ลานสวนป่า

ความไม่แน่นอนเป็นธรรมชาติของสิ่งมีชีวิต ตามวงจร-เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย ช่วงที่ผ่านมาไก่แจ้ ไก่ป่าบางตาไปอย่างผิดสังเกต ไก่ขันเคยกระชั้นเสียง สำเนียงเพรียกไปหายไป เหลือเสียงคอยปลุกเตือนน้อยเต็มที ถามใกล้ตัวถึงรู้ว่าโรคห่าหวลมาอีกคราหนึ่ง กลุ่มสัตว์ปีกที่ปล่อยเลี้ยงตามธรรมชาติ ไม่เคยได้รับวัคซินป้องการโรคนิวคลาสเซินเหมือนไก่ในฟาร์ม คำว่าอินทรีย์ก็มีโรคมาแปดเปื้อนได้เช่นกัน ถ้าเราพึ่งตนเองด้านโปรตีนไม่ได้อย่างเบ็ดเสร็จ ไปซื้อไก่จากตลาดมาปรุงอาหาร เท่ากับเป็นการนำพาหะโรคร้ายมาเยือนอย่างไม่รู้ตัว ประเด็นนี้ยังป้องกันได้ยากมากเช่นกัน

ห่านมีอยู่คู่หนึ่ง ตายไปหนึ่งตัว

ตัวที่เหลือเดินร้องหาเพื่อนอย่างน่าเวทนา

ถึงจะฟังภาษาห่านไม่รู้เรื่อง

แต่ก็พอเข้าใจได้ว่า>>

ที่ห่านเดินร้องมองหาเพื่อนทั้งวันนั้นมันสุดเศร้าวังเวงสักพียงไหน?

ไก่ต๊อกไก่งวงส่วนมากไม่เป็นอะไร

เคยผ่านโรคนี้มาแล้วทำให้มีภูมิต้านทานในตัว

นกยูงทั้ง2ตัวได้รับเชื้อมาเป็นเดือน

ถึงไม่ตายแต่ก็เป็นอัมพาตคอบิดงอชักเป็นพักๆ

ตัวเมียเริ่มมีอาการดีขึ้นมาบ้าง

แต่ตัวผู้ยังชักกะตุกหันรีหันขวาง

เสียดายไม่นึกว่าจะเกิดโรคร้ายอย่างนี้มาก่อน

ไม่ได้ให้วัคซินป้องกันล่วงหน้า

ถามผู้สันทัดกรณีแล้ว

ถ้าผ่านโรคนี้ได้2-3สัปดาห์ส่วนมากจะรอด

และมีภูมิคุ้มกันติดตัวตลอดไป

สาธุ>>ขอให้เป็นเช่นนั้นเถิด

ย้อนมาดูมนุษย์เรา

ถึงจะมีวัคซินป้องกันโรคหลายชนิด

แต่ก็ใช่ว่าจะครอบคลุมได้ปลอดภัย100%

ยังมีโรคเรื่อยเปื่อยรออยู่อีกเป็นกะตักใช่ไหมละครับ?

โรคเมินวัคซิน

โรคกินยาบ้า

โรคตาส่อนตาใส

โรคหัวใจโลเล

โรคเก๊-โรคกิ๊ก-โรคก๊อก

ชิมิ ชิมิ

« « Prev : เจ้าพ่อคาวบอยไทยแลนด์

Next : สภาวะพิลึกกึกกือ » »