ส่งความรักและคิดถึงชุดสุดท้าย

อ่าน: 2428

วันนี้มีรายการสะหวีวี่วี>>

เมื่อมีวันเลี้ยงก็ย่อมมีวันลา

ส่วนจะลาสั้น ๆ หรือลายาว ๆ เป็นเรื่องของวาสนา

(หลังจากใครๆกลับหมดแล้ว นกยูงย่องมาตรวจตราในบ้าน)

แม้เราอยู่คนละแห่งหน แต่ยังติดต่อกันได้เสมอ ไม่ว่าจะสื่อสารกันด้วยเครื่องมือใด ๆ   หรือแม้แต่จุดธูปก็เป็นการสื่อสารประเภทหนึ่ง อยู่ที่ว่าเราจะสื่อสารกันด้วยอาการใด เรื่องอะไร วัตถุประสงค์ใด ..นั่งอยู่เฉย ๆ ทอดใจไปไกลโพ้น ..จินตนาการ+จินตนาเกินก็เพลิดเพลินได้ อยู่ที่จะให้น้ำหนักต่อการครุ่นคำนึงระดับใด ในส่วนสายใยของชาวฮา ไม่ได้ผูกกระหวัดไว้ด้วยฟางเส้นเดียว ใจแลกใจ โดยไม่เกี่ยวมาตรฐานอะไรเลย เราต่างมีใจให้กันอยู่ไม่น้อย เพียงแต่เก็บหงิม ๆ ไว้ในจิตใจที่มั่นคงอย่างทระนง เรื่องพวกนี้ไม่เพียงแต่การสังเกตเท่านั้น เราสัมผัสกันได้ นั่งอยู่ข้าง ๆ หรือตรงกันข้ามคุยเงียบ ๆ คลื่นสัญญาณจะบอกได้ถึงความรักความห่วงใย ที่ฝังอยู่ล้ำลึก

(น้ำพริกอ่องฝีมืออุ้ย กับต้มหน่อไม้ใส่เนื้อลำใยที่รับประทานตั้งแต่วันมาจนกระทั่งวันกลับ)

เรื่องอย่างนี้ต่างหากที่ชาวเราควรจะภาคภูมิใจ

เราเกิดมาเจอมิตรสหายดี

เข้าตำราคบบัณฑิตนั่นแหละ

ฟังดูเหมือนง่าย ๆ ..แต่กว่าจะหากันเจอ

ถ้าวาสนาคลอนแคลนก็จะตุปัดตุเป๋

ถ้าวาสนาเป็นใจอะไร ๆ ก็โป๊ะแช๊ะกันง่าย

เปรียบเสมือนหลักการที่ปักตรึงไว้ในแผ่นศิลา

ลมชิวหาอยากที่จะโยกคลอนได้

กี่เดือนกี่ปีถึงไม่มีข่าวสารอะไรใจก็คิดถึงสม่ำเสมอ

เมื่อมีฉันมีเธอด้วยกันและกันฝันก็สดสวยเป็นปกติสุข

(รถทะเบียน กข 5311 เคลื่่อนออกไปตอน 10.00 น.)

วันนี้แล้วละหนอ อุ้ย ครูอึ่ง อาราม จะเคลื่อนล้อรถออกไปเป็นชุดสุดท้าย ญาติโกมาคราวนี้ไม่มีอะไรมาก แตกต่างจากทุกครั้งเพราะไม่มีแขกที่อื่นมาแทรก มีแต่เราและเราล้วน ๆ นั่งมองหน้ากันเฉย ๆ ก็เกินพอแล้ว ส่วนกิจกรรมที่เล่ามาก่อนหน้านั้นเป็นเพียงน้ำย่อยหรือไม้ประดับ แจกันใจไม่ต้องมีดอกอะไรเลย หัวใจที่ผ่องพรายผุดผ่องอยู่แล้ว น้ำใจที่ใสเย็นเป็นโอสถทิพย์ วาจามิ่งมิตรดีกว่ากาแฟเย็นสักล้านถ้วย

(ช่วงบ่ายฝนเทลงมารดแปลงมะรุมที่ปลูกไปเมื่อวานนี้อย่างชุ่มฉ่ำ)

สมาชิกเราบางคนน่าห่วงใย เช่น ครูอึ่ง ครูแห้วศรี ครูอาราม เห็นพันธกิจที่แบกไว้แล้วเหนื่อยแทน รองลงมาเป็นกลุ่มภาระงานที่พอไหว เช่น อาเหลียง เบิร์ด ตาหวาน สายลม ออต ครูสุ แป๊ด น้าอึ่ง อุ้ย กอล์ฟ แผ่นดิน อาว์เปลี่ยน หนูหนิง สุวรรณา พระอาจารย์แฮนดี้ มิม สิงห์ป่าสัก นอกนั้นเป็นกลุ่มหัวหอกที่เดินหน้าแสวงหาความสดใหม่วิธีจัดการความรู้ ท่านอัยการ ท่านบางทราบ คุณหมอจอมป่วน อาม่า อ.แป๋ว กำลังจะก้าวกระโดดไปสู่กิจกรรมค้นคว้าเพื่อสังคม บางคนนานแสนนานจะโผล่มาที เช่น อ.หมู อ.ลูกหว้า อ.ภูคา หายไปไหนฮึ..

คิดถึงสม่ำเสมอนะ นะ ขอบอก ..อิ อิ..

« « Prev : ถ้าไม่หวง ขอกอดหน่อยได้ไหม?

Next : เตรียมทำการบ้านสิจ๊ะถึงได้สะได้สวย » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

1 ความคิดเห็น

  • #1 จันทรรัตน์ ให้ความคิดเห็นเมื่อ 29 กรกฏาคม 2009 เวลา 20:50

    อ่านแล้วซาบซึ้งมากค่ะ
    คิดถึงสวนป่าก็จะคิดถึงครูบา แม่หวี ป้าสอน (ที่สอนวิธีดูว่าด้านไหนของท่อนไม้จะเป็นรากต่อไป..และบอกว่าอุ๊ยตำน้ำพริกแคบหมูอร่อย….อิอิ)

    ถ้าพอมีเวลาติดต่อกันสักสามสี่วันจะขอไปแบบนี้อีกนะคะ คราวหน้าจะไปคั่วมะเขือพวงแบบทางเหนือโบราณให้ครูบาและแม่หวีกินค่ะ

    อ้อ…ครูบาอย่าลืมนะคะ น้ำพริกตาแดงของน้าอึ่งอ๊อบอยู่ในตู้เย็นชั้นล่าง ลำไยแห้งอยู่ในตู้กับข้าว ครูบาเอามากินด้วยนะคะ


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 0.11175107955933 sec
Sidebar: 0.047918081283569 sec