ลานสวนป่า

เดี้ยงทั้งคืน ทำอะไรก็ไม่ถนัด มันขัดๆเคืองๆ นวดก็แล้ว ทายาก็แล้ว กินยาก็แล้ว ก็ยังไม่หาย อย่ากระนั้นเลย ปูเสื่อแล้วจัดหาโต๊ะตัวเล็กๆไปวาง หอบคอมพิวเตอร์ไปนั่งใต้ร่มไม้ แล้วเปิดกรงแพะให้ออกมาชมสวน ตั้งแต่เอามาเลี้ยงจับขังคอกตลอด เพื่อให้คุ้นชินกับที่อยู่ที่กิน ให้จดจำว่าคอนตัวเองประตูอยู่ที่ไหน กลางคืนจะต้องเข้าไปนอนในคอกแบบไม่งอแง

ทุกๆเช้าแพะจะร้องแง๊ๆเพราะอยากจะออกมาเดินหากินเอง เจ้าของเดิมเขาเลี้ยงปล่อยให้อยู่ในบริเวณรั้ว แพะฝูงนี้จึงเดินเพ่นพ่านไปไหนๆอย่างอิสระ ชอบเล่นกับเด็กๆ ไม่กลัวคน ไม่เกรงหมา วันนี้พิจารณาเห็นว่าสมควรแก่เวลาแล้ว ที่จะเอาแพะออกมาอาบแดด จึงเปิดกรง > >

อ่านต่อ »

(ชาวบ้านเอาโล่ห์-ใบประกาศ มาอวดมากมาย)

ทุ่งกว้างใหญ่เนื้อที่หลายล้านไร่ที่เวิ้งว้าง มีประชากรอยู่อาศัยตามที่ดอนเป็นกลุ่มๆ ต่อมาบ้านเมืองเจริญขึ้น มีถนนหนทาง มีไฟฟ้า น้ำประปา สุขศาลาอนามัย มีวัด มีโรงเรียน ชุมชนขยายตัวขยับเข้าหากันทุกที ทุ่งกุลาวันนี้ไม่ธรรมดาเสียแล้ว เมื่อวานรับเทียบเชิญจากโรงเรียนบ้านเก่าน้อย ซึ่งเคยได้รับโครงการวิจัยชุมชนของกองทุนสนับสนุนการวิจัย(สกว.) ทำให้ผู้นำชุมชนและคุณครูแห่งนี้ได้มาเชื่อมโยงกับมหาชีวาลัย เราเย้าเยือนกันหลายครั้ง ในครั้งแรกที่ชาวบ้านเก่าน้อยยกทีมมาสวนป่า มีแต่คนแก่มากันกระย่องกะแหยงผมจึงไล่กลับ บอกว่าถ้าไม่ตั้งใจมาที่นี่ก็ไม่มีใจให้เช่นกัน ผู้เฒ่าผู้แก่กับเด็กๆพากันขึ้นรถกลับอย่างหงอยเหงา ชาวบ้านกลับไปแล้วผมก็มานั่งเสียใจ ทำไมเราใจดำกับชาวบ้านได้ขนาดนี้ฟะ

อ่านต่อ »