ลานสวนป่า

ประชาธิปะต๋อยนำมาซึ่งความไม่ปกติสุข ลุ่ม ๆ ดอน ๆ เรื่อยมา  ตอนผมเป็นเด็ก ๆ  ปีนั้นมีไข้หวัดใหญ่ระบาดทั่วไปทั้งอีสาน เป็นครั้งแรกที่เด็กบ้านนอกได้เห็นเครื่องบินมาทิ้งยาแก้ไข้และนมผงลงบนสนามหน้าที่ว่าการอำเภอ หลังจากนั้นก็มีการแจกจ่ายยาและนมผงให้กับเด็กๆ เด็กบ้านนอกท้องไส้ไม่คุ้นชิน แทนที่เกิดผลดีท้องไส้ไม่ยอมรับ ดื่มไปก็อ๊วกเลอะเทอะเปรอะเปื้อนหมดไส้หมดพุง ที่ผอมแห้งแรงน้อยอยู่แล้วหน้าเหลืองอ่อนระโหยหนักเข้าไปอีก หมอพื้นบ้านต้องหาทางช่วยตามมีตามเกิด

ยุคนั้นสถานีอนามัยอำเภอมีนางผดุงครรภ์อยู่คนเดียว เที่ยวขี่รถจักรยานไปดูแลชาวบ้านอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ทำหน้าที่สารพัดอย่าง วิเคราะห์ไข้-ฉีดยา-ทำแผล-ทำคลอด ช่วยคนรอดมาไม่รู้เท่าไหร่แล้ว การอนามัยสมัยนั้นช่างมหัศจรรย์ยิ่งนัก นางผดุงครรภ์สมัยก่อนเป็นแม่พระของชาวบ้านอย่างแท้จริง ไม่ทราบว่าสะสมทักษะมาได้อย่างไร ถึงดูแลรักษาคนไข้ทั้งอำเภอได้ท่ามกลางความไม่พร้อมสักอย่าง จิตใจที่มุ่งมั่นต่อพันธะหน้าที่เป็นพลังที่สุดแสนบรรเจิด ผมรอดมาจนถึงทุกวันนี้ก็เพราะนางผดุงครรภ์ชั้นเยี่ยมนี่ละครับ

หลังจากเครื่องทิ้งร่มสิ่งของลงมา คืนนั้นมีหนังกลางแปลง เป็นหนังผู้แทนมาหาเสียง ประกาศปาว ๆ ว่ายาและเวชภัณฑ์ต่าง ๆ นั้น  ท่านเป็นผู้ประสานงานจัดส่งมาบำบัดทุกข์บำรุงสุข ..หลังจากนั้นชาวบ้านก็ได้ฟังสรรพคุณความดี สลับกับสรรพคุณหนัง คนที่เป็นผู้แทนนั้นพูดเก่ง พูดขาวเป็นดำได้หน้าตาเฉย เป็นนักแสดงที่ฝึกฝนจากประสบการณ์ตรง ตีหน้าตายทำให้เราตายใจได้สบายมาก คำมั่นสัญญามีพร้อมแจกจ่ายทันใจไม่มีอั้น  ถ้าตามไล่ตามทัน ท่านก็มีวิธีหลบแว๊บด้วยเหตุผลที่นะจังงัง ปัจจุบันนักการเมืองพัฒนาการไปอีกขั้นหนึ่ง ฝึกฝนการด่าลูกเดียว ดูเหมือนจะด่าเป็นไฟกันทั้งนั้น ใครปากเสียสุด ๆ จะเป็นชื่นชอบมากยิ่งขึ้น คนไทยจึงอยู่กับผู้แทนราษฎรมือสมัครเล่นเหล่านี้ ที่ใช้คำว่าเล่นการเมืองนั้นเจ๋งเป้งที่สุดแล้ว

เมื่อเกิดปัญหาในบ้านในเมือง

มักจะมี..การโยนกลองให้ชาวบ้าน

คุณเป็นคนเลือกมนุษย์พวกนี้มาใช่ไหม?

เลือกมาเองแล้วจะมาบ่นหาพระแสงหอกอะไร?

ประชาชนตาดำ ๆ จะตอบอะไรได้

นอกจากบ่นในใจว่า

..ไม่ได้เลือกให้ม-มาโกงนี่หว่า!

ประเทศที่ไม่ยอมสอนวิชาประชาธิปไตย

ต้องผจญเภทภัยทางการเมืองอย่างนี้ละครับ

ใช่ว่านักการเมืองน้ำดีจะไม่มีเอาเสียเลย

นักการเมืองส่วนใหญ่ต้องการทำดีทั้งนั้น

แต่เงื่อนไขทางสังคม การเมืองเป็นกฎเหล็กที่อยากจะปีนเกลียว

เงินไม่มา กาไม่ถูก ยังศักดิ์สิทธิ์

ถ้าไม่โกงจะเอาเงินที่ไหนมาซื้อเสียง

เราก็ต้องมองด้วยความเข้าใจจุดนี้เหมือนกัน

ไม่มีนักการเมืองคนไหนหรอกที่ต้องการควักกระเป๋า แต่ทำดีแค่ไหน..เงินพรรคใหญ่ไหลมาทับอนาคตก็จบ เมื่อคนดีมาเป็นผู้แทนเสียงข้างน้อย ระบบที่เอาเสียงข้างมากตัดสิน พรรคการเมืองมีอำนาจล้นฟ้าที่จะทำอะไรก็ได้ แหกกฎหมายนั่นเป็นเรื่องขี้ปะติ๋ว ตั้งกระทรวงใหม่ ๆ เพื่อมารองรับสิทธิประโยชน์เถื่อนก็ทำมาแล้ว  กฎกติกาเถื่อน ภายในซุกซ่อนไม่รู้กี่ร้อยมาตรา

ตอนร่างกฎหมายไล่กันละเอียดยิบทีละคำทีละบรรทัด

ตอนใช้กฎหมายจะเบี้ยวตะกูดยังไงก็ได้มีช่องโหว่ไว้ให้แหก

ผมไม่ได้เข้าข้างฝ่ายหนึ่งฝ่ายใด เพราะฝ่ายไหน ๆ ก็ชุ่ยกี่พอ ๆ กัน

ไม่ยังงั้นจะมีเรื่องสาวไส้กันถึงพริกถึงขิงรึ!

ถ้าพิจารณาถึงเงื่อนไขม็อบเสื้อแดงที่ต้องการให้รัฐบาลยุบสภา

ทำให้ผมกังขาอยู่ไม่น้อย

รอไปอีกหน่อยไม่ได้หรือพ่อคุณ

อีกหน่อยก็จะหมดวาระสภาผู้แทนอยู่แล้ว

การเมืองไทยไม่เหมือนการเมืองพม่าที่บิดตะกูดไปเรื่อย ๆ

รัฐบาลนี้มีวาระอยู่อย่างมาก 1 ปี

ทำไมต้องยกขบวนมาป่วนกรุงด้วย

หรือ!!..วิธีนี้

คือการหาเสียงเลือกตั้งล่วงหน้าที่มีประสิทธิภาพสูงสุด

ที่เล่าเรื่องรู้ตั้งนานแล้วละลุง เพื่อจะบอกว่า

ในอนาคตอันใกล้นี้

ถ้ามีการเลือกตั้งผู้แทนราษฎร

พรรคไหนมีเงินถึงเงินถังพรรคนั้นก็จะได้เสียงข้างมากชัวร์ป๊าบ

ซึ่งก็พอจะมองเห็นเค้าลางอยู่แล้ว

เราก็จะอยู่ในกำกับพรรคการเมืองกระเป๋าหนักแต่จิตสำนึกเบา

บ้านเมืองจะเละเทะหรือดีขึ้นก็วิเคราะห์เอาเองเถิด

ช่วยบอกด้วย..

เราจะอยู่ในบ้านเมืองที่ผิดปกติ

ให้ปกติสุขได้อย่างไร?

« « Prev : เสียดายน้ำเสียดายเลือด

Next : สวรรค์ล่มจนได้ » »