ลานสวนป่า

ความไม่แน่นอนเป็นธรรมชาติของสิ่งมีชีวิต ตามวงจร-เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย ช่วงที่ผ่านมาไก่แจ้ ไก่ป่าบางตาไปอย่างผิดสังเกต ไก่ขันเคยกระชั้นเสียง สำเนียงเพรียกไปหายไป เหลือเสียงคอยปลุกเตือนน้อยเต็มที ถามใกล้ตัวถึงรู้ว่าโรคห่าหวลมาอีกคราหนึ่ง กลุ่มสัตว์ปีกที่ปล่อยเลี้ยงตามธรรมชาติ ไม่เคยได้รับวัคซินป้องการโรคนิวคลาสเซินเหมือนไก่ในฟาร์ม คำว่าอินทรีย์ก็มีโรคมาแปดเปื้อนได้เช่นกัน ถ้าเราพึ่งตนเองด้านโปรตีนไม่ได้อย่างเบ็ดเสร็จ ไปซื้อไก่จากตลาดมาปรุงอาหาร เท่ากับเป็นการนำพาหะโรคร้ายมาเยือนอย่างไม่รู้ตัว ประเด็นนี้ยังป้องกันได้ยากมากเช่นกัน

อ่านต่อ »

(ห้องแสดงเบ็ญจรงค์)

คนเรานี่นะครับ จะผมยาวผมบางแทบโล้นเลี่ยนยังไงก็ต้องไปตัดผมวันยังค่ำ ผมจะรำคราญมากเลยถ้าผมยาว มันรู้สึกหนักกระบาลยังไงไม่รู้นะครับ เช้านี้จึงไปให้ช่างจัดการให้สั้นลงสมประสงค์ กลับมาอาบน้ำแต่งองค์ทรงเครื่องเก็บของเข้ากระเป๋าเตรียมจรลี นึกขึ้นได้ว่ายังพอมีเวลา จึงโทรหาเจ้าหนูสิบล้อ ช่วงสายๆวันอาทิตย์อย่างนี้จะว่างไหม เจ้าสิบล้ออู้อี้ตอบว่าเพิ่งตื่นเมื่อคืนดูหนังเพลิน เสียงโทรศัพท์ไ ป แ ก ะ ตั ว เ ธ อ อ อ ก จ า ก เ ตี ย ง รีบมารับอาสาเป็นโชเฟอร์ไปซื้อโฟลิเมอร์ที่ตลาดอตก. ราคาก.ก.ละ 400 บาท ถ้าซื้อยกระสอบ 20 ก.ก.ลดให้เหลือ 7,800 บาท

ซื้อมาทำไมหรือครับ

ผมจะเอาไปทดลองช่วยต้นไม้ที่ร่องก่อมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี

โฟลิเมอร์ที่ว่านี้จะดูดน้ำพองตัวเก็บไว้ 400 เท่า

ต้นไม้ก็จะดูดเอาน้ำนี้ไปหล่อเลี้ยงลำต้นในยามแล้ง

คาดว่าจะช่วยชะลอความชุ่มชื่นได้ประมาณ 20-30 วัน

ถ้ามีฝนตกมาเจ้าโฟลิเมอร์ก็จะดูดน้ำเก็บไว้ได้อีก

ถ้าฝนไม่ตกก็รดน้ำเดือนละ1ครั้งติดต่อกัน3-4เดือนฝนก็เข้าวสันตฤดู

วิธีนี้นอกจากช่วยให้ต้นไม้รอดตายแล้วยังช่วยให้ไม่แคระแกร็นอีกด้วย

ถ้าเติบโตต่อเนื่องก็สุดคุ้มใช่ไหมละครับ

อ่านต่อ »

ตื่นมาอ่านเจอเรื่องโดนใจอีกแล้วพี่น้อง

คุณนิ้วกลมเขียนเรื่องอ ะ ไ ร อ ยู่ ใ น ชิ มิ ได้โดนใจมาก

เธอบอกว่า>>มนุษย์ทุกวันนี้ใช้เวลาอยู่”หน้าคอม” มากกว่า “หน้าคน”

จ้อง “หน้าจอ” มากกว่า”หน้าจริง” อ้าว!ที่แต่งหน้าทาปากแดงใครจะดูละนี่

บางวันเรา”อ่านและเขียน” มากกว่า”คุย”

เอสเอ็มเอส, เฟซบุ๊ก, ทวิตเตอร์, บีบี, ไอโฟน, มากกว่า “พูด”

แต่เรายังต้องการ”พูด”ผ่าน”พิมพ์” แบบมีอารมณ์

มิใช่พิมพ์แห้งๆและเป็นทางการเกินไป

คนที่สื่อสารผ่านหน้าจอต่างรู้กันดีว่า ถ้าไม่ใส่ “อารมณ์” ลงไปในบทสนทนาย่อมมีโอกาสที่จะเกิดความเข้าใจผิดกันได้ อาทิ “ฉันเกลียดแก” (แบบนี้ดูเหมือนจะรุนแรง) แต่ถ้าเป็น “ฉันเกลียดแก หุหุ) (แบบนี้ก็จะรู้ว่าล้อเล่น) หรือถ้าจะใช้ “ฉันเกลียดแก อะคริอะคริ” ก็อาจจะน่ารักขึ้นอีกหน่อย วิธีนี้น้าอึ่งชอบใช้ ถ้าขี้เกียจพิมพ์ก็อาจจะใช้สัญลักษณ์ “ฉันเกลียดแก:P” แทนการแลบลิ้น เพื่อสื่อว่าล้อเล่นนะจ๊ะ

อารมณ์ ในตัวหนังสือจึงเป็นตัวแทน”เสียง” ที่หายไป

อ่านต่อ »

วันนี้มองท้องทุ่งทางอากาศ เห็นตารางไร่นาเล็กๆกระจัดกระจายไม่เป็นระเบียบ แสดงว่าเราไม่มีแผนจัดการที่ดินทำกินอย่างเป็นระบบ สมัยก่อนใครต้องการจะตั้งถิ่นฐาน ผู้อาวุโสในกลุ่มเครือญาติของชุมชนนั้นๆ จะชวนกันออกตระเวนเดินทางไปแสวงหาที่ตั้งบ้านเรือน แรกๆอาจจะทดลองมาอยู่ไม่กี่หลัง แต่พอทำกินผ่านไปสักหนึ่งฤดู พืชพรรณธัญญาหารเจริญงอกงาม ข่าวดีเหล่านี้ก็จะแพร่กระจายออกไป ผู้คนเชื้อเผ่าเหล่ากอเดียวกันก็จะทยอยมา เมื่อมีจำนวนหลังคาเรือนมากขึ้นก็จะตั้งเป็นหมูบ้าน ปริมาณประชากรไทยเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วง4-50 ปีที่ผ่านมานี้เอง

อ่านต่อ »

หลังจากน้ำท่วมใหญ่ ก็มีคนทำนายทายทักว่าปีนี้จะหนาวใหญ่หนาวมากพอๆกับน้ำท่วม บางแห่งน้ำลดแล้ว บางแห่งยังทรมานอยู่กับน้ำเน่า บางแห่งเริ่มโอดโอยถึงความแห้งแล้ง ไปๆมาๆเรื่องภัยพิบัติจะทำควบคู่กันระหว่างภัยน้ำท่วมกับภัยแห้งแล้ง และจะมีภัยหนาวมาสมทบอีก ราชการมีคำเก๋ๆออกมา ผู้ว่าฯประกาศพื้นที่ประสบภัยด้านนั้นด้านนี้ วางแผนตั้งหน้าตั้งตาชดเชยช่วยเหลือกันไปอย่างเอิกเริก ซึ่งไม่เคยโครมครามขนาดนี้มาก่อน

ก่อนหน้านี้มีประสบภัยใดๆชาวบ้านต่างก็ก้มหน้าก้มตารับกรรมกันไป จะมีใครมาช่วยบ้างก็จากมูลนิธิต่างๆ ยังไม่มีการวางระบบบริหารความเสียหายจากเภทภัยต่างๆอย่างเดี๋ยวนี้ เมื่อเป็นบรรทัดฐานอย่างนี้แล้ว แต่ละปีก็จะต้องตั้งงบประมาณก้อนโตไว้คอยสงเคราะห์ช่วยเหลือ ซึ่งนับวันจะทวีคูณมากขึ้น เพราะมนุษย์ต่างช่วยกันสร้างเงื่อนไขให้เกิดภัยพิบัติซับซ้อนต่างๆนานา เปรียบไปแล้วเสมือนกับโอ่งรั่ว ถ้าอุดรูรั่วไม่ได้ น้ำก็จะไหลทิ้ง เติมเท่าไหร่ก็ไม่เต็ม น้ำก็ขาดแคลน แขนก็อ่อนล้า หาทางออกยังไงดี?

อ่านต่อ »