ลานไผ่

       อาม่าได้กลับไปเยี่ยมบ้านเกิดที่เมืองจีนเมื่ออายุ ๖๐ ปี พอดี โดยเดินทางไปพร้อมกับน้องชาย (อากู๋) โคราช และ น้องสาว (อาอี้) กรุงเทพฯ ซึ่งทั้งคู่เคยเดินทางกลับไปเยี่ยมบ้านเกิดที่เมืองจีนมาก่อนแล้ว การไปครั้งนี้จึงเป็นไปได้ด้วยดี โดยเดินทางด้วยเครื่องบินจากท่าอากาศยานกรุงเทพฯ (ดอนเมือง) ไปลงที่เกาะฮ่องกงก่อน แล้วนั่งรถยนต์ต่อไปยังจีนแผ่นดินใหญ่ ด้วยการใช้บริการเรือขนส่งขนาดใหญ่ ที่สามารถนำรถยนต์ลงไปในเรือแล้วเมื่อเดินทางไปถึงจีนแผ่นดินใหญ่ก็เดินทางต่อไปด้วยรถยนต์คันเดิมจนถึงโรงแรมที่พักในซัวเถา  ต่อจากนั้นญาติที่เมืองจีนก็จะมารับเพื่อเดินทางต่อไปยังหมู่บ้านเกิด  สำหรับอาม่านั้น อากู๋ ซึ่งเป็นน้องชายแท้ ๆ ของอาม่าเป็นผู้เดินทางมารับ และได้พักอยู่ที่บ้านอากู๋คนนี้ในช่วงที่อยู่ที่เมืองจีน  และอากู๋คนนี้ต่อมาก็ได้เดินทางมาเยี่ยมอาม่าที่เมืองไทยด้วยในปี พ.ศ. ๒๕๔๕

อากู๋น้องชายแท้ ๆ ของอาม่าเดินทางจากเมืองจีนมาเยี่ยมอาม่าที่เมืองไทย เมื่อ ๑๗ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๕

           อ่านต่อ »

       การทำมาหาเลี้ยงชีพและสร้างครอบของอากงอาม่าที่ห้องเช่าบ้านไม้สามชั้นก็เป็นไปด้วยดีมาตามลำดับโดยมีลูก ๆ โดยเฉพาะลูกชายคนโตเป็นกำลังสำคัญในการช่วยเหลือ และมีอายุเข้าสู่วัยรุ่น  อาม่าเล่าว่าเจ้าของบ้านไม้สามชั้นที่ให้เช่าก็มีลูกชายคนหนึ่งที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับลูกชายคนโตหรือตั๋วเฮียของพวกเรา  เนื่องจากเป็นลูกชายคนเดียวของผู้มีอันจะกิน จึงมีนิสัยค่อนข้างเกเร ชอบเอาเปรียบและรังแกคนอื่น ๆ ในระแวกนั้นอยู่เป็นประจำ รวมทั้งตั๋วเฮียและยี่เฮียของพวกเราก็ไม่เว้น จนมีอยู่ครั้งหนึ่งที่ตั๋วเฮียมีเรื่องกับลูกชายเจ้าของบ้านรุนแรงจนถึงขั้นชกต่อยกัน ตั๋วเฮียถูกลูกชายเจ้าของบ้านกัดจนเลือดออก อาม่าจึงเข้าไปห้ามพร้อมต่อว่าลูกชายเจ้าของบ้าน ต่อมาพี่สาวของเขาก็เข้ามาช่วย ในที่สุดก็นำเรื่องไปฟ้องแม่ของตน ที่เป็นเจ้าของบ้านเช่า เป็นเหตุให้เกิดการต่อว่าต่อขานกันตามมา และเกิดความบาดหมางกันระหว่างสองครอบครัว จนถึงขั้นที่เจ้าของบ้านออกปากไล่ให้ครอบครัวของเราไปหาที่อยู่ใหม่ อาม่าจึงขอให้อากงหาที่อยู่ใหม่ ซึ่งในที่สุดก็ได้บ้านเช่าใหม่ที่เป็นบ้านไม้แถวชั้นเดียว โดยพื้นบ้านเป็นดินอัดแน่นแล้วปูด้วยไม้กระดานเป็นแผ่น ๆ อยู่ด้านบนอีกที อาม่าเล่าว่าตามร่องระหว่างไม้กระดานพื้นและใต้กระดานมักจะมีพวกตะขาบและแมงป่องอาศัยอยู่จำนวนมาก  ต้องคอยระวังไม่ให้ถูกสัตว์พิษพวกนี้กัดเอา  แม้กระนั้นก็โดนกันไปหลายครั้ง  ห้องเช่านี้ต่อมาเจ้าของที่ก็สร้างเป็นห้องแถวไม้สองชั้นให้เช่าต่อ ในช่วงก่อสร้างทำให้ครอบครัวของเราต้องย้ายไปอยู่ที่ห้องเช่าชั่วคราว ที่บริเวณหน้าที่ว่าการอำเภอ ซึ่งในสมัยนั้นเรียกว่า “ตลาดใหม่” ในขณะที่บริเวณบ้านเช่าเดิมเรียกกันว่า “ตลาดเก่า”

รูปครอบครัว ที่หน้าบ้านสามชั้น เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๙๒

      เมื่อการก่อสร้างเสร็จ ครอบครัวเราก็ย้ายมาเช่าอยู่ที่ห้องเช่าเดิม ต่อมาลูกของเจ้าของที่เดิมก็ขาย  ครอบครัวของเราจึงได้ซื้อบ้าน(ห้องแถวไม้สองชั้นสองคูหา) เป็นของตนเอง เพื่อเป็นที่อยู่อาศัยและทำมาค้าขายมาจนถึงปัจจุบัน และเปลี่ยนแปลงเป็นบ้านตึกแถวสามชั้นไปแล้วในขณะนี้

        ในช่วงเดือนกันยายนของทุก ๆ ปีก็จะมีงานในหน่วยงานราชการต่าง ๆ เพื่อแสดงมุฑิตาจิตให้กับผู้เกษียณอายุราชการ ซึ่งแต่ละแห่งก็จะมีการจัดที่แตกต่างกัน สำหรับมหาวิทยาลัยที่ก่อตั้งมานานแล้ว ก็จะมีผู้เกษียณไปแล้วจำนวนมาก งานแสดงมุฑิตาจิตจึงอาจจะมีการเชิญผู้เกษียณไปก่อนแล้วมาร่วมงานด้วย  สำหรับ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี (มทส.) ที่เพิ่งมีอายุครบ ๒๐ ปีในปีนี้ จึงมีผู้เกษียณก่อนหน้านี้ไม่มาก แต่ก็เป็นที่น่ายินดีที่ในงานแสดงมุฑิตาจิตของสำนักวิชาวิทยาศาสตร์ปีนี้ ซึ่งมีผู้เกษียณอายุจำนวน ๓ ท่าน ทางสำนักวิชาได้เชิญผู้เกษียณอายุของสำนักวิชาในปีก่อน ๆ มาร่วมงานด้วยเป็นครั้งแรก  ผมเองซึ่งเกษียณมาแล้วหลายปีจาก มทส. ก็ได้รับเชิญให้ไปร่วมงานในครั้งนี้ด้วย แต่ก็น่าเสียดาย ที่ในที่สุดก็พลาดโอกาสไปร่วมงาน เนื่องจากมีการเปลี่ยนวันจัดงานกระทันหัน จากวันที่ ๓๐ มาเป็นวันที่ ๒๙ กันยายน โดยทราบในบ่ายวันที่ ๒๘

งานฉลอง มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี (มทส.) มีอายุครบ ๒๐ ปี ในปี พ.ศ. ๒๕๕๓

         งานแสดงมุฑิตาจิตของมหาวิทยาลัยใหม่ ๆ กับมหาวิทยาลัยที่ก่อตั้งมานานแล้วมักจะมีความแตกต่างกัน ก็คงเป็นเรื่องของยุคสมัยและเรื่องความผูกพันกันมานานมากน้อยแตกต่างกันไป การให้ความสำคัญในการจัดงานจึงแตกต่างกันไปด้วย

        เกษียณอายุราชการ…..ไม่ใช่เกษียณอายุการทำงาน….แต่ละท่านก็ยังคงสามารถทำงานหรือทำประโยชน์ต่อไปได้…..มองการ “เกษียณ” เป็น “โอกาส“…..ทำให้…มีโอกาสทำตามที่ใจตนเองต้องการอย่างมีอิสระมากขึ้น….. มีโอกาสสร้างประโยชน์ให้สังคมและประเทศชาติอย่างอิสระมากขึ้น…..ยินดีต้อนรับทุกท่าน…สู่ชีวิตใหม่….ชาว สว. ครับ

      ในวันนี้ (๒๓ กันยายน) วุฒิอาสาธนาคารสมองโคราช ได้มีการประชุมประจำเดือนกันตามปกติ ที่ห้องประชุม ของศาลากลางจังหวัด โดยมีเรื่องที่รายงานให้ที่ประชุมที่สำคัญคือ กิจกรรมที่คณะวุฒิอาสาธนาคารสมองโคราช ได้ร่วมกับสำนักงานพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ลงพื้นที่ชุมชน ๔ หมู่บ้าน ในจังหวัดนครราชสีมา เพื่อส่งเสริมการขับเคลื่อนปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงผ่านขบวนการแผนชุมชน โดยกระบวนการแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับชุมชนโดยตรง จำนวนถึง ๙ ครั้งด้วยกัน ผู้ที่ทำหน้าที่รายงานให้ที่ประชุมทราบได้อย่างละเอียดคือ ท่านวุฒิอาสาฯ เอกพล 

       อ่านต่อ »

       วันนี้หลังจากอาหารเช้าที่ประกอบด้วย สลัดผักสดสูตรตามใจฉันที่จัดทำเองตามปกติพร้อมด้วยกาแฟดำถ้วยโปรด ก็ได้รับโทรศัพท์จากลูกคนหนึ่งส่งความสุขมาให้ หลังจากนั้นอีกไม่นาน ขณะที่กำลังจะออกจากบ้านไปหาคุณแม่ ก็มีลูกอีกคนมาพร้อมกับคู่ชีวิตและเพื่อนสนิทอีกคนขับรถมาจอดที่หน้าบ้านพอดี ทั้งสามคนลงจากรถเดินเข้ามาสวัสดี พร้อมนำตะกร้ารูปแม่ไก่ที่มีไข่ขนาดใหญ่อยู่เต็มมาอวยพรให้โดยไม่ได้แจ้งล่วงหน้า  โดยลูกบอกว่าอยากจะให้พ่อเซอร์ไพรส์  นับว่าโชคดี ๆ จริง ๆ เพราะถ้ามาช้ากว่านี้อีกไม่เกินห้านาทีก็จะไม่ได้พบกันในเช้าวันนี้

        อ่านต่อ »

      วุฒิอาสาธนาคารสมอง โคราช ร่วมกับสำนักพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมภาคตะวันออกเฉียงเหนือ โดยการนำของ ผอ. ไพโรจน์ ได้เข้าไปทำประชาคมครั้งที่ ๒  เมื่อวันที่ ๑๕ กันยายน ๒๕๕๓ ที่ผ่านมา  ที่บ้านโคกพรม อ. โนนไทย จังหวัดนครราชสีมา  การทำประชาคมครั้งนี้จัดกันที่ ศาลาประชาคม ของหมู่บ้าน ซึ่งตั้งอยู่ในบริเวณวัดโคกพรม ซึ่งเป็นวัดเก่าแก่ของหมู่บ้านและภายในวัดมีโบสถ์โบราณตั้งอยู่ จึงเป็นที่มาของคำขวัญประจำหมู่บ้านโคกพรมว่าเป็น  “แดนคนดี  มโหรีปี่พาทย์ น้ำใสบึงสวย ร่ำรวยพืชผล โบสถ์โบราณ เรืองฤทธิ์ ศักดิ์สิทธิ์มะม่วงใหญ่”  จากการพูดคุยสอบถามจากชาวบ้าน ทราบว่าโบสถ์โบราณ (ที่อยู่ใกล้ ๆ กับโบสถ์หลังใหม่) มีอายุมากกว่า ๓๐๐ ปี ภายในโบสถ์ยังคงมีพระประธานอยู่  

         อ่านต่อ »

“แดนคนดี  มโหรีปี่พาทย์ น้ำใสบึงสวย ร่ำรวยพืชผล

โบสถ์โบราณ เรืองฤทธิ์ ศักดิ์สิทธิ์มะม่วงใหญ่”

        อ่านต่อ »

         ตามที่วุฒิอาสาธนาคารสมอง โคราช ร่วมกับสำนักพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมภาคตะวันออกเฉียงเหนือ โดยการนำของ ผอ. ไพโรจน์     คัดเลือกชุมชน ๔ แห่งจาก ๔ ตำบล ในจังหวัดนครราชสีมา เพื่อเป็นชุมชนนำร่องที่จะเข้าไปช่วยสนับสนุนการดำเนินการตามแผนชุมชน เพื่อพัฒนาตามแนวเศรษฐกิจพอเพียงนั้น ชุมชนหนึ่งก็คือ ชุมชนบ้านมอจะบก ต. มิตรภาพ อ. สีคิ้ว  โดยได้ลงพื้นที่จริงเพื่อเก็บข้อมูลเบื้องต้นไปเมื่อกลางเดือนสิงหาคม และมีการทำเวทีประชาคมในครั้งแรกโดยใช้ วัดอาศรมธรรมทายาท ที่อยู่ใกล้กับอ่างซับประดู่ ซึ่งเป็นแหล่งทรัพยากรสำคัญของชาวบ้านมอจะบก เป็นที่จัด  ซึ่งแน่นอนผู้ที่เป็นกำลังสำคัญที่สุดในการนัดหมายชาวบ้านมาร่วมงานก็คือ หลวงตาแชร์  เจ้าอาวาสวัดนั่นเอง  นอกจากผู้ใหญ่บ้านแล้วยังมี ท่านพัฒนาการอำเภอสีคิ้ว มาร่วมให้ข้อคิดเห็นและข้อเสนอแนะอีกด้วย

        อ่านต่อ »

      หลังจากการเสวนากับปราชญ์เดินดินทั้งหลายในช่วงเช้าแล้ว ช่วงบ่ายเราก็ได้โอกาสเรียนรู้จากตัวอย่างจริงของเกษตรประณีต ๑ ไร่ จากเจ้าของศูนย์เรียนรู้เศรษฐกิจพอเพียงตัวจริงเสียงจริงคือ พ่อจันทร์ที ประทุมภา และ ลูกชาย เป็นผู้พาชมเอง พร้อมการอธิบายและตอบข้อซักถามอย่างเต็มที่  เนื่องจากคณะของเราที่ไปครั้งนี้มีจำนวนไม่มาก จึงเป็นโอกาสทองของเราที่ได้เรียนรู้อย่างละเอียด ต้องขอบพระคุณเป็นอย่างยิ่งไว้ ณ. ที่นี้อีกครั้งครับ

       อ่านต่อ »

             เมื่อวานนี้เรา มีโอกาสดีที่ได้ไปร่วมการเสวนา “การขยายผลเกษตรประณีต ๑ ไร่ ไปสู่ ๑ ล้านครัวเรือนในภาคอีสาน ด้วยวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยีและนวตกรรม” กับทางเทคโนธานี มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี (มทส.) กับ คุณสถาพร ซ้อนสุข หัวหน้าโครงการเกษตรเพื่อสุขภาพ และคณะ ที่ศูนย์เรียนรู้เศรษฐกิจพอเพียง ตามแนวพระราชดำริ ของพ่อจันทร์ที ประทุมภา ปราชญ์ชาวบ้าน ที่หลาย ๆ ท่านคงรู้จักกันดี  ในการเสวนาครั้งนี้เป็นโอกาสทองของเราที่ได้เรียนรู้จากสุดยอดปราชญ์ชาวบ้านของภาคอีสานหลาย ๆ ท่านนอกเหนือจากพ่อจันทร์ที เช่น พ่อผาย สร้อยสระกลาง ที่ในช่วงที่ผ่านมาออกทีวีในเรื่อง “เราจะเปลี่ยนแปลงประเทศไทยได้อย่างไร”  พ่อคำเดื่อง ภาษี  พ่อไพรัตน์ ชื่นศรี  และ ท่านอื่น ๆ ที่เป็นผู้รู้จากการปฏิบัติจริงอีกหลายท่านที่มาร่วมเสวนาในครั้งนี้ อ่านต่อ »