วิชาที่ไม่พาไปตกม้าตาย
อ่าน: 2575
สมัยเป็นเด็กๆเคยไปยืนฝั่งโขงทำตาละห้อย ผู้ใหญ่ไม่มีเวลาพาข้ามโขง จึงได้แต่เก็บความขมขื่นเรื่อยมา กว่าจะได้เอาไปทิ้งให้จมแม่โขงก็ผ่านกาลเวลามาจนเป็นหนุ่มกระเต๊าะ หลังจากนั้นก็ข้ามไปมาไปลาวหลายครั้ง มีความหลังฝังใจตรงที่ได้พาแม่ย่านางชาวเหนือไปเที่ยวเมื่อ30กว่าปีที่แล้ว ช่วงที่เป็นนักศึกษาโข่ง ได้ล่องเรือในแม่น้ำโขง8-9ชั่วโมง จากสิบสองปันนามาขึ้นที่ท่าเชียงแสนจังหวัดเชียงราย >> หลายปีมาแล้วช่วงน้ำหลาก ยังเคยล่องเรือจับปลาเล่นแถบปากแม่น้ำศรีสงคราม
