ลานสวนป่า

ตาแก่ที่ว่านี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกนะครับ ผมเองแหละ มามีลูกตอนแก่ จึงยักแย่ยักยัน อีตอนเลี้ยงลูกอ่อนตอนเล็กๆนี่สนุก แต่ต้องใส่ใจพอสมควร ต้องดูแลละเอียดทุกขั้นตอน ต้องดูแลให้น้ำ ผูกอู่ให้นอน ระแวดระวังยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม ต้องคอยไล่ผีเสื้อราตรีที่แอบโฉบมาทั้งกลางวันกลางคืน เป็นพาหะกวนใจ ถ้าเผลอก็จะโดนกัดเป็นแผล ทำให้ผิวกระดำกระด่างเมื่อโตขึ้น

อ่านต่อ »

อยากจะเอาใจเขามาใส่ใจเรา คิดได้แต่ทำไม่ง่ายนักหรอก ใครเขาจะยินยอมให้ใจง่าย ๆ..  ดังนั้นการบ้านในงานอิ๊กไนท์ยังตามมาให้คิด ๆ  ในการที่จะไปโม้ในเวลาจำกัดจากเรื่องที่คันขยุกขยิกเต็มอยู่ในหัวไปหมด จะไปเล่าเรื่องบ้านนอกบ้านนา ไม่รู้ว่าคนบางกอกจะสนใจสักเท่าไหร่ ด้วยวิถีคนกรุงนั้นอบร่ำไปด้วยแสงสี ตาลีตาเหลือก ชีวีวุ่นอยู่กับปัจจัยที่เขม็งเกลียว จนทำให้หัวใจเป็นพลาสติกกันไปหมดแล้ว

อ่านต่อ »

ประชาธิปะต๋อยนำมาซึ่งความไม่ปกติสุข ลุ่ม ๆ ดอน ๆ เรื่อยมา  ตอนผมเป็นเด็ก ๆ  ปีนั้นมีไข้หวัดใหญ่ระบาดทั่วไปทั้งอีสาน เป็นครั้งแรกที่เด็กบ้านนอกได้เห็นเครื่องบินมาทิ้งยาแก้ไข้และนมผงลงบนสนามหน้าที่ว่าการอำเภอ หลังจากนั้นก็มีการแจกจ่ายยาและนมผงให้กับเด็กๆ เด็กบ้านนอกท้องไส้ไม่คุ้นชิน แทนที่เกิดผลดีท้องไส้ไม่ยอมรับ ดื่มไปก็อ๊วกเลอะเทอะเปรอะเปื้อนหมดไส้หมดพุง ที่ผอมแห้งแรงน้อยอยู่แล้วหน้าเหลืองอ่อนระโหยหนักเข้าไปอีก หมอพื้นบ้านต้องหาทางช่วยตามมีตามเกิด

อ่านต่อ »

(จะยืมพุงใครมาโชว์ก็ไม่ทันเสียแล้ว)

เมื่อหัวใจคันขยุกขยุย เราจะหยิกจะเกาหัวใจคงจะยาก วิธีบรรเทาอาการเหล่านี้ จำเป็นจะต้องออกแบบการบริหารต้นตอของเหตุและปัจจัย ถามว่ามหาชีวาลัยอีสานจะทำอย่างไร ผมก็จะพลิกตำราหาความเป็นไปได้ ในการที่จะสร้างกิจกรรมที่มีชีวิตชีวา ทำได้ง่าย ๆ เบา ๆ สบาย ๆ  สร้างมุมสงบร่มเย็นและร่มรื่น เพราะเห็นว่าสังคมไทยทุกวันนี้ช่างร้อนรนและลุกลี้ลุกลนกันเหลือเกิน บางคนไม่รู้จักเกียร์ถอย อึดอัดอยู่กับเรื่องไร้สาระอย่างเอาเป็นเอาตาย

มหาชีวาลัยอีสานจะเปิดหลักสูตร “หมูวิ่งชนปังตอ”

ท่านทั้งหลายคงจะเห็นแล้วว่าผมป่วยกระเสาะกระแสะ

สภาพร่างกายเกิดพุงโรก้นปอด

สาเหตุอาจจะมาจากโรคภัยไข้เจ็บส่วนหนึ่ง

ปัญหาอยู่ที่ว่าผมจะจัดการกับพุงที่ไม่พึงประสงค์นี้อย่างไร?

ได้พยายามแก้ไขทุกวิถีทางอย่างเงียบ ๆ

พยายามพิจารณา ยุบหนอ พองหนอ เรื่อยมาเป็นเวลาหลายปี

ทดลองด้านอาหาร ออกกำลังกาย สะสมอารมณ์ดี Happyทั้งวันทั้งคืน

แต่..ท้องก็ยังป่องคงเส้นคงวาเหมือนเดิม

(ตัดช่อเมล็ดแก่จากต้นผักโขมจีน) อ่านต่อ »

“จะปลูกไว้โม้หรือปลูกไว้หม่ำ”

เป็นคำถามที่ลอยมาจากอุ้ยสร้อย

ก็ขอตอบดังต่อไปนี้..

วิธีเรียนเป็นสิ่งสำคัญ ถ้าค้นพบสไตล์การเรียนในแบบฉบับที่ถูกจริตตนเอง นอกจากไม่เครียดแล้ว ยังสนุกอีกต่างหาก แทบทุกเรื่องในโลกนี้ไม่มีคำว่าจบสิ้น วิชาความรู้ดิ้นไปเรื่อย ๆ ตามความรู้ความสามารถของมนุษย์ ที่ค่อย ๆ รู้จักเรื่องต่าง ๆ  แล้วไต่ระดับไปสู่ความรู้จริง ส่วนเรื่องที่จะไปถึงขั้นรู้แจ้งนั้นแทบนับนิ้วได้ ถ้าเป็นคนพันธุ์แท้ จะตระหนักได้ว่าเรียนให้ตายก็ไม่มีวันจบ มนุษย์เรามีศักยภาพแค่ค้นคิดไปเรื่อย ๆ.. จะพบชุดความรู้ที่มีอยู่ในธรรมชาติทีละเล็กละน้อย แล้วปรับเอาความรู้นั้นมาใช้ แต่ที่เป็นอยู่มนุษย์ใช้ความรู้ไปในทางที่เหมาะสมน้อยมาก ทำให้เกิดภัยพิบัติต่าง ๆ โดยไม่รู้ตัว มลภาวะพวกนี้สะสมมากขึ้นตามจำนวนพลโลกและอัตราก้าวหน้าของกิเลส ทำให้เกิดมหันตภัยจากน้อยไปหามาก แผ่นดินไหวกระชั้นถี่ น้ำ-อากาศเป็นพิษ อาหารเต็มไปด้วยยาฆ่าคน รวม ๆ แล้วทุกเรื่องติดลบทั้งนั้น เมื่อจิตใจมนุษย์ส่วนใหญ่เน่าทุกอย่างจะเหลือเรอะ.. ปัญหาอยู่ที่ว่า มนุษย์พวกนี้ให้ความสำคัญกับเรื่องเหล่านี้แบบวอบ ๆ แวม ๆ ถ้าไม่ตายต่อหน้าแบบดิ้นปัด ๆ ก็เฉยเมยต่อไป ทั้ง ๆ ที่ภัยเหล่านี้มันค่อย ๆ แทรกซึมเข้ามาอยู่กับเราิมากขึ้น ๆ

อ่านต่อ »