ส่งความรักและคิดถึงชุดสุดท้าย
วันนี้มีรายการสะหวีวี่วี>>
เมื่อมีวันเลี้ยงก็ย่อมมีวันลา
ส่วนจะลาสั้น ๆ หรือลายาว ๆ เป็นเรื่องของวาสนา
(หลังจากใครๆกลับหมดแล้ว นกยูงย่องมาตรวจตราในบ้าน)
แม้เราอยู่คนละแห่งหน แต่ยังติดต่อกันได้เสมอ ไม่ว่าจะสื่อสารกันด้วยเครื่องมือใด ๆ หรือแม้แต่จุดธูปก็เป็นการสื่อสารประเภทหนึ่ง อยู่ที่ว่าเราจะสื่อสารกันด้วยอาการใด เรื่องอะไร วัตถุประสงค์ใด ..นั่งอยู่เฉย ๆ ทอดใจไปไกลโพ้น ..จินตนาการ+จินตนาเกินก็เพลิดเพลินได้ อยู่ที่จะให้น้ำหนักต่อการครุ่นคำนึงระดับใด ในส่วนสายใยของชาวฮา ไม่ได้ผูกกระหวัดไว้ด้วยฟางเส้นเดียว ใจแลกใจ โดยไม่เกี่ยวมาตรฐานอะไรเลย เราต่างมีใจให้กันอยู่ไม่น้อย เพียงแต่เก็บหงิม ๆ ไว้ในจิตใจที่มั่นคงอย่างทระนง เรื่องพวกนี้ไม่เพียงแต่การสังเกตเท่านั้น เราสัมผัสกันได้ นั่งอยู่ข้าง ๆ หรือตรงกันข้ามคุยเงียบ ๆ คลื่นสัญญาณจะบอกได้ถึงความรักความห่วงใย ที่ฝังอยู่ล้ำลึก
(น้ำพริกอ่องฝีมืออุ้ย กับต้มหน่อไม้ใส่เนื้อลำใยที่รับประทานตั้งแต่วันมาจนกระทั่งวันกลับ)
เรื่องอย่างนี้ต่างหากที่ชาวเราควรจะภาคภูมิใจ
เราเกิดมาเจอมิตรสหายดี
เข้าตำราคบบัณฑิตนั่นแหละ
ฟังดูเหมือนง่าย ๆ ..แต่กว่าจะหากันเจอ
ถ้าวาสนาคลอนแคลนก็จะตุปัดตุเป๋
ถ้าวาสนาเป็นใจอะไร ๆ ก็โป๊ะแช๊ะกันง่าย
เปรียบเสมือนหลักการที่ปักตรึงไว้ในแผ่นศิลา
ลมชิวหาอยากที่จะโยกคลอนได้
กี่เดือนกี่ปีถึงไม่มีข่าวสารอะไรใจก็คิดถึงสม่ำเสมอ
เมื่อมีฉันมีเธอด้วยกันและกันฝันก็สดสวยเป็นปกติสุข
(รถทะเบียน กข 5311 เคลื่่อนออกไปตอน 10.00 น.)
วันนี้แล้วละหนอ อุ้ย ครูอึ่ง อาราม จะเคลื่อนล้อรถออกไปเป็นชุดสุดท้าย ญาติโกมาคราวนี้ไม่มีอะไรมาก แตกต่างจากทุกครั้งเพราะไม่มีแขกที่อื่นมาแทรก มีแต่เราและเราล้วน ๆ นั่งมองหน้ากันเฉย ๆ ก็เกินพอแล้ว ส่วนกิจกรรมที่เล่ามาก่อนหน้านั้นเป็นเพียงน้ำย่อยหรือไม้ประดับ แจกันใจไม่ต้องมีดอกอะไรเลย หัวใจที่ผ่องพรายผุดผ่องอยู่แล้ว น้ำใจที่ใสเย็นเป็นโอสถทิพย์ วาจามิ่งมิตรดีกว่ากาแฟเย็นสักล้านถ้วย
(ช่วงบ่ายฝนเทลงมารดแปลงมะรุมที่ปลูกไปเมื่อวานนี้อย่างชุ่มฉ่ำ)
สมาชิกเราบางคนน่าห่วงใย เช่น ครูอึ่ง ครูแห้วศรี ครูอาราม เห็นพันธกิจที่แบกไว้แล้วเหนื่อยแทน รองลงมาเป็นกลุ่มภาระงานที่พอไหว เช่น อาเหลียง เบิร์ด ตาหวาน สายลม ออต ครูสุ แป๊ด น้าอึ่ง อุ้ย กอล์ฟ แผ่นดิน อาว์เปลี่ยน หนูหนิง สุวรรณา พระอาจารย์แฮนดี้ มิม สิงห์ป่าสัก นอกนั้นเป็นกลุ่มหัวหอกที่เดินหน้าแสวงหาความสดใหม่วิธีจัดการความรู้ ท่านอัยการ ท่านบางทราบ คุณหมอจอมป่วน อาม่า อ.แป๋ว กำลังจะก้าวกระโดดไปสู่กิจกรรมค้นคว้าเพื่อสังคม บางคนนานแสนนานจะโผล่มาที เช่น อ.หมู อ.ลูกหว้า อ.ภูคา หายไปไหนฮึ..
คิดถึงสม่ำเสมอนะ นะ ขอบอก ..อิ อิ..
« « Prev : ถ้าไม่หวง ขอกอดหน่อยได้ไหม?
Next : เตรียมทำการบ้านสิจ๊ะถึงได้สะได้สวย » »
1 ความคิดเห็น
อ่านแล้วซาบซึ้งมากค่ะ
คิดถึงสวนป่าก็จะคิดถึงครูบา แม่หวี ป้าสอน (ที่สอนวิธีดูว่าด้านไหนของท่อนไม้จะเป็นรากต่อไป..และบอกว่าอุ๊ยตำน้ำพริกแคบหมูอร่อย….อิอิ)
ถ้าพอมีเวลาติดต่อกันสักสามสี่วันจะขอไปแบบนี้อีกนะคะ คราวหน้าจะไปคั่วมะเขือพวงแบบทางเหนือโบราณให้ครูบาและแม่หวีกินค่ะ
อ้อ…ครูบาอย่าลืมนะคะ น้ำพริกตาแดงของน้าอึ่งอ๊อบอยู่ในตู้เย็นชั้นล่าง ลำไยแห้งอยู่ในตู้กับข้าว ครูบาเอามากินด้วยนะคะ