ลานไผ่

       ช่วง ๑-๒ เดือนที่ผ่านมาที่บ้านชานเมือง ได้เห็นความรักของพ่อแม่และการพัฒนาของชีวิตน้อย ๆ ของนก ที่มาทำรังที่กิ่งของต้นมะกรูดที่บ้าน  ได้เห็นตั้งแต่การสร้างรัง การวางไข่และการกกไข่ จนกระทั่งกลายเป็นตัวลูกนกออกมาจากไข่ในเวลาไล่เรี่ยกัน ๒ ตัว  ได้เห็นถึงความรักของพ่อแม่นกที่มีต่อลูก ที่พร้อมที่จะเสี่ยงอันตรายได้ทุกอย่างเพื่อปกป้องลูกของตนเองให้ปลอดภัย ไม่ว่าจะเป็นภัยจากพวกนกด้วยกันเอง จากแมว จากกระรอก หรือแม้แต่จากคนก็ตาม  ที่เข้ามาใกล้บริเวณที่ลูกนกอยู่  โดยเฉพาะในช่วงที่ลูกนกยังบินไม่ได้

       อ่านต่อ »

       เมื่อวันที่ ๒๔ มีนาคม ๒๕๕๕ เป็นวันเช็งเม้ง หรือ วันไหว้บรรพบุรุษ ของครอบครัวของเรา ปีนี้เป็นปีพิเศษของครอบครัว เนื่องจากลูก ๆ หลาน ๆ และเหลน ๆ ได้ไหว้ทั้งอากงและอาม่า พร้อมกันเป็นครั้งแรก เพราะอาม่าซึ่งเป็นหลักยึดของครอบครัวเพิ่งจากพวกเราไปเมื่อวันที่ ๙ สิงหาคม ๒๕๕๔ที่ผ่านมา  และเนื่องจากวันเช็งเม้งโคราชตามปฎิทินจีนปีมังกรทองปีนี้ ตรงกับวันเสาร์พอดี จึงทำให้มีคนที่มาไหว้บรรพบุรุษมากเป็นพิเศษ คือคนที่ยังยึดถือถือเคร่งครัดตามวัน และคนที่ถือเอาวันเสาร์อาทิตย์ที่ใกล้ที่สุด มาไหว้ในวันเดียวกัน ดังนั้นการไหว้เช็งเม้งในปีมังกรทองปีนี้ของครอบครัวเรา ที่เป็นปีแรกของการไหว้อาม่าจึงมีญาติ ๆ มาไหว้อากงอาม่ามากกว่าทุก ๆ ปีที่ผ่านมา เป็นบุญของอาม่าจริง ๆ

         อ่านต่อ »

       กว่า ๑๐ ปีที่ย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านชานเมืองเห็นความเปลี่ยนแปลงหลาย ๆ อย่าง ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติ รวมทั้งการเปลี่ยนแปลงของกำแพงที่กั้นระหว่างบ้านแต่ละหลัง จากเดิมที่มีรั้วที่สร้างโดยทางโครงการฯ ของหมู่บ้านจัดสรรค์ที่สูงประมาณหนึ่งเมตรหรือแค่เอวที่เพื่อนบ้านสามารถมองเห็นกันได้ พอผ่านไปไม่กี่ปี แต่ละบ้านก็ต่อเติมกำแพงให้สูงขึ้นให้มองไม่เห็นกัน คนทำทีหลังก็จะทำให้สูงกว่าคนที่ทำก่อน เนื่องจากมีการถมพื้นให้สูงขึ้น เมื่อทำกำแพงให้สูงจากพื้นประมาณ ๑.๘๐-๒.๐๐ เมตร กำแพงจึงสูงตามด้วย  แถมบางบ้านมีการต่อยอดด้วยไม้ระแนงและเหล็กดัดแหลมอีกด้วย (ดูรูป) อ่านต่อ »

       เย็นวันเสาร์ที่ ๓ มีนาคม  เมื่อกลับเข้าบ้านหลังจากการทำหน้าที่รดน้ำต้นไม้รอบ ๆ พบว่ามีโทรศัพท์ที่ไม่ได้รับสาย ๒ ครั้งจาก อ. อำนวย รุ่งรัศมี  อดีตผู้ช่วยศาสตราจารย์ ภาควิชาชีววิทยา คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม(มมส.)  ที่เคยนั่งทำงานห้องติดกัน รับประทานอาหารกลางวันร่วมกันเกือบทุกวัน ในช่วงหลายปีที่ผมไปเป็นผู้เชี่ยวชาญช่วยงานอยู่ที่ มมส.  จึงรีบโทร. กลับไป และก็ดีใจมากที่ได้รับทราบว่า อาจารย์จะเดินทางจาก มหาสารคามเพื่อที่จะกลับไปที่บ้านที่กรุงเทพฯ ในวันรุ่งขึ้นซึ่งเป็นวันอาทิตย์ และจะแวะเยี่ยมพี่บุญอิ่ม (พี่สะใภ้)  ที่โคราช  ที่เป็นทั้งพี่ทั้งเพื่อนที่เคยทำงานร่วมกันมานาน ตั้งแต่สมัยพี่วรากรยังมีชีวิตอยู่   และจากการเล่าและการที่ผมได้ไปในงานพระราชทานเพลิงศพของพี่วรากรเองด้วย  ผมยังจำได้ดีว่า อาจารย์ท่านนี้เอง ที่เป็นผู้ที่ช่วยจัดการเรื่องต่าง ๆ  ในงานพระราชทานเพลิงศพพี่วรากรอย่างเข้มแข็งยิ่ง ทำให้งานสำเร็จลุล่วงได้เป็นอย่างดี  ผมจึงดีใจมากที่จะได้พบกับอาจารย์อีกครั้ง หลังจากไม่ได้พบกันมาหลายปี

                ในการพบกันครั้งนี้ระหว่างเรา และ พี่บุญอิ่ม กับ อ. อำนวยและภรรยา (อ.พัชรินทร์) จึงเป็นการพบกันเพื่อการรำลึกถึงวันแห่งความช่วยเหลือเกื้อกูลกันของเพื่อนเก่า ที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันมานาน การพูดคุยกันจึงเป็นเวลาแห่งความสุขของเพื่อน สว. ที่ไม่ได้พบกันนาน  แม้ว่าอาหารในร้านที่เลือกจะเป็นสุกี้รสเยี่ยม แต่ดูเหมือนจุดสนใจของทุกคนจะไปอยู่ที่การถามไถ่และเล่าเรื่องราวของลูกๆ หลาน ๆ  เพื่อนเก่า ๆ  อย่างมีความสุข  เวลาผ่านไปจากที่ในร้านมีคนนั่งไม่กี่โต๊ะจน มีคนเต็มเกือบทุกโต๊ะ  เหล่า สว. ก็ยังคุยกันอย่างมีความสุข  การร่วมรับประทานกันจนน้ำในหม้อสุกี้แห้ง ในครั้งนี้ เหล่า สว. ก็ต่างได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ เรื่องของการรับประทานอาหารเพื่อสุขภาพที่ถูกต้องกัน  ที่แต่ละท่านผ่านการทดลองและปฏิบัติมาด้วยตนเอง จึงเป็นการพบกันที่มีทั้งความสุขและมีประโยชน์อย่างยิ่ง

  อ่านต่อ »

         หลังจากเรียนจบชั้นมัธยมที่ ๖ ซึ่งเป็นชั้นสูงสุดของโรงเรียนในอำเภอบ้านเกิดในสมัยนั้นแล้ว โดยสถานะภาพของลูกคนจีนที่มีอาชีพค้าขาย แนวทางของชีวิตก็คือ เริ่มทำงานหาเลี้ยงชีพโดยการช่วยเหลือเตี่ยและครอบในการทำมาค้าขาย แต่ด้วยเพราะว่าผลการเรียนระยะเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่ชั้น ม. ๑ จนถึง ม. ๖ จะสอบได้ที่ ๑ หรือที่ ๒ ของชั้นเรียนตลอด จึงทำให้คุณครูโดยเฉพาะครูใหญ่ มาคุยกับเตี๋ยและแม่ ว่าควรจะให้ได้เรียนต่อชั้น ม.๗ - ม.๘ เพื่อที่จะเข้าเรียนมหาวิทยาลัยต่อไป โดยคุณครูเห็นว่าเรียนดีอย่างนี้น่าจะมีโอกาสสอบเข้าเรียนคณะแพทยศาสตร์ หรือเข้าเรียนหมอได้ตามความต้องการของคุณแม่ อีกปัจจัยหนึ่งก็คือแรงสนับสนุนจากพี่วรากร ที่ขณะนั้นเรียนอยู่ที่ วิทยาลัยครูนครราชสีมา (ปัจจุบันคือ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา) โดยได้รับทุนการศึกษา จึงทำให้ภาระค่าใช้จ่ายของครอบครัวน้อยลง ผมจึงมีโอกาสเข้ามาสอบแข่งขันเพื่อคัดเลือกเข้าศึกษาต่อที่ โรงเรียนราชสีมาวิทยาลัย ที่เป็นโรงเรียนประจำจังหวัดชาย โดยมีนักเรียนจากอำเภอต่าง ๆ เข้ามาสอบแข่งขันจำนวนมาก รวมทั้งนักเรียนส่วนหนึ่งจากโรงเรียนราชสีมาวิทยาลัยเองด้วย และก็โชคดีที่ผมสอบเข้าได้ จึงมีโอกาสได้เรียนต่อในชั้น ม.๗ - ม.๘ หรือที่สมัยนั้นเรียกอีกอย่างว่าชั้นเตรียมอุดม ซึ่งหมายถึงว่า เป็นการเรียนเพื่อเตรียมตัวศึกษาต่อในชั้นอุดมศึกษาหรือชั้นมหาวิทยาลัยนั่นเอง เมื่อเข้าไปเรียนในชั้น ม.๗ นักเรียนที่สอบคัดเลือกเข้ามาได้ทางโรงเรียนจะให้เรียนในห้อง ม.๗ ข ทั้งหมด ส่วนห้อง ม.๗ ก จะเป็นนักเรียนที่คัดมาจากนักเรียนชั้น ม.๖ ที่เรียนดีถึงเกณฑ์ของโรงเรียนราชสีมาเองโดยไม่ต้องสอบ อ่านต่อ »

        หลังบ้านไม้สามชั้น จะเป็นที่ผืนใหญ่ของเจ้าของ ที่มีลักษณะเป็นไร่นาสวนผสม คือบริเวณต่อจากหลังบ้าน มีการปลูกพืชผักสวนครัว ถัดออกไปจะเป็นไม้ขนาดกลางเช่นกล้วยน้ำว้า มะละกอ  มะกูด มะนาว  มะพร้าว ส้มโอ ที่เป็นไม้ใหญ่ที่เด่นมากคือ มะขาม และเป็นมะขามหวานเสียด้วย ใกล้ ๆ ต้นมะขาม จะเป็นยุ้งสำหรับเก็บข้าวเปลือกที่มีพื้นยกสูง บริเวณใต้ยุ้งข้าวและใต้ต้นมะขามนี้เองที่เป็นที่เล่นประจำของเด็ก ๆ แถวนั้น เพราะนอกจากได้ร่มเงาแล้ว ยังได้ชิมมะขามหวานอีกด้วย

          ต้นมะขามเหล่านี้ ที่เป็นมะขามหวานรสชาติดี เพราะเจ้าของเขาเอาของเหลวสีน้ำตาลเข้มที่เอามาจากโรงงานน้ำตาลที่เป็นโรงงานของเขาเหมือนกัน มาราดที่โคนต้น จึงทำให้มะขามที่ได้มีรสชาติหวานมากขึ้น  สมัยยังเป็นเด็กก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร ปัจจุบันก็ทราบว่าของเหลวที่เขาเอามาราดที่โคนต้นมะขาม คือกากน้ำตาลนั่นเอง ปีหนึ่ง ๆ เจ้าของเก็บมะขามหวานขายได้มากพอสมควร แต่ในสมัยโน้นราคามะขามหวานในชนบทจะราคายังไม่แพงเหมือนในปัจจุบัน อ่านต่อ »

          ติดกับบ้านไม้สามชั้นด้านหนึ่งจะเป็นวัด ดังนั้นเด็ก ๆ แถวนั้นก็เป็นเด็กข้างวัด คือใช้สนามในวัดและบริเวณต่าง ๆ ภายในวัดเป็นที่เล่นและทำกิจกรรมต่าง ๆ เป็นประจำ บริเวณด้านหน้าของวัดจะมีต้นโพธิ์ขนาดใหญ่อยู่ต้นหนึ่ง ที่ให้ร่มเงาแก่เด็ก ๆ และผู้คนที่มาวัด ด้านหลังต้นโพธิ์เป็นบริเวณที่มีเรือนไม้หลังเล็ก ๆ หลังหนึ่งตั้งอยู่

        อ่านต่อ »

      ในโอกาสขึ้นปีใหม่ พ.ศ. ๒๕๕๕ นี้ขออาราธนาสิ่งศักดิ์ทั้งหลายในโลก รวมทั้งดวงวิญญาณของท่านท้าวสุรนารีหรือย่าโมของชาวโคราช จงดลบันดาลให้ทุกท่าน จงมีความสุขในปีมังกรทองนี้ทุกท่านเทอญ อ่านต่อ »

       ใกล้จะถึงวันสิ้นปีเก่าต้อนรับปีใหม่อีกแล้ว  คนจำนวนมากก็เริ่มส่งการ์ดอวยพร เตรียมซื้อของขวัญ เตรียมโปรแกรมการเดินทางเพื่อไปท่องเที่ยวหรือกลับไปเยี่ยมพ่อแม่ ญาติผู้ใหญ่และผู้ที่เคารพนับถือ เมื่อก่อนผมก็ปฏิบัติเช่นเดียวกัน โดยจะส่งการ์ดอวยพรปีใหม่ให้อาจารย์และเพื่อนสนิท และส่งการ์ดอวยพรวันคริสต์มาสไปให้อาจารย์และเพื่อนที่อยู่ต่างประเทศด้วย  สำหรับในบางปีก็จะส่งของขวัญไปให้ด้วย การ์ดปีใหม่ที่ผมได้รับจากต่างประเทศเป็นประจำทุก ๆ ปี ตลอดหลายสิบปีที่ผ่านมาก็คือจากอาจารย์ที่ปรึกษาของผมทั้งระดับปริญญาตรี ปริญญาโทและเอก จากประเทศอังกฤษ  ตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๕๑๖ ที่ผมจบปริญาเอกกลับมาเป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ จนกระทั่งต่อมาได้ลาออกจากราชการ เพื่อมาเป็นอาจารย์นอกระบบราชการที่มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี ในปี พ.ศ. ๒๕๓๖ ก็ยังคงได้รับการ์ดปีใหม่จากอาจารย์ที่ปรึกษาทั้งสองอย่างสม่ำเสมอ จนกระทั่งผมเกษียณอายุงานจาก มทส. ในปลายปี พ.ศ. ๒๕๔๗  จำได้ว่ายังคงได้รับการ์ดปีใหม่จากอาจารย์อยู่ และผมก็ส่งการ์ดกลับไปพร้อมแจ้งว่าเกษียณงานแล้ว พร้อมแจ้งที่อยู่ใหม่ไปให้อาจารย์ทราบด้วย ช่วงต่อมาระหว่างปี ๒๕๔๘-๒๕๕๒ ไปทำงานที่มหาสารคามทำให้ขาดการส่งการ์ดไปให้อาจารย์จำได้ว่าในช่วงปีใหม่ พ.ศ. ๒๕๕๒ ได้ส่งการ์ดปีใหม่และของขวัญไปให้อาจารย์ แต่ก็เงียบไม่ได้รับข่าวจากอาจารย์ อ่านต่อ »

      คืนนี้เป็นอีกครั้งหนึ่งที่มีความสุขมาก ที่ได้พบและพูดคุยกับเพื่อนสนิทอย่างคาดไม่ถึง หลังจากช่วงบ่ายได้รับโทรศัพท์และทราบว่า เพื่อนเดินทางจาก มช. เชียงใหม่มาถึง มทส.โคราช เพื่อจะมาทำหน้าที่เป็นกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิ สอบนักศึกษาระดับปริญญาเอก ในวันพรุ่งนี้  ลูกศิษย์ของเพื่อนก็บังเอิญพามาเลี้ยงอาหารค่ำที่ร้านลุงศักดิ์ ห้วยยาง ที่อยู่ไม่ไกลจาก มทส. และ ไม่ไกลจากบ้าน จึงถือโอกาสเดินทางไปพบที่ร้านอาหาร

อ่านต่อ »