สูตรสำเร็จ

อ่าน: 2707

(ญาติโกโหติกาเจอหน้าก็อิ่มสุขแล้ว)

ช่วงนี้มักจะมีรายการไปเชียงใหม่-ลำพูนทุกเดือน เดือนหน้าและเดือนต่อๆไปก็จะย่ำต๊อกไปอีก ไปแต่ละครั้งก็ได้พบสิ่งดีๆที่หลากล้นท้นใจ มาคราวก่อนไม่ได้เจออุ้ย แต่คราวนี้นับว่าบรรลุวัตถุประสงค์ เจอทั้งน้าอึ่งทั้งอุ้ยนั่งคุยเรียกน้ำย่อยด้วยบรรยากาศเครือญาติ ทุกรายการเมนูยังเด็ดสาระตี่ ซึ่งรายการดีๆอย่างนี้จะมีได้ก็ต่อเมื่อเรามีญาติแซ่เฮอยู่ในพื้นถิ่น ไม่อย่างนั้นจะรู้เรอะของดีของอร่อยๆอยู่ที่ไหน ได้เจออาจารย์ไพลินกับกิ๊กก็นับว่าดีเท่าไหร่แล้ว เรายังคุยกันเล่นๆว่า..น่าจะเป็นสูตรสำเร็จได้แล้วกระมัง

ไปนอนลำพูน-กิ๊กเกื้อกูลพาไปนวด หายปวดแล้วไปดวลสะเต็กเจ้าเก่า แล้วเราก็เข้าเรียนหนังสือ

(แวะชมแปลงไผ่ซางนวล)

วันนี้ได้แวะชมสวนไผ่ซางนวล แล้วเรียนวิชาไอโฟน4 เพื่อให้รู้วิธีใช้งานและเทคนิคพิเศษที่อยู่ในเครื่อง ก็ยังไม่ค่อยจะจัดจ้านอะไรหรอกนะครับ เรียนรู้ได้ประมาณ 30% แค่นี้ก็บรรเทาโง่ไปเยอะ พอที่จะทำอะไรๆได้บ้าง แถมยังคิดต่อเรื่องการทำสื่อเสนอในรูปการ์ตูนผสมแบบแปลกๆ จึงพากันไปห้างสุริวงค์บุ๊คเซ็นเตอร์ แต่ก็ไม่มีสินค้าอย่างที่ต้องการ แต่ก็ดีที่ได้ชมภาพวาดสีน้ำฝีมือชั้นเยี่ยม หลังจากนั้นอาจารย์ใหญ่พาไปห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ เป็นของเซ็นทรัลหรือไงก็ไม่แน่ใจ ตรงไปร้านจำหน่ายสินค้าไอทีของแอปเปิล ถามอะไรมีให้หมด แต่แพงเหลือใจ หมั่นใส้มากจึงซื้อเท่าที่จำเป็น เป็นพ๊อตเสียบระหว่างไอโฟนกับโปรแจ็กเตอร์ อุปกรณ์ใหญ่กว่านิ้วก้อยหน่อยล่อเราไป950บาท ท่านอาจารย์ใหญ่ใจดีขอจ่ายสมทบทุนวิทยากรบ้านนอก

(สวนลำพูนไม่มีรั้ว กล้วยปลูกไว้ยังออกผลมาโชว์ริมถนน)

แหม สอนฟรีไม่พอยังขอจ่ายฝากอุปกรณ์พิเศษนี้อีก เฮ้อ อ อ อ

ขอแนะนำใครซื้อไอโฟน4แล้วใช้งานไม่คล่องให้มาเข้าโรงเรียนมงคลวิทยาเน้อ

จำชื่อนี้ไว้ดีๆ  เดี๋ยวไปเข้าโรงเรียนผิดไม่ได้เรื่องไม่รู้ด้วยนะ

สถาบันมงคลวิทยาร่มรื่นจนนิตยสาร อสท.มาถ่ายภาพไปลงฉบับเดือนกันยายน

ธรรมดาที่ไหนเล่า..อิ อิ

(ไม่อร่อยอุ้ยไม่การันตีให้เสียชื่อหร๊อกกก)

ตอนกลางวันพากันไปเจี๊ยะข้าวซอยที่อร่อยที่สุุดในโลก

เป็นข้าวซอยอิสลามขนานแท้

ลองชิมซุปหางวัว ข้าวซอยเนื้อรสเข้มน้ำข้น เนื้อสะเต๊ก ข้าวหมกแพะ

อร่อยพิเศษตรงได้ร่วมวงกับอุ้ยกับน้าอึ่งนี่แหละเธอเอ๋ย

อิ่มแล้วนึกว่าจะแยกวง..ที่ไหนได้

น้าอึ่งชวนดวลไอติมขนมเค๊กที่ลือชื่อของนครพิงค์

(บรรยากาศสุดปลื้ม ขนม/กาแฟก็สุดยอด)

เป็นร้านขายกาแฟรสเยี่ยม ขนมเค็กแสนอร่อย

โดยเฉพาะสถานที่่นั้นจัดไว้ได้อย่างน่าทึ่ง

มองไปมุมไหนก็ถูกใจทั้งนั้น

มีมุมเล็กๆเก๋ๆ..น่าชื่นชมเหลือเกิน

ใครได้ไปไม่ประทับใจก็แย่แล้ว

เอากลับมาคิดประดิษฐ์ประดอยจัดมุมที่บ้านได้อีกต่างหาก

(ไปเชียงใหม่อย่าลืมแวะไปชิมนะครับ เดี๋ยวจะว่าหล่อไม่เตือน)

อิ่มๆๆ จนหง่วงนอนตอนบ่าย

หลังจากแยกย้ายกันไปอาบน้ำทาแป้ง

แล้วนัดเจอกันตอนหกโมงเย็น

ก่อนเดินทางกลับ ครูใหญ่ อาราม ชวนหมอเปามาเจี๊ยะที่ร้านผักสด

อิ่มจนอืด..ทั้งวัน

เพราะญาติผมแต่ละคนเป็นยิ่งกว่าเชลชวลชิม

(โปรดจำรอยยิ้มนี้ไว้ให้ดี แล้วท่านจะมีโชคในการเดินทาง)

คืนนี้ก็เหิรกลับบางกอกแล้ว มาถึงถึงประมาณ 4 ทุ่ม ครึ่ง

ต่อจากนั้นนกขมิ้นเหลืองอ่อนจะจรไปนอนที่ไหนอีกก็ยังบ่ได้ฟันธง อิ อิ


สมัครเรียนที่มงคลวิทยา

อ่าน: 2269

(โบอิ้ง747บรรทุกผู้โดยสารเต็มลำ)

เช้ามีเรื่องตลกที่เหลือเชื่อ

น้าอึ่งบอกว่ากลับจากบางกอกด้วยเครื่องการบินไทยไฟล์เช้า

อ้าว! ผมก็มากับขาใหญ่เที่ยวนี้

ทำไมไม่เจอกันละ แปลกไหม?ละ

(ไม่เจอบนเครื่องมาเจอบนโต๊ะสะเต๊ก)

ถามว่า..น้านั่งตรงไหน

น้าบอกว่านั่งตอนหน้า

ผมอยากชมวิวมีที่นั่งเหลือเกือบท้ายสุด

จึงกลายเป็นว่าคนหนึ่งนั่งหน้าสุด อีกคนนั่งหลังสุด

แต่ตอน ขึ้น-ลง ก็น่าจะเจอกัน แต่ก็วืดไปได้ยังไงก็ไม่รู้

พอมาทวนความหลังที่ร้านสะเต๊กถึงรู้ว่าใกล้เกลือกินแห้ว ..อิ อิ..

(พรุ่งนี้สมัครเรียนที่มงคลวิทยา)

ตาแก่บ้านนอกได้โทรศัพท์ไอโฟน4มาใหม่ใช้ไม่เป็น โปรแกรมมันน่าสนใจทั้งนั้น เมื่อใช้ไม่ได้ก็แทบ..อกอีแป้นแตก กิ๊กกรุณาพาไปที่ร้านให้จัดการใช้อินเตอร์เน๊ทได้ บันทึกเสียงได้ แต่ก็ยังใช้เมนูอื่นๆไม่ได้อีกหลายอย่าง แห้วโทรมาบอกให้กดโน่นนี้จะได้มองเห็นหน้ากันระหว่างโทรฯ  ก็ทำไม่เป็นอีก ช่วงที่ครูอึ่งมารับไปเลี้ยงมื้อเย็นที่ร้านสเต๊กเจ้าประจำ ครูอึ่งมีเวลาสอนนิดหน่อย จึงนัดกันว่า..พรุ่งนี้9.00น.ผมจะต้องไปสมัครเรัยนวิชาไอโฟน4ที่โรงเรียนมงคลวิทยา จ๊าบส์เสียไม่มีเชียวแหละ เอาไว้ได้เรื่องยังไงจะเล่าให้ฟังดีไหมครับ

(ต้นและลูกสาละในวัดจามเทวี)

ช่วงเย็นๆเดินไปเที่ยวในวัดพระนางจามเทวี เจอต้นสาละออกลูกโตเท่ามะพร้าว ดอกหล่นใต้ต้นเก็บมาดมดูมีกลิ่นหอมแปลกๆ หลังจากนั่นก็เดินเป็นพระลอชมสวนในโรงเรียนมงคลวิทยาโดยไม่บอกเจ้าถิ่น พบนกเขาขันคู จับคู่กินลงมาเล่นในสนาม เจอเด็กเล็กน่ารักนั่งรอผู้ปกครองมารับ มาเที่ยวนี้บรรยากาศเย็นสบาย ต้นไม้เขียวครึ้ม มีกรงไก่ที่สร้างขึ้นมาสอนวิชาเอื้ออาทรตั้งอยู่ข้างๆสนาม มองหาต้นมะขามที่ล้มไม่เจอ จึงย่องกลับมาคอยที่โรงแรม

(ถนนเข้าโรงเรียนที่สวยที่สุดในภาคเหนือ กับ ดอกสาละ)

พรุ่งนี้หลังจากเลิกเรียนวิชาไอโฟนศาสตร์

นัดกับน้า-อุ้ย-ครูอึ่ง-อาราม-อาจารย์ไพลิน-และกิ๊ก

จะไปดวลข้าวซอยอิสลามเจ้าตำหรับ

(ป้ายปริศนา)

ช่วงบ่ายยังไม่แน่ว่าจะโฉบไปไหน

พรุ่งนี้กว่าจะกลับบางกอกเครื่องออก2ทุ่มเศษ ถึงเตียงคงไม่ต่ำกว่า 4 ทุ่ม

คงกลับถึงสวนป่าวันที่ 7 ช่วงเย็น

มีนัดกับครูที่จะเอาเด็กมาเข้าค่าย 50 ชีวิต

วันที่ 9-10 อยู่ที่ขอนแก่น คร๊าบบบบบบ


อะไรเอ่ย

5 ความคิดเห็น โดย sutthinun เมื่อ 4 กันยายน 2011 เวลา 23:36 ในหมวดหมู่ สวนป่าฮาเฮ #
อ่าน: 1468

หนูอะไรไม่เคยเสียสาว

หนูไม่ยอม

เสาอะไรใหญ่แต่ชื่อ

เสาเข็ม

หมออะไรเสี่ยงตายที่สุด

หมอลำซิ่ง

ทำไมหินถึงจมน้ำ

ว่ายน้ำไม่เป็น

งานอะไรทำลวกๆแต่ก็ได้ดี

ลวกก้วยเตียว

สัตว์บกอะไรใหญ่กว่าช้าง

ช้างชุบแป้งทอด

ปูอะไรมี6ขา

ปูเสื่อนอนกัน3คน

รถไฟฟมีกี่ขา

มี2ขา ขาขึ้น กับ ขาล่อง

ร้านอะไรพระไม่กล้าเดินผ่าน

ร้านรับอัดพระ

เรื่องก๊ากส์!!ข้างบนผมคัดมากจากเมนู Ipod4 ซึ่งมีโปรแกรมต่างๆมากมาย ดูทีวี เพลง ถามทาง โอ้ยเล่าไม่หมดหรอก มีสัก100 รายการได้ ดูจนตาลาย อ้อ มีโปรแกรมธรรมะ อ่านหนังสือพิมพ์ ดูทีวี ติดต่อสายการบิน สารพัดนึกจริงๆ ยิ่งดูก็ยิ่งหนาวกับเจ้าโปรแกรมที่เอาอกเอาใจมนุษย์ยุคนี้ ระบบเสียงก็ดี ถ่ายภาพก็ชัด แถมยังมีโปรแกมตรวจหวย ทายฝัน มันช่างเอาอกเอาใจสารพัด มิน่าละ.เด็กเดินดูจอแบบใจจดจ่อ

ได้มาใหม่ๆผมก็ใช้ยังไม่คล่องนะครับ อาศัยแห้วเป็นพี่เลี้ยงคอยแนะนำ ต่อไปช่วงเดินทางไปไหนไม่เหงาแลัว เพราะสามารถติดต่อดูรายการต่างๆได้ เรื่องเทคโนโลยีใช่ว่าจะจบง่ายๆ หนังสือพิมพ์ลงข่าวว่า แห่ซื้อไอโฟนลด50%ทะลัก จนเกิดเหตุวุ่นวาย ฝ่ายบริหารประกาศ ขยายสิทธิลด50%ทั้ง1,100 เครื่อง  ส่วนลูกค้าที่เหลือใช้วิธีจับฉลาก ส่งเอสเอ็มเอสแจ้งที่หลัง เผยปรากฎการณ์ความสนใจลูกค้า สะท้อนคนไทยพร้อมใช้3จี เตรียมเสนอบอร์ดอนุมัติเพิ่มสถานีอีก800สถานีครอบคลุม40จังหวัด หวังขึ้นเบอร์1ผู้ให้บริก าร3จี

เป็นข่าวที่ห้วยแตกมาก

ประเทศลาวเขาใช้3จีไปตั้งแต่ปีมะโว้แล้ว

มีแต่ไทยนี่แหละยังงกๆเงิ่นๆ

ทำอะไรก็ช้าเพราะมัวแต่วางแผนกินตับคนไทย

พูดเรื่องนี้แล้วเซ็ง

พรุ่งนี้ไปกินข้าวซอยที่ลำพูน นอนลำพูนวิลล์ 1 คืน

จะไปถึง8.30 น. กิ๊กเจ้าเก่าใจดีจะขับรถมารับที่สนามบิน

ตอนเย็นอยากจะชวนอุ้ย น้าอึ่ง ครูอึ่ง ครูอาราม อาจารย์ไพรินกินสะเต๊ก

ใครว่างยกมือขึ้น เย็นๆวันที่ 5  ขาใหญ่เลี้ยงแหลก คิคิ


ยางพาล้า

อ่าน: 1703

หลังจากราคายางพาราขึ้นเป็นบ้าเป็นหลัง จาก ก.ก.25บาท มาเป็น 100-140-170-195 บาท หลังจากนั้นก็ขึ้นๆลงๆมาอยู่ประมาณร้อยต้นๆ คนที่เกี่ยวข้องกับสวนยางแฮปปี้ไปตามๆกัน เจ้าของสวนก็อู้ฟู่ คนกรีดยางก็อู้ฟู่ คนผลิตกล้ายางก็อู้ฟู่ เศรษฐกิจภาคใต้พุ้งกระฉูด รัฐบาลก็ส่งเสริมกันอย่างกระดี๊กระด๊า ชาวไร่ชาวนาขานรับปรับเปลี่ยนที่นาที่สวนมาเป็นพื้นที่ปลูกยางพารา พื้นที่ป่าถูกบุกรุกมาเป็นสวนยาง ไปไหนๆก็เห็นแต่ต้นยางๆๆๆๆ..

ประเทศบ้านใกล้เรือนเคียงโหนกระแสปลูกยางกันอย่างครึกโครม ไม่มีตัวเลขว่าในระยะ2-3ปีนี้ พื้นที่ปลูกยางพาราทั้งโลกขยายตัวไปกี่ล้านไร่ และจะขยายเพิ่มขึ้นอีกเท่าไหร่ ภาพรวมของการปลูกต้นไม้หลากหลายชนิด คงจะสู้การปลูกยางพาราไม่ได้ ถ้าพิจารณาขอบข่ายของยางพาราก็เห็นว่านำไปใช้ในงานอุตสาหกรรมเป็นส่วนใหญ่ เกิดประโยชน์เชื่อมโยงกับกิจการอื่นๆพอสมควร ยังรอดูว่าถ้ามีโรงงานผลิตผืนยางพาราแผ่นใหญ่สำหรับปูสระน้ำมากๆราคาน่าจะลดลง ในระดับที่เกษตรกรทั่วไปซื้อหามาปูแหล่งน้ำขนาดเล็กกระจายตัวเป็นตาหมากรุก หรือในแหล่งที่ลุ่มพอจะปรับเป็นแก้มลิงขนาดจิ๋ว จะได้ประโยชน์หลายต่อ มีน้ำใช้ในการเพาะปลูก บางแห่งอาจจะเลี้ยงสัตว์น้ำ ที่สำคัญช่วยกักเก็บน้ำไว้ได้ทุกพื้นถิ่น แทนที่จะปล่อยให้น้ำฝนท่วมบ้านเรือน และไหลทิ้ง

ถ้าอุตสาหกรรมผลิตแผ่นยางปูพื้นกระเตื้องขึ้น

อาจจะช่วยยึดราคายางให้มั่นคงได้บ้าง

ไม่แน่นะครับ ความผันผวนเศรษฐกิจโลกราคายางอาจจะน๊อกก็ได้

ชาวสวนยางมาโอดครวญให้ฟัง

ตอนนี้มีแก็งค์เด็กเยาวชนอายุ 10-13 ปี

รวมตัวกันมาแอบขะโมยน้ำยางกลางดึก

เดินเทเอาน้ำยางจากถ้วยยาง

บางทีอาจจะย่องตามก้นคนกรีดนั่นแหละ..

กลับมาเก็บช่วงเช้าเจอแต่ถ้วยเปล่าๆ..

ทุกข์ของชาวสวนยางพารา ..เกิดขึ้นแล้ว>>

บางคนเก็บแผ่นยางไว้ในยุ้งฉางหลายร้อยแผ่น

เห็นราคาดีจะเอาไปขาย..เจอแต่อากาศ

อกอีแป้นแตก..ยางแผ่นหายไปแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

ชาวสวนยางกินไม่ได้นอนไม่หลับ

เหนื่อยจากการกรีดยางแล้วต้องมานั่งถ่างตาเฝ้าถ้วยยางอีก

สวนยางนั้นทึบครึ้มยากแก่การเฝ้าระวัง

เด็กวางสายดูแลต้นทาง ทีหนีทีไล่ ฝึกวิทยายุทธให้กล้าแกร่งขึ้นเรื่อยๆ

ได้น้ำยางไปขายมีเงินใช้ก็ย่ามใจ

เด็กเดินสายขะโมยน้ำยางเป็นภัยมืดที่กำลังก่อตัว

ปัญหาเยาวชนลูกหลานเราจะเอายังไงดีละครับ

จะเฝ้าสวนยางอย่างเดียว หรือ จะช่วยกันแลลูกหลานตนเอง

เด็กๆที่แปรเปลี่ยนพฤติกรรมน่าจะมาจากในหมู่บ้านนั่นแหละ

ไม่มีเด็กคนไหนเดินข้ามตำบลมาขะโมยยางหรอกนะครับ

ทุกขั้นตอนเป็นเรื่องเศร้าที่มีเบื้องหลังให้ถอดถอนใจ

สังคมที่เปราะบางส่งผลกระทบไปยังทุกภาคส่วน

ยาเสพย์ติด นิสัยลักเล็กขะโมยน้อย อาจจะเป็นคนละเรื่องเดียวกัน

ยางขึ้นราคาแทนที่กระดี๊กระด๊ากลับมานอนก่ายหน้าผาก

แม่บ้าน ลูกหลานผู้หญิง ไม่กล้าให้ออกไปช่วยกรีดยางอีกแล้ว

ช่วงตี2-ตี3 เดินต๊อกๆไปกรีดยางมันไม่ปลอดภัย

ใครมีข้อเสนอที่ดีช่วยแนะนำด้วยครับ

ก่อนที่สวน ย า ง พ า ร า  จะเป็นสวน ย า ง พ า ล้ า . .

อิ



Main: 0.048302888870239 sec
Sidebar: 0.050091028213501 sec