ขั้นที่ ๔

โดย KL เมื่อ August 17, 2008 เวลา 11:41 ในหมวดหมู่ ข้อคิดชีวิต ปรัชญา ศาสนา, ครอบครัว, สุขภาพ สุขภาวะ #
อ่าน: 1505

วันนี้โทรไปคุยกับแม่ แม่บอกวันนี้จะออกไปข้างนอกกับน้าๆ กับป้า (อาอี๊ทั้งหลาย) โดยจะไปรับน้าคนเล็กที่ป่วยอยู่ที่โรงพยาบาลไปเที่ยวและไปหาพระอาจารย์ ตอนนี้หมอบอกว่าน้าเป็นขั้นที่ ๔ แล้ว

ดูทีวีฝรั่งมาบ้างก็พอรู้ว่านี่คือขั้นสุดท้าย แต่ยังไม่ค่อยรู้เรื่องมากนัก ก็ไปค้นในเน็ตมา เจอที่นี่ที่เขาอธิบายไว้อ่านพอเข้าใจสำหรับคนที่ไม่ได้จบมาทางแพทย์ เลยเอามาเขียนไว้เป็นความรู้ ไหนๆ ก็อ่านมาแล้ว ก็เลยเอามา share   คนอ่านอย่าคิดมากนะคะ คนแปลไม่ได้มีความรู้อะไรมากมาย แค่แปลมาเท่านั้น และเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องที่ควรทราบไว้บ้าง เพราะโรคนี้เป็นโรคยอดนิยม ดูเหมือนใครๆ ก็เคยผ่านประสบการณ์ที่มีเพื่อน ญาติ หรือตนเองที่เป็นกันมาก่อน อ่านไปก็ให้พิจารณาไตรลักษณ์ อนิจจตา ทุกขตา และ อนัตตา ไปด้วยนะคะ เจริญสติสร้างปัญญาไปด้วยพร้อมๆ กัน

ระบบเลขโรมัน

  • ระยะที่ I : เนื้อร้ายยังมีขนาดเล็ก และอยู่เฉพาะที่ ส่วนใหญ่แล้วรักษาให้หายได้
  • ระยะที่ II และ III : เนื้อร้ายส่วนใหญ่ยังอยู่เฉพาะที่ แต่มีการขยายตัวและ/หรืออาจมี Lymph node (ต่อมน้ำเหลือง) เข้ามาเกี่ยวข้อง
  • ระยะที่ IV : เป็นขั้นที่ผ่าตัดรักษาไม่ได้ และมีการแพร่ขยายไปหลายที่ (Metastasis - link นี้มีรูป ถ้าไม่อยากดูอวัยวะ อสุภะ อย่าเปิดดูค่ะ)

ในบันทึกข้างต้น เขาบอกๆ ว่า ความร้ายแรงและการรักษาอาการในระยะต่างๆ ของเนื้อร้ายในที่ต่างๆ และระยะต่างๆ นั้น แตกต่างกันออกไป แล้วแต่ว่าเป็นที่ไหน และมีการพัฒนาการรักษาโรคที่อวัยวะนั้นๆ ไปถึงไหนแล้ว

ส่วนระบบอีกระบบที่เป็นระบบเรียกระยะต่างๆ ของโรคนี้ที่มีความละเอียดกว่า เรียกว่าระบบ TNM โดย

  • T มาจาก Tumor หรือก้อนเนื้อ ซึ่งจะมีหมายเลขตั้งแต่ 0 ถึง 4 โดย 4 ก็เป็นขั้นที่ร้ายแรงกว่า
  • N มาจาก Lymph Node ซึ่งจะมีหลายเลข 0 ถึง 4 กำกับเช่นกัน โดย N4 หมายถึง involvement ของต่อมน้ำเหลืองที่อยู่ในบริเวณนั้นมีมาก
  • M มาจาก Metastasis ซึ่งมีแค่ 0 กับ 1  เท่านั้น โดย 0 หมายถึงไม่มีการแพร่ขยายไปหลายที่

สำหรับคนที่กำลังเป็น และญาติของคนที่เป็นโรคนี้ ขอให้ทำใจให้เป็นธรรม คิดว่าทุกวันที่ยังอยู่เป็นวันดีเสมอ มันยากอยู่สำหรับคนป่วยโดยตรง แต่สำหรับคนป่วยและญาติแล้ว ต้องคิดดี คิดบวกเสมอ มองให้เห็นความเป็นไปตามธรรมชาิติ โอกาสมีสำหรับทุกคน ทำวันนี้ให้ดี ออกกำลังใจกันเป็นประจำนะคะ อย่าให้เนื้อร้ายที่กาย เป็นเนื้อร้ายในใจ

ธรรมรักษาค่ะ

« « Prev : อุโบสถศีล-ศีล ๘

Next : คุยกับพ่อ » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

7 ความคิดเห็น

  • #1 จอมป่วน ให้ความคิดเห็นเมื่อ 17 August 2008 เวลา 12:48

    สวัสดีครับ  อาจารย์หมอกมลวัลย์  อิอิ

    สมัยนี้ถึงยอมรับว่าผู้ป่วยและญาติเข้าใจอะไรๆ  และรู้เรื่องบางเรื่องดีกว่าหมอบางคนอีก

    สมัยก่อนเรื่องเกี่ยวกับสุขภาพเป็นวิชาหวงห้าม  เร้นลับ  ชาวบ้านธรรมดาไม่สามารถเรียนรู้  เข้าใจได้  ต้องแพทย์เท่านั้น 

    แต่สมัยนี้  จะให้ชาวบ้านเข้าใจ  สามารถศึกษาได้ด้วยตนเองและดูแลสุขภาพของตัวเอง

    คนไข้บางคนรู้เรื่องเบาหวาน  ความดันโลหิตสูง  โรคหัวใจ  การรบประทานอาหาร  การออกกำลังกายดีกว่าแพทย์ ( บางคน ) อีก  555555

  • #2 KL ให้ความคิดเห็นเมื่อ 17 August 2008 เวลา 20:48
    สวัสดีค่ะคุณหมอจอมป่วน
    จริงๆ คงจะค้นมากกว่านี้อีกถ้ารู้ว่าน้าเป็นที่ไหนบ้าง และรู้ชื่อโรคที่ชัดเจน อิิอิ
    อย่างว่านะคะ เดี๋ยวนี้มีแหล่งข้อมูลให้อ่านมากขึ้น แต่ก็ต้องคัดกรองและเชื่อไม่ได้ทั้งหมดอยู่ดี
    ตอนนี้น้าก็ค่อนข้างทำใจบ้างแล้ว แต่ต้องบอกว่าก่อนหน้านี้คาดกันไม่ถึงว่าจะ progress เร็วขนาดนี้ ตอนนี้น้ากับแม่อยู่ที่วัด เลือก alternative med ไปในทางรักษาใจแล้วค่ะ ตัวเองก็เน้นเอาใจช่วย ทำอะไรได้ก็ทำค่ะ ^ ^
  • #3 หมอเจ๊ ให้ความคิดเห็นเมื่อ 18 August 2008 เวลา 0:05

    สิ่งควรทำให้คุณน้านั่นนะค่ะ คือ ถามคุณน้าว่า อยากทำอะไรบ้าง แล้วยอมให้คุณน้าได้ทำตามอยาก ไม่ห้ามไม่ขวางเพราะความคิดเรา อย่างนี้ถือว่าเป็นการทำที่ได้ให้การรักษาแก่คุณน้าอย่างดีที่สุดค่ะ คนไข้ระยะนี้ส่วนใหญ่ เขารู้ตัวของเขาค่ะ และเขามีห่วงในบางเรื่องที่เขาอยากจะทำมันให้หายห่วง ลองถามความห่วงซะด้วย จัดการให้เสร็จให้ทัน ยิ่งทำให้สบายใจและดีขึ้น ขวัญของคนไข้จะกลับมาค่ะ

  • #4 หมอเจ๊ ให้ความคิดเห็นเมื่อ 18 August 2008 เวลา 0:07

    คนไข้ที่มาถึงระยะนี้ ถ้าไปยุ่งอะไรมันมาก หมายถึงไปผ่าไปกวนมัน จะมีเวลาสั้นลง ส่วนใหญ่อยู่ไม่เกินเดือนค่ะ แต่ถ้าไม่ยุ่งกับมัน อยู่กับมันได้อย่างเป็นเพื่อนกัน คนไข้กลับอยู่ได้นานกว่าค่ะ

  • #5 KL ให้ความคิดเห็นเมื่อ 18 August 2008 เวลา 8:51

    สวัสดีค่ะพี่หมอเจ๊
    ตอนนี้พี่ๆ น้องๆ ของคุณน้าทุกคนก็พยายามช่วยกันดูแลกันตามกำลังค่ะ ตอนนี้แม่ชวนไปอยู่ที่วัด คุณน้าก็ตกลง คุณน้าเป็นคนธรรมะธัมโม บริจาคเงิน ให้ทานเป็นประจำ มีแต่ช่วงหลังที่ทำงานหนัก เลยขาดไปบ้าง
    ตอนก่อนที่จะรู้ว่าตัวเองอาการคงไม่ฟื้น แม่ชวนไปวัดก็ยังปฎิเสธอยู่ แต่ออกจาก รพ.เที่ยวนี้ พอแม่ชวนก็ไป แต่น่าสงสารเพราะมีอาการที่ปอด หายใจลำบาก และนอนไม่ค่อยได้ เพราะนอนแล้วไอ.. ก็คงมีวิบากพอสมควรค่ะ

  • #6 sasinand ให้ความคิดเห็นเมื่อ 19 August 2008 เวลา 20:58

    คนป่วยส่วนใหญ่รู้ตัวดีทุกคนค่ะ พาคุณน้าไปเข้าวัด ให้ใจสบายดีที่สุดค่ะ

  • #7 KL ให้ความคิดเห็นเมื่อ 20 August 2008 เวลา 7:31

    สวัสดีค่ะคุณพี่ศศินันท์
    ตอนนี้ได้ข่าวว่าอาการดีขึ้นมาบ้างแล้วค่ะ เหนื่อยน้อยลง แต่เห็นว่ามีอาการอื่นๆ อีก ก็ต้องลองดูกันต่อไป ตอนนี้ก็ยังอยู่ที่วัดกันค่ะ ทั้งคุณแม่ คุณน้า ที่วัดอากาศดี ติดแม่น้ำ และเป็นที่สัปปายะ น่าจะทำให้สบายขึ้นได้ค่ะ


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 0.084906101226807 sec
Sidebar: 0.019289016723633 sec