ลานเวลา

ฝนตกต่อเนื่องมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว อากาศครึ้มซึมเซา น่านอนชะมัด
เป็นเช้าวันอาทิตย์ที่ยังมีงานรอให้ทำอีกมาก
นั่งทะเลาะกับใจตนเองอยู่นั่นแล้ว..
ทำงานสิ  ทำงาน.. ฮื้อ..ดูสิ ฟ้าหม่นสวย ใบไม้เขียวชอุ่มเชียว
มันจะเสร็จทันมั้ยเนี่ย..เดี๋ยววันจันทร์งานเข้ามาเพิ่มอีกตรึมนะ
ฮื้อ..ปวดแขนน่ะ  เพลียๆ ด้วย เมื่อคืนนอนน้อย
เริ่มคิดได้แล้ว..คิดสิ คิดดดดด คิดดดดดซะ..
อือมม..คิดไม่ออกหรอก สมองไม่โล่ง งีบนิดนึงเหอะ จะได้ปลอดโปร่ง..นะ..นะ..
อ่านต่อ »

ระลอกคลื่นก่อแรงไหวให้ผิวน้ำ
เป็นความงามพริ้วพรายไม่หยุดนิ่ง
คลื่นชีวิตก่อกระแสแห่งความจริง
สรรพสิ่งล้วนเปลี่ยนแปรไม่แน่นอน

ใบไม้ลิ่วลอยตามสายน้ำไหว
เฝ้าติดตามกระแสใจไหลวนวิ่ง
ใคร่ครวญให้ทันกระแสแห่งความจริง
ปลอบโยนใจให้นิ่งสงบงาม

เมฆ..

อ่านต่อ »

อันเนื่องมาจากบันทึกที่แล้ว
ทำให้คิดถึงเพลงที่เคยฟัง จำติดใจมาตั้งแต่เด็ก
ลองค้นหาเพลงเก่าๆ มาฟัง
แล้วพลอยให้นึกถึงหลายสิ่งที่เปลี่ยนไปตามกาล
อ่านต่อ »

แสงแดดจัดจ้า..ราวจะแผดเผาให้มอดไหม้..
เมฆคล้ำ..ฟ้าคราง..ครั่นครื้น..
ฝนกระหน่ำ..เนืองนอง..
ฝนซา..ฟ้าใส..ชีวิตหมุนเวียนไปไม่หยุดยั้ง อ่านต่อ »

ระหว่างเดินทางไปอบรมสัมมนาเมื่อวานนี้..
มีเสียงเปรยขำๆ ขึ้นมาว่า..วันนี้ศุกร์สิบสามนะ  ฝรั่งถือใช่ไหมเนี่ย..
ย้อนตอบไปว่า ฝรั่งถือ..แต่อิฉันเชื้อสายจีนน่ะ

ไปสัมมนากับผู้คนครั้งละครึ่งพัน  ทำใจให้พร้อมรับความขลุกขลักไว้เสมอ
ก็ได้เจอทั้งห้องกว้างไม่พอ  ทั้งการรอคิวเข้าห้องน้ำ  ซ้ำตามด้วยความผิดพลาดเรื่องอาหาร
มีทั้งคนรอด้วยความหิว และ คนมีกินไม่อิ่มท้อง ให้ต้องคอยไกล่เกลี่ยไม่ให้บาดหมาง
ด้วยเป็นคนกลางที่มีโอกาสเห็นทั้งฝั่งผู้จัดและฝั่งผู้รับการอบรม

เลิกอบรมวันแรกก็จวนเย็นย่ำ  บอกคณะว่าจะตามกลับไปในภายหลัง ยังต้องอยู่ช่วยเคลียร์ของ
เห็นท้องฟ้ามืดดำมา ยังคิดว่า ฝนลงหนักอีกแล้วในวันนี้
เพิ่งจะมีน้ำท่วมที่ต่างอำเภออยู่ไม่กี่วัน ถ้ามีฝนซ้ำอีกจะเสียหายกันอีกไหมนะ
อ่านต่อ »

ปีนี้หลานชายคนพิเศษถึงเวลาเกณฑ์ทหาร..
ใช้เวลาเตรียมการมาพอสมควร  ก็เพราะรู้.. “เธอเป็นคนพิเศษ” มาตั้งแต่เด็ก
กว่าจะเติบโตมา จนพอจะทำอะไรได้เช่นในวันนี้ ก็อาศัยความเมตตาเกื้อหนุนจากผู้คนรอบข้าง
ช่วยฝึก ช่วยสอน ช่วยให้ความเข้าใจ ช่วยให้มีที่ทางในสังคมเล็กๆ ของตน

แม้เชื่อได้ว่าอยู่ในข่ายยกเว้นไม่ถูกเกณฑ์เป็นพลทหาร
แต่ก็ต้องเตรียมการ ทั้งตรวจวัดพัฒนาการ ทั้งทำเอกสารให้ถูกต้อง
ส่วนเจ้าตัวก็คับข้องใจอยู่ไม่น้อย ..
ถ้าไปเป็นพลทหาร ใครจะทำอาหารให้กินล่ะ แล้วจะได้ดูทีวีไหม
แล้วใครจะนอนกับแม่..สารพัดเรื่องเล็กน้อยที่คอยกังวล..
แม้จะฝึกฝนกันมานาน แต่การมีชีวิตที่ต้องเป็นรูปแบบซ้ำๆ บางเรื่องที่เคยชินยังคงมีอยู่
อ่านต่อ »

นับตั้งแต่รู้จักและติดตามงานของออต..เจ้าของลานบ้านชนบถพิบูลย์..
ที่ชื่นชมในในการถ่ายทอดเรื่องราวด้วยภูมิรู้ และจิตใจอันละเมียดละไม
ทั้งในงานค่าย งานสอน งานศิลปวัฒนธรรม และ การใช้ชีวิต
ติดตามต่อเนื่องมาจนถึงเรื่องราวของ Hug School
ซึ่งเปรยๆ กับใครหลายคนว่าอยากไปดูจัง..

ต่อเมื่อได้ข่าว มินิเฮ..กับชาวฮัก..ความอยากไปร่วมงานก็พุ่งปรี๊ด..
แอบขวนขวายหาช่วงเวลาเผื่อจะสับหลีกการงาน ทั้งที่ความเป็นไปได้ออกจะน้อย
ด้วยเวลานัดหมายอยู่ในช่วงการสอบที่ได้รับมอบหมายให้ทำหน้าที่ร่วมกับหน่วยงานอื่น
กว่าจะหาลู่ทางได้เรียบร้อยก็จวนเวลา ทั้งน้าอึ่งและอุ้ยสร้อยต่างติดธุระ
คณะผู้ร่วมทางจึงมีเพียงสามคน

เดินทางกันยามบ่ายจวนเย็นย่ำ ตั้งใจจะใช้วิธีค่ำไหนก็นอนนั่น
เก็บระยะมาถึงเพียงครึ่งทาง จึงแวะพักที่พิษณุโลกโดยไม่ได้บอกเจ้าถิ่น^^
วันรุ่งขึ้น โอ้เอ้เอ้อระเหยกันจนสาย ถึงได้พาคุณหลานไปกราบพระพุทธชินราช พระพุทธชินสีห์
ก่อนให้คุณพี่จี(พีเอส)นำทางไปถึงขอนแก่น เมื่อจวนเวลาเต็มที
อ่านต่อ »

เคยได้กลิ่นของฤดูกาลไหมคะ..
เป็นความรู้สึกที่พิเศษ..ที่ได้รับสัญญาณว่าฤดูกาลจะเปลี่ยนไปอีกครั้ง
ยามสายฝนอันฉ่ำชื่นขาดสาย  ท้องฟ้ากลับกลายเป็นสีน้ำเงินสดใสโล่งสูง
ความรู้สึกแรกแห่งปีที่พบสายลมเหนือโชยมาแผ่วเบา
ยามได้ยินเสียงใบไม้เริ่มหล่นกระทบพื้นดังแกรกกรากยามค่ำคืน
หรือเมื่อได้เห็นใบจามจุรีหล่นพรูพรายเกลื่อนพื้น

อ่านต่อ »

ระยะหลังมานี้ สว.คนรอง ค่อนข้างอุ้ยอ้าย เคลื่อนไหวไม่ใคร่คล่องแคล่ว
ยามจะไปเสริมสวยประจำสัปดาห์ ต้องพึ่งพาให้คนไปส่ง
ร้านเจ้าประจำก็อยู่ริมถนนที่รถผ่านไปมา จึงเกรงว่าจะพลาดพลั้งหากระวังไม่ดีพอ
อ่านต่อ »