ลานสวนป่า

(แคบหมูลำพูน องุ่นสระบุรี แกงเห็ดบุรีรัมย์ เป็นสื่อการสอน)

ชีวิตบ้านป่า คนอยู่ป่าควรดำรงตนให้เข้ากับสภาพแวดล้อม เข้าเมืองตาหลิ่วไม่หลิ่วตาตาม เดี๋ยวก็ตาแหก หรือไม่ก็โดนแหกตา การปรับตัวเข้ากับธรรมชาติจะมีความสุขมากกว่าที่จะไปปีนเกลียว บางคนมาบ้านป่าแต่อยากจะให้มีนั่นนี่แบบอยู่ในเมือง มองหาไอ้นั่นก็ไม่มีไอ้นี่ก็ไม่สะดวกก็เลยทุกข์ แทนที่มาแล้วจะสนุกกลับหงอยเพราะความเคยชิน ที่สวนป่าจึงแอบสอนวิชาต่าง ๆ ตามความเหมาะสมกับเวลาและสถานการณ์ดังนี้

อ่านต่อ »

ตัดสินใจอยู่นานว่าจะเล่าดีหรือไม่เล่าดี

เพราะเป็นเรื่องที่อยู่นอกเหนือธรรมดา

อาจจะมองเป็นเรื่องงมงายหรือพิสดารอะไรทำนองนั้น

แต่..เล่าไว้ก็คงไม่เสียหลาย

ขอบรรยายตามที่พบประสบการณ์ตรงล้วน ๆ

ไม่มีการตีไข่ใส่สีใด ๆ

เกิดอะไรขึ้นก็จะว่าไปตามนั้น

ฟังหูไว้หู หรืออาจจะคิดว่า..ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ก็ได้

หรือระหว่างอ่านควรมีผู้ปกครองคอยชี้แนะ อิ อิ .. (คำเตือน)

อ่านต่อ »

(แปลงปลูกมะรุมใหม่ด้านล่างฝีมืออุ้ย-ครูอึ่ง-ครูอาลาม)

ถึงผมจะอยู่กับต้นไม้ใบหญ้า ก็ใช่ว่าจะคิดจะทำอะไรลื่นไหลได้ง่าย หลายเรื่องกว่าจะปิ๊งแว๊บออกมาได้ ฉุกคิดเตาะแตะอยู่กับอะไรก็ไม่รู้ พักหลังจะคิดบางเรื่องออกตอนอาบน้ำ บางครั้งก็ได้จากการเดินไปชมนกชมไม้ ไปเห็นความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นตามสภาพธรรมชาติ ก็เพิ่งนึกออกว่าต้นไม้ใบหญ้าพยายามที่จะสื่อสารกับเราเหมือนกัน การเติบโต การมีดอกมีผล ตลอดจนการเหี่ยวเฉา เราเห็นแล้วเกิดประกายคิดนำไปปะติดปะต่อ เป็นมูลเหตุให้เราอยากจะทำสิ่งต่างๆให้เป็นเรื่องเป็นราว

อ่านต่อ »

เขียนที่สวนป่ามหาชีวาลัยอีสาน

29 กรกฎาคม 2552

ถึงเจ้าพ่อเชียงแสนที่เคารพรัก

ในพื้นที่สาธารณะอย่างนี้ ถ้าผมจะขออนุญาตจีบอาเหลียงแบบล่อนจ้อน ก็อายเหมือนกันนะ เพราะไม่ได้อ่านเฉพาะพวกเรา ใครๆก็เข้ามาอ่านได้ อาเหลียงครับ ด้วยวิธีการของชาวเรา จะยึดหลักเฮฮาศาสตร์เป็นที่ตั้ง มีปัญหาอะไรก็จะพูดคุยกันฉันท์พี่น้อง ใช้สไตล์สกุลเฮของเรา ไม่เอาแบบอย่างที่เกิดที่เห็นในสังคมทั่วไปขณะนี้ ซึ่งเราก็ทราบว่าสังคมวงใหญ่มันเลอะเทอะ จิตใจของประชาคมก็เลอะเลือนด้วย ที่สำคัญจะมีคำถามขึ้นมา

อ่านต่อ »

(ทำเป็น กินเป็น ก็คิดเป็นเองแหละ)

ฝนตกช่วงบ่าย เปลี่ยนอากาศอบอ้าว ..เย็นชื่นระรื่นระรวยริน บรรยากาศอย่างนี้น่านอนเสียจริง แล้วจะยึกยืออยู่ทำไมละ ว่าแล้วก็เอนนอนบนเก้าอี้ฮ่องเต้ ฟังเสียงฝนเพลิน แป๊บเดียวก็หลับสบายไปนานพอสมควร ตื่นมาแดดออกรำไร ยังไม่ลุกไปล้างหน้า อาจารย์ภูคา ผู้ที่มีกล้วยไม้อยู่ในหัวใจนั้นแหละ โทรมาชวนให้ไปคุยกับนักศึกษามหาวิทยาลัยนเรศวร ในหัวข้อจิตสาธารณะ วันที่ 27 สิงหาคม ผมนะว่างอยู่แล้ว ประกอบกับมีแรงบวกอยากจะไปเจอตาหวาน หนูนีน่า ท่านจอมป่วน และโรตีเจ้าเก่า ผมก็รีบตกลงนะสิครับ อ้อ ใครจะไปด้วยยกมือขึ้น! อิ อิ..

อ่านต่อ »