ลานบ้านชลบถพิบูลย์

ปลายสัปดาห์ที่ผ่านมา มีเรื่องต้องช่วยเพื่อนเพื่อเตรียมงานแต่งงานของเธอ ซึ่งก็แต่งกับเพื่อน ๆ ในสมัยเรียนผมเองอยู่ในส่วนที่เพื่อนให้ช่วยเตรียมของไหว้ผู้ใหญ่ ความจริงผมขอเรียกว่าของสมมาก็แล้วกัน

ในวัฒนธรรมอีสาน แม่หญิงอีสานเมื่อทราบว่าจะต้องแต่งงานจะต้องจัดเตรียมผ้าทออย่างดี ทออย่างสุดฝีมือเพื่อเตรียมของ สมมา แก่ญาติทางเจ้าบ่าว งานนี้ต้องใช้เวลาในการเตรียมตัวอยู่นาน ในสมัยก่อนผมเห็นน้า ๆ ของผมทอกันนานมากเพราะต้องเตรียมเลี้ยงไหมเอาไว้ก่อนล่วงหน้า ดังนั้นจึงมีการขอสาวกันและหาวันแต่งกันนานกว่าปัจจุบัน

งานคราวนี้ผมดีใจที่เพื่อนของผมไม่ลืมวัฒนธรรมการ สมมา ญาติฝ่ายเจ้าบ่าวโดยเฉพาะการบ่งเครื่อง สมมา เป็นผ้าไหมชั้นดี(ที่ผมทอ อิอิ) ซึ่งนี่เป็นเครื่องหมายอย่างดีว่า ไหมยังคงเป็นของสมมาชั้นสูง และ เป็นสัญญลักษณ์อันมีคุณค่าในวัฒนธรรมการ สมมา ในงานแต่งงานหรือกินดอง

ผมเตรียมโสร่งสีม่วงสำหรับพ่อเจ้าบ่าว(สีม่วง=ทำให้นอนหลับสบาย) เตรียมผ้าสิ่นสองเมตรลายเม็ดฝน(เม็ดฝน=เครื่องหมายของความอุดมสมบูรณ์) และผ้าขาวม้าสีสวยแก่ญาติในฐานะที่ลดลั่นกันลงไป ซึ่งคาดว่าผู้ได้รับเครื่องสมมาน่าจะเอาไปใช้งานได้และพึงพอใจแก่ความเป็นไทของลูกสะใภ้ที่ยังมีจิตรักในวัฒนธรรมพื้นบ้านอยู่