ลานสวนป่า

สมัยเป็นเด็กๆเคยไปยืนฝั่งโขงทำตาละห้อย ผู้ใหญ่ไม่มีเวลาพาข้ามโขง จึงได้แต่เก็บความขมขื่นเรื่อยมา กว่าจะได้เอาไปทิ้งให้จมแม่โขงก็ผ่านกาลเวลามาจนเป็นหนุ่มกระเต๊าะ หลังจากนั้นก็ข้ามไปมาไปลาวหลายครั้ง มีความหลังฝังใจตรงที่ได้พาแม่ย่านางชาวเหนือไปเที่ยวเมื่อ30กว่าปีที่แล้ว ช่วงที่เป็นนักศึกษาโข่ง ได้ล่องเรือในแม่น้ำโขง8-9ชั่วโมง จากสิบสองปันนามาขึ้นที่ท่าเชียงแสนจังหวัดเชียงราย >> หลายปีมาแล้วช่วงน้ำหลาก ยังเคยล่องเรือจับปลาเล่นแถบปากแม่น้ำศรีสงคราม

(สุภาพสตรีลาวเรียบร้อย นุ่งผ้าซิ่นไหมสีสวย)

(ชาวไทย-ลาว-ข้ามน้ำโขงด้วยเรือโดยสาร)

ปัจจุบันการสัญจรไปมาสะดวก มีทางเลือกมากมาย จะบินไปก็ได้ นั่งรถไฟรถยนต์ไปก็ได้ มีสะพานข้ามไปมาหลายแห่ง อีกไม่กี่ปีก็จะมีรถไฟหัวกระสุนมาบริการ แม่น้ำโขงจึงดูไม่กว้างโล่งลิบลิ่วในความรู้สึกอย่างในอดีต พี่น้องไทยลาวไปมาหาสู่กันเหมือนไปตลาด ผมไปเยี่ยมลาวทั้งที่เป็นทางการและไปเที่ยวตามอัธยาศัย เป็นประเทศคนสอบตกวิชาภาษาอังกฤษไปเอิ๊กอ๊ากส์ได้สบาย

ประเทศลาวมีเสน่ห์ตรงไหนก็ไม่ทราบได้ ประเทศพี่เอื้อยทั้งหลายต่างสนใจแห่กันไปช่วยเหลือกันอย่างคับคั่ง ประเทศเราก็มีหลายโครงการที่เข้าไปส่งเสริมและสนับสนุนให้ความร่วมมือกับพี่น้องลาว นอกจากจะเข้าตามตรอกออกตามประตูแล้ว คนลาวข้ามโขงมาทำงานในบางกอกก็ไม่น้อย เกิดกระแสโกยเงินบาท เหมือนคนไทยไปขายแรงงานต่างแดน พี่น้องลาวดูจะได้เปรียบคนเขมรหรือพม่า เพราะใช้ภาษาเจรจากันได้พอประมาณ อีกทั้งดูทีวีอย่างสุขสำราญมานาน ทำให้คุ้นชินกับความเป็นไปในบ้านเมืองเรา

วันนี้ผมขอเรียนเชิญ ท่ า น บ า ง ท ร า ย กับ อ า ว์ เ ป ลี่ ย น กรุณามาช่วยไขมิติของสปป.ลาว ให้กับคณาจารย์จาก ม ห า วิ ท ย า ลั ย ร า ช ภั ฎ ม ห า ส า ร ค า ม จำนวน10ท่าน ที่ไปเซ็นMOU.กับมูลนิธิชัยพัฒนา ในวาระที่เข้าไปสนับสนุนประเทศเพื่อนบ้านในโครงการพระราชดำริ ผมเห็นว่าถ้าไทยจะเข้าไปทำอะไรในประเทศลาว คงไม่ใช่เรื่องง่ายนักที่จะไปจัดการอะไรโน่นนี่ให้เนียนเป็นเนื้อเดียวกัน

จุดแรกควรคำนึงถึงเนื้อแท้ของคนลาวในพื้นถิ่นตรงนั้น

เรารู้จักเขาแค่ไหน

เราเข้าใจเขาว่าอย่างไร

ถูกต้องและดีพอแล้วหรือยัง

ถ้าขืนดุ่มๆไปก็จะตกม้าตายเสียเปล่าๆ

(ลาวรักษาจารีตประเพณีได้อย่างงดงาม)

การที่จะรู้เขารู้เราแบบเรียนลัดจะทำยังไง นี่ คื อ โ จ ท ย์ ที่ ค ว ร ฉุ ก คิ ด เครือข่ายเฮฮาศาสตร์มีผู้สันทัดกรณีสปป.ลาว อย่างทะลุปรุโปร่ง มหาชีวาลัยอีสานจึงอาสาเป็นสะพานเชื่อม ผู้ รู้ กับ ผู้ อ ย า ก รู้ มาเจอกัน ต้องขอขอบคุณน้ำใจไมตรีจองจอมยุทธแห่งเมืองหงสา ที่จะมาแนะนำวิชาคลำหัวใจอ้ายน้องลาวในครั้งนี้ จึงขอตอบแทนน้ำใจไมตรีด้วยการดวลสะเดามื้อเที่ยง

น้ำโขงไม่ไหลเอ่อฝั่งเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

ถ้า ใ ค ร เ อ า ค ว า ม ข ม ขื่ น ไ ป ทิ้ ง แ ม่ โ ข ง

มันก็ไม่ไหลลงๆทะเลง่ายๆหรอกนะครับ

มีแต่จะลอยตุ๊บป่องๆวนเวียนอยู่ใกล้ๆจุดที่โยนไปนั่นแหละ

ถ้า ข ม แ บ บ ส ะ เ ด า ก็ ดี ห ร อ ก

จะได้ “ ห ว า น เ ป็ น ล ม ข ม เ ป็ น ย า ”

อิ อิ

« « Prev : น้ำตาหรือจะแก้ปัญหาใจ

Next : มองให้เห็นเขาแล้วเราจะรู้สึก » »