ลานสวนป่า

วันนี้มีรายการสะหวีวี่วี>>

เมื่อมีวันเลี้ยงก็ย่อมมีวันลา

ส่วนจะลาสั้น ๆ หรือลายาว ๆ เป็นเรื่องของวาสนา

(หลังจากใครๆกลับหมดแล้ว นกยูงย่องมาตรวจตราในบ้าน)

แม้เราอยู่คนละแห่งหน แต่ยังติดต่อกันได้เสมอ ไม่ว่าจะสื่อสารกันด้วยเครื่องมือใด ๆ   หรือแม้แต่จุดธูปก็เป็นการสื่อสารประเภทหนึ่ง อยู่ที่ว่าเราจะสื่อสารกันด้วยอาการใด เรื่องอะไร วัตถุประสงค์ใด ..นั่งอยู่เฉย ๆ ทอดใจไปไกลโพ้น ..จินตนาการ+จินตนาเกินก็เพลิดเพลินได้ อยู่ที่จะให้น้ำหนักต่อการครุ่นคำนึงระดับใด ในส่วนสายใยของชาวฮา ไม่ได้ผูกกระหวัดไว้ด้วยฟางเส้นเดียว ใจแลกใจ โดยไม่เกี่ยวมาตรฐานอะไรเลย เราต่างมีใจให้กันอยู่ไม่น้อย เพียงแต่เก็บหงิม ๆ ไว้ในจิตใจที่มั่นคงอย่างทระนง เรื่องพวกนี้ไม่เพียงแต่การสังเกตเท่านั้น เราสัมผัสกันได้ นั่งอยู่ข้าง ๆ หรือตรงกันข้ามคุยเงียบ ๆ คลื่นสัญญาณจะบอกได้ถึงความรักความห่วงใย ที่ฝังอยู่ล้ำลึก

อ่านต่อ »

(ไปเรียนวิชาเศรษฐกิจพอเพียงภาคสนาม)

คำว่ารัก เราคงมีประสบการณ์กันทุกคน

เรารักกันแค่ไหน อย่างไร

ถ้ารักจริง พร้อมที่จะให้อภัยไหม

รักกันจริง น่าจะมีเงื่อนไขอย่างนั้นหรือ

เงื่อนไขที่ว่าเป็นอย่างไร

ถ้ายังสงสัยในรักแห่งตนเอง

จะทำอย่างไร หาคำตอบวิธีไหน

ได้คำตอบว่าอย่างไร

ช่วยบอกทีเถอะ

อ่านต่อ »

(นึกว่าจะหลงทาง เห็นแสงไฟวับแวมเข้ามาตอน 1 ทุ่ม)

การงานที่พวกเรายุ่งเกี่ยวทุกวันนี้ มักจะแบ่งออกเป็น 2 ส่วน คือ ส่วนทฤษฎีกับส่วนปฏิบัติ ทั้ง 2 ภาคนี้มีความสำคัญต่อกันอย่างลึกซึ้ง ถ้าไม่เชื่อมโยงให้ดี สิ่งที่ได้ที่เกิดก็จะกระท่อนกระแท่น เมื่อวานประชุมก็เจอแต่เรื่องทฤษฏี ในส่วนของอุดมศึกษา ยังขาดภาคปฏิบัติ การออกแบบวิธีการ ยังให้น้ำหนักกระบวนการน้อย เมื่อคลี่งานออกมาดูจะเห็นว่ายังไม่เพียงพอ ขาดส่วนที่ควรกระทำ เมื่อไม่ลงมือทำความแจ่มชัดจะอยู่ที่ไหนละ ผลลัพธ์ออกมายังไม่ดีพอ ต้องยกยอดไปพิจารณาเสียเวลาขยายออกไป ออกไป..

อ่านต่อ »

เช้านี้จะโดนสัมภาษณ์เรื่องเศรษฐกิจพอเพียง

จึงลุกมาทำการบ้านตอนย่ำรุ่ง

เรื่องนี้คนพูดกันมาก

ลองมาฟังมุมมองของขงจื๊อกับเล่าจื๊อดีไหมครับ

ขงจื๊อไปหาเล่าจื๊อที่เมืองลั่วหยาง เพื่อขอรับคำสั่งสอน ทั้งสองสนทนาธรรมกันหลายวัน ขงจื๊อกล่าวว่า ข้าพเจ้าปรารถนาจักแสดงความคารวะต่อนักปราชญ์ในอดีต เล่าจื๊อตอบว่า สิ่งที่ท่านเรียนรู้นั้นมากกว่าครึ่งเป็นสิ่งที่ตกทอดมาจากบรรพชน บรรพบุรุษเหล่านั้นสิ้นชีพไปหมดแล้ว แม้กระดูกก็กลายเป็นผงธุลี เหลือเพียงถ้อยคำไม่กี่ประโยค ท่านจักยึดหมั่นถ้อยคำเหล่านั้นอย่างตายตัวมิได้ เล่าจื๊อกล่าวว่า ..

อ่านต่อ »

ถั่วฝักยาวภาคพิสดาร พุ่มเขียว ๆ เป็นตอยูคาฯ

น้าสังข์กับน้ามลเป็นคนที่เข้ามาเรียนรู้และช่วยเหลือกิจกรรมในมหาชีวาลัยอีสานมานานปี เป็นคนขยันขันแข็งและสนใจใฝ่รู้อย่างน่าทึ่ง เป็นคนกล้าทดลอง ลุยงานแบบบ่ยั่นใด ๆ  ในสายตาผมคิดว่า 2 คนนี้เป็นนักวิจัยและจัดการความรู้อย่างหัวชนฝา ทำงานการเกษตรทุกรูปแบบ เลี้ยงหมู เลี้ยงไก่ ทำของชำร่วยขาย แม้กระทั่งขนแมงดาไปนั่งขายที่ตลาดในกรุงเทพ โดนเทศกิจไล่กระเจิงมาแล้ว ในช่วงที่มีการฝึกอบรม ผมก็ได้อาศัยน้าสังข์กับน้ามลนี่แหละช่วยเป็นพ่อครัวหัวป่าก์

อ่านต่อ »