ลานไผ่

       เย็นวันเสาร์ที่ ๓ มีนาคม  เมื่อกลับเข้าบ้านหลังจากการทำหน้าที่รดน้ำต้นไม้รอบ ๆ พบว่ามีโทรศัพท์ที่ไม่ได้รับสาย ๒ ครั้งจาก อ. อำนวย รุ่งรัศมี  อดีตผู้ช่วยศาสตราจารย์ ภาควิชาชีววิทยา คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม(มมส.)  ที่เคยนั่งทำงานห้องติดกัน รับประทานอาหารกลางวันร่วมกันเกือบทุกวัน ในช่วงหลายปีที่ผมไปเป็นผู้เชี่ยวชาญช่วยงานอยู่ที่ มมส.  จึงรีบโทร. กลับไป และก็ดีใจมากที่ได้รับทราบว่า อาจารย์จะเดินทางจาก มหาสารคามเพื่อที่จะกลับไปที่บ้านที่กรุงเทพฯ ในวันรุ่งขึ้นซึ่งเป็นวันอาทิตย์ และจะแวะเยี่ยมพี่บุญอิ่ม (พี่สะใภ้)  ที่โคราช  ที่เป็นทั้งพี่ทั้งเพื่อนที่เคยทำงานร่วมกันมานาน ตั้งแต่สมัยพี่วรากรยังมีชีวิตอยู่   และจากการเล่าและการที่ผมได้ไปในงานพระราชทานเพลิงศพของพี่วรากรเองด้วย  ผมยังจำได้ดีว่า อาจารย์ท่านนี้เอง ที่เป็นผู้ที่ช่วยจัดการเรื่องต่าง ๆ  ในงานพระราชทานเพลิงศพพี่วรากรอย่างเข้มแข็งยิ่ง ทำให้งานสำเร็จลุล่วงได้เป็นอย่างดี  ผมจึงดีใจมากที่จะได้พบกับอาจารย์อีกครั้ง หลังจากไม่ได้พบกันมาหลายปี

                ในการพบกันครั้งนี้ระหว่างเรา และ พี่บุญอิ่ม กับ อ. อำนวยและภรรยา (อ.พัชรินทร์) จึงเป็นการพบกันเพื่อการรำลึกถึงวันแห่งความช่วยเหลือเกื้อกูลกันของเพื่อนเก่า ที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันมานาน การพูดคุยกันจึงเป็นเวลาแห่งความสุขของเพื่อน สว. ที่ไม่ได้พบกันนาน  แม้ว่าอาหารในร้านที่เลือกจะเป็นสุกี้รสเยี่ยม แต่ดูเหมือนจุดสนใจของทุกคนจะไปอยู่ที่การถามไถ่และเล่าเรื่องราวของลูกๆ หลาน ๆ  เพื่อนเก่า ๆ  อย่างมีความสุข  เวลาผ่านไปจากที่ในร้านมีคนนั่งไม่กี่โต๊ะจน มีคนเต็มเกือบทุกโต๊ะ  เหล่า สว. ก็ยังคุยกันอย่างมีความสุข  การร่วมรับประทานกันจนน้ำในหม้อสุกี้แห้ง ในครั้งนี้ เหล่า สว. ก็ต่างได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ เรื่องของการรับประทานอาหารเพื่อสุขภาพที่ถูกต้องกัน  ที่แต่ละท่านผ่านการทดลองและปฏิบัติมาด้วยตนเอง จึงเป็นการพบกันที่มีทั้งความสุขและมีประโยชน์อย่างยิ่ง

                เนื่องจาก อ. อำนวย และภรรยา จะเดินทางต่อไปยังกรุงเทพฯ ที่ต้องผ่านไปใกล้บ้านวรารักษ์ของเรา  เราจึงเสนอให้อาจารย์แวะที่บ้านก่อน เพื่อที่ในครั้งต่อ ๆ ไปเมื่อมีโอกาสมาโคราช ก็จะได้แวะว่าเยี่ยมกันได้ถึงที่บ้านทีเดียว  และเนื่องจากบ้านของพี่บุญอิ่ม อยู่ไม่ไกลจากโลตัส  พวกเราถึงถือโอกาสพา อ. อำนวยและภรรยาแวะไปเยี่ยมชมและรู้จักบ้านของพี่บุญอิ่มก่อน   การเดินทางมาที่บ้านวรารักษ์  ได้รับการต้อนรับด้วยน้ำสมุนไพรสด ๆ (น้ำใบเตยหอม)  จากฝีมือของอาม่าหลินฮุ่ย  เป็นที่ชื่นชอบของทั้ง อ. อำนวย และ อ. พัชรินทร์  

                การพูดคุยในบรรยากาศนอกบ้าน ที่เต็มไปด้วยต้นไม้ที่มีความร่มรื่น มีทั้งไม้ดอกไม้ประดับ และพืชสมุนไพร เป็นสิ่งที่ อาจารย์ทั้งสอนชื่นชอบมาก โดยเฉพาะ อ. พัชรินทร์  คุยกับอาม่าหลินฮุ่ยพร้อมเดินชมต้นไม้และสมุนไพรต่าง ๆ ที่มีอยู่รอบ ๆ บ้านอย่างมีความสุขและมีความสนใจยิ่ง และก็แถมด้วยการได้รับต้นไม้และพืชสมุนไพรจากอาม่าหลินฮุ่ยไปปลูกที่กรุงเทพฯ อีกหลายชนิด  จากการพบกันครั้งนี้  สิ่งที่อาม่าหลินฮุ่ยภูมิใจและดีใจอย่างหนึ่งก็คือ การที่ได้รับทราบจาก อ. อำนวย ว่า ต้นขนุนไพศาลทักษิณ ที่อาม่าเอาไปฝาก อ.อำนวย ที่มหาสารคาม  จำนวน ๒ ต้น เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๔๘ นั้น ต้นหนึ่งที่ปลูกที่บ้านสวน เจริญเติบโตจนเริ่มติดลูกครั้งแรกแล้วในปี พ.ศ. ๒๕๕๔   แต่อีกต้นหนึ่งที่ปลูกที่ไว้บ้านในกรุงเทพฯ น่าเสียดายมาก ที่ถูกน้ำท่วมตายไปในปลายปี ๒๕๕๔ เช่นเดียวกัน

« « Prev : ต้อนรับ รมช. กระทรวงสาธารณสุข

Next : บ้านชานเมือง (33) เจริญขึ้นหรือเสื่อมลง » »