ลานสวนป่า

หลังจากราคายางพาราขึ้นเป็นบ้าเป็นหลัง จาก ก.ก.25บาท มาเป็น 100-140-170-195 บาท หลังจากนั้นก็ขึ้นๆลงๆมาอยู่ประมาณร้อยต้นๆ คนที่เกี่ยวข้องกับสวนยางแฮปปี้ไปตามๆกัน เจ้าของสวนก็อู้ฟู่ คนกรีดยางก็อู้ฟู่ คนผลิตกล้ายางก็อู้ฟู่ เศรษฐกิจภาคใต้พุ้งกระฉูด รัฐบาลก็ส่งเสริมกันอย่างกระดี๊กระด๊า ชาวไร่ชาวนาขานรับปรับเปลี่ยนที่นาที่สวนมาเป็นพื้นที่ปลูกยางพารา พื้นที่ป่าถูกบุกรุกมาเป็นสวนยาง ไปไหนๆก็เห็นแต่ต้นยางๆๆๆๆ..

ประเทศบ้านใกล้เรือนเคียงโหนกระแสปลูกยางกันอย่างครึกโครม ไม่มีตัวเลขว่าในระยะ2-3ปีนี้ พื้นที่ปลูกยางพาราทั้งโลกขยายตัวไปกี่ล้านไร่ และจะขยายเพิ่มขึ้นอีกเท่าไหร่ ภาพรวมของการปลูกต้นไม้หลากหลายชนิด คงจะสู้การปลูกยางพาราไม่ได้ ถ้าพิจารณาขอบข่ายของยางพาราก็เห็นว่านำไปใช้ในงานอุตสาหกรรมเป็นส่วนใหญ่ เกิดประโยชน์เชื่อมโยงกับกิจการอื่นๆพอสมควร ยังรอดูว่าถ้ามีโรงงานผลิตผืนยางพาราแผ่นใหญ่สำหรับปูสระน้ำมากๆราคาน่าจะลดลง ในระดับที่เกษตรกรทั่วไปซื้อหามาปูแหล่งน้ำขนาดเล็กกระจายตัวเป็นตาหมากรุก หรือในแหล่งที่ลุ่มพอจะปรับเป็นแก้มลิงขนาดจิ๋ว จะได้ประโยชน์หลายต่อ มีน้ำใช้ในการเพาะปลูก บางแห่งอาจจะเลี้ยงสัตว์น้ำ ที่สำคัญช่วยกักเก็บน้ำไว้ได้ทุกพื้นถิ่น แทนที่จะปล่อยให้น้ำฝนท่วมบ้านเรือน และไหลทิ้ง

ถ้าอุตสาหกรรมผลิตแผ่นยางปูพื้นกระเตื้องขึ้น

อาจจะช่วยยึดราคายางให้มั่นคงได้บ้าง

ไม่แน่นะครับ ความผันผวนเศรษฐกิจโลกราคายางอาจจะน๊อกก็ได้

ชาวสวนยางมาโอดครวญให้ฟัง

ตอนนี้มีแก็งค์เด็กเยาวชนอายุ 10-13 ปี

รวมตัวกันมาแอบขะโมยน้ำยางกลางดึก

เดินเทเอาน้ำยางจากถ้วยยาง

บางทีอาจจะย่องตามก้นคนกรีดนั่นแหละ..

กลับมาเก็บช่วงเช้าเจอแต่ถ้วยเปล่าๆ..

ทุกข์ของชาวสวนยางพารา ..เกิดขึ้นแล้ว>>

บางคนเก็บแผ่นยางไว้ในยุ้งฉางหลายร้อยแผ่น

เห็นราคาดีจะเอาไปขาย..เจอแต่อากาศ

อกอีแป้นแตก..ยางแผ่นหายไปแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

ชาวสวนยางกินไม่ได้นอนไม่หลับ

เหนื่อยจากการกรีดยางแล้วต้องมานั่งถ่างตาเฝ้าถ้วยยางอีก

สวนยางนั้นทึบครึ้มยากแก่การเฝ้าระวัง

เด็กวางสายดูแลต้นทาง ทีหนีทีไล่ ฝึกวิทยายุทธให้กล้าแกร่งขึ้นเรื่อยๆ

ได้น้ำยางไปขายมีเงินใช้ก็ย่ามใจ

เด็กเดินสายขะโมยน้ำยางเป็นภัยมืดที่กำลังก่อตัว

ปัญหาเยาวชนลูกหลานเราจะเอายังไงดีละครับ

จะเฝ้าสวนยางอย่างเดียว หรือ จะช่วยกันแลลูกหลานตนเอง

เด็กๆที่แปรเปลี่ยนพฤติกรรมน่าจะมาจากในหมู่บ้านนั่นแหละ

ไม่มีเด็กคนไหนเดินข้ามตำบลมาขะโมยยางหรอกนะครับ

ทุกขั้นตอนเป็นเรื่องเศร้าที่มีเบื้องหลังให้ถอดถอนใจ

สังคมที่เปราะบางส่งผลกระทบไปยังทุกภาคส่วน

ยาเสพย์ติด นิสัยลักเล็กขะโมยน้อย อาจจะเป็นคนละเรื่องเดียวกัน

ยางขึ้นราคาแทนที่กระดี๊กระด๊ากลับมานอนก่ายหน้าผาก

แม่บ้าน ลูกหลานผู้หญิง ไม่กล้าให้ออกไปช่วยกรีดยางอีกแล้ว

ช่วงตี2-ตี3 เดินต๊อกๆไปกรีดยางมันไม่ปลอดภัย

ใครมีข้อเสนอที่ดีช่วยแนะนำด้วยครับ

ก่อนที่สวน ย า ง พ า ร า  จะเป็นสวน ย า ง พ า ล้ า . .

อิ

« « Prev : จดหมายด่วน

Next : อะไรเอ่ย » »