ลานไผ่

         หลังจากเรียนจบชั้นมัธยมที่ ๖ ซึ่งเป็นชั้นสูงสุดของโรงเรียนในอำเภอบ้านเกิดในสมัยนั้นแล้ว โดยสถานะภาพของลูกคนจีนที่มีอาชีพค้าขาย แนวทางของชีวิตก็คือ เริ่มทำงานหาเลี้ยงชีพโดยการช่วยเหลือเตี่ยและครอบในการทำมาค้าขาย แต่ด้วยเพราะว่าผลการเรียนระยะเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่ชั้น ม. ๑ จนถึง ม. ๖ จะสอบได้ที่ ๑ หรือที่ ๒ ของชั้นเรียนตลอด จึงทำให้คุณครูโดยเฉพาะครูใหญ่ มาคุยกับเตี๋ยและแม่ ว่าควรจะให้ได้เรียนต่อชั้น ม.๗ - ม.๘ เพื่อที่จะเข้าเรียนมหาวิทยาลัยต่อไป โดยคุณครูเห็นว่าเรียนดีอย่างนี้น่าจะมีโอกาสสอบเข้าเรียนคณะแพทยศาสตร์ หรือเข้าเรียนหมอได้ตามความต้องการของคุณแม่ อีกปัจจัยหนึ่งก็คือแรงสนับสนุนจากพี่วรากร ที่ขณะนั้นเรียนอยู่ที่ วิทยาลัยครูนครราชสีมา (ปัจจุบันคือ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา) โดยได้รับทุนการศึกษา จึงทำให้ภาระค่าใช้จ่ายของครอบครัวน้อยลง ผมจึงมีโอกาสเข้ามาสอบแข่งขันเพื่อคัดเลือกเข้าศึกษาต่อที่ โรงเรียนราชสีมาวิทยาลัย ที่เป็นโรงเรียนประจำจังหวัดชาย โดยมีนักเรียนจากอำเภอต่าง ๆ เข้ามาสอบแข่งขันจำนวนมาก รวมทั้งนักเรียนส่วนหนึ่งจากโรงเรียนราชสีมาวิทยาลัยเองด้วย และก็โชคดีที่ผมสอบเข้าได้ จึงมีโอกาสได้เรียนต่อในชั้น ม.๗ - ม.๘ หรือที่สมัยนั้นเรียกอีกอย่างว่าชั้นเตรียมอุดม ซึ่งหมายถึงว่า เป็นการเรียนเพื่อเตรียมตัวศึกษาต่อในชั้นอุดมศึกษาหรือชั้นมหาวิทยาลัยนั่นเอง เมื่อเข้าไปเรียนในชั้น ม.๗ นักเรียนที่สอบคัดเลือกเข้ามาได้ทางโรงเรียนจะให้เรียนในห้อง ม.๗ ข ทั้งหมด ส่วนห้อง ม.๗ ก จะเป็นนักเรียนที่คัดมาจากนักเรียนชั้น ม.๖ ที่เรียนดีถึงเกณฑ์ของโรงเรียนราชสีมาเองโดยไม่ต้องสอบ

          การเรียนในชั้น ม.๗ ข จึงเป็นการเรียนที่ได้พบเพื่อนใหม่ ๆ ที่มาจากหลากหลายอำเภอของจังหวัดนครราชสีมา รวมทั้งจากอำเภอเมืองและโรงเรียนราชสีมาวิทยาลัยเองด้วย เนื่องจากเป็นเด็กจากต่างอำเภอที่ต้องจากบ้านมาเรียนในจังหวัดในชั้นนี้จำนวนมาก และส่วนใหญ่ก็จะเป็นนักเรียนเรียนที่เรียนดีสอบได้ที่ ๑ หรือ ๒ มาจากแต่ละอำเภอ จึงมีความตั้งใจเรียนกันสูง รวมทั้งมีการช่วยเหลือซึ่งกันและกัน จึงทำให้มีความสนิทสนมกันอย่างรวดเร็ว

        ประกอบกับมีคุณครูประจำชั้นที่เอาใจใส่นักเรียนและเป็นกันเองกับนักเรียนอย่างมาก จึงทำให้ยิ่งมีความสนิทสนมกันมากขึ้น โดยคุณครูกรุณาจัดงานเลี้ยงสังสรรค์เนื่องในโอกาสต่าง ๆ ขึ้นที่บ้านของคุณครูหลายครั้ง ผมยังคงจดจำบรรยากาศดี ๆ ได้มาจนถึงทุกวันนี้ครับ

« « Prev : เด็กข้างวัด (๔) โรงเรียนหน้าบ้าน

Next : เด็กข้างวัด (๖) ละครเพศที่สาม » »