ลานสวนป่า

(โบอิ้ง747บรรทุกผู้โดยสารเต็มลำ)

เช้ามีเรื่องตลกที่เหลือเชื่อ

น้าอึ่งบอกว่ากลับจากบางกอกด้วยเครื่องการบินไทยไฟล์เช้า

อ้าว! ผมก็มากับขาใหญ่เที่ยวนี้

ทำไมไม่เจอกันละ แปลกไหม?ละ

(ไม่เจอบนเครื่องมาเจอบนโต๊ะสะเต๊ก)

ถามว่า..น้านั่งตรงไหน

น้าบอกว่านั่งตอนหน้า

ผมอยากชมวิวมีที่นั่งเหลือเกือบท้ายสุด

จึงกลายเป็นว่าคนหนึ่งนั่งหน้าสุด อีกคนนั่งหลังสุด

แต่ตอน ขึ้น-ลง ก็น่าจะเจอกัน แต่ก็วืดไปได้ยังไงก็ไม่รู้

พอมาทวนความหลังที่ร้านสะเต๊กถึงรู้ว่าใกล้เกลือกินแห้ว ..อิ อิ..

(พรุ่งนี้สมัครเรียนที่มงคลวิทยา)

ตาแก่บ้านนอกได้โทรศัพท์ไอโฟน4มาใหม่ใช้ไม่เป็น โปรแกรมมันน่าสนใจทั้งนั้น เมื่อใช้ไม่ได้ก็แทบ..อกอีแป้นแตก กิ๊กกรุณาพาไปที่ร้านให้จัดการใช้อินเตอร์เน๊ทได้ บันทึกเสียงได้ แต่ก็ยังใช้เมนูอื่นๆไม่ได้อีกหลายอย่าง แห้วโทรมาบอกให้กดโน่นนี้จะได้มองเห็นหน้ากันระหว่างโทรฯ  ก็ทำไม่เป็นอีก ช่วงที่ครูอึ่งมารับไปเลี้ยงมื้อเย็นที่ร้านสเต๊กเจ้าประจำ ครูอึ่งมีเวลาสอนนิดหน่อย จึงนัดกันว่า..พรุ่งนี้9.00น.ผมจะต้องไปสมัครเรัยนวิชาไอโฟน4ที่โรงเรียนมงคลวิทยา จ๊าบส์เสียไม่มีเชียวแหละ เอาไว้ได้เรื่องยังไงจะเล่าให้ฟังดีไหมครับ

(ต้นและลูกสาละในวัดจามเทวี)

ช่วงเย็นๆเดินไปเที่ยวในวัดพระนางจามเทวี เจอต้นสาละออกลูกโตเท่ามะพร้าว ดอกหล่นใต้ต้นเก็บมาดมดูมีกลิ่นหอมแปลกๆ หลังจากนั่นก็เดินเป็นพระลอชมสวนในโรงเรียนมงคลวิทยาโดยไม่บอกเจ้าถิ่น พบนกเขาขันคู จับคู่กินลงมาเล่นในสนาม เจอเด็กเล็กน่ารักนั่งรอผู้ปกครองมารับ มาเที่ยวนี้บรรยากาศเย็นสบาย ต้นไม้เขียวครึ้ม มีกรงไก่ที่สร้างขึ้นมาสอนวิชาเอื้ออาทรตั้งอยู่ข้างๆสนาม มองหาต้นมะขามที่ล้มไม่เจอ จึงย่องกลับมาคอยที่โรงแรม

(ถนนเข้าโรงเรียนที่สวยที่สุดในภาคเหนือ กับ ดอกสาละ)

พรุ่งนี้หลังจากเลิกเรียนวิชาไอโฟนศาสตร์

นัดกับน้า-อุ้ย-ครูอึ่ง-อาราม-อาจารย์ไพลิน-และกิ๊ก

จะไปดวลข้าวซอยอิสลามเจ้าตำหรับ

(ป้ายปริศนา)

ช่วงบ่ายยังไม่แน่ว่าจะโฉบไปไหน

พรุ่งนี้กว่าจะกลับบางกอกเครื่องออก2ทุ่มเศษ ถึงเตียงคงไม่ต่ำกว่า 4 ทุ่ม

คงกลับถึงสวนป่าวันที่ 7 ช่วงเย็น

มีนัดกับครูที่จะเอาเด็กมาเข้าค่าย 50 ชีวิต

วันที่ 9-10 อยู่ที่ขอนแก่น คร๊าบบบบบบ