ลานดีดี

มีผู้ชายคนหนึ่ง  มีลูกสาวหนึ่งคน พอลูกอายุได้หนึ่งขวบ ก็ได้เลิกกับภรรยาไป  ต่อมามารดาของเด็กคนนั้นเสียชีวิตลง  เด็กน้อยคนนั้นก็เติบโตด้วยการเลี้ยงดูจากยายและน้าๆ  จวบจนกระทั่งเด็กน้อยคนนั้นเติบโตจนเรียนเกือบจบมหาวิืืทยาลัย ผู้ชายคนนั้นก็มีโอกาสกลับมาเจอลูกสาวของเขา  ได้มีโอกาสอุปการะด้วยการช่วยส่งเรียนปริญญาโทบางส่วน  ส่วนใหญ่เด็กน้อยคนนั้นหาเงินเรียนเอง

มาถึงวันนี้ผู้ชายคนนั้นเฝ้าแต่รอคอยโทรศัพท์จากลูกสาวของเขาซึ่งได้แต่งงาน และไปอยู่ในแดนไกล  เด็กน้อยคนนั้นก็ยังเป็นเด็กน้อยของยายและของน้าเหมือนเดิม  เมื่อเธอโทรศัพท์กลับมาเมืองไทย  เธอมักลืมเลือนที่จะกดโทรศัพท์ไปหาผู้เป็นพ่อ.. ถามเหตุผล  เธอบอกว่า จะโทรฯ ได้ก็ต่อเมื่อใจพร้อมจริงๆ เพราะคุยแล้วต่อกันไม่ติด และไม่มีความผูกพัน รู้แต่ว่าเวลาโทรศัพท์กลับมาเมืองไทยเป็นช่วงที่มีค่าของเธอ ที่่อยากพูดคุย แลกเปลี่ยนกับคนที่เธอรักและผูกพัน

ชายคนนั้น  เฝ้าแต่น้อยใจลูกสาวของเขา

ความผูกพัน.. ที่มีต่อกันเป็นเรื่องที่มีความสัมพันธ์ต่อปฏิสัมพันธ์

ความห่างเหินทำให้ความสัมพันธ์ขาดช่วง ขาดช่วงจากสั้นๆ จนเป็นยาวๆ สุดท้ายอาจขาดหายไปได้

เมื่อเราต้องการสิ่งใดจากใคร เราต้องมอบสิ่งนั้นให้คนนั้นก่อน

ความรักความผูกพันก็เหมือนกับต้นไม้  ต้องรดน้ำพรวนดินเอาใจใส่อย่างสม่ำเสมอ และเมื่อต้นไม้เติบใหญ่ก็จะยืนหยัดอยู่ได้  ออกดอกออกผลให้ชมเชย  ความรักเมื่อหยั่งรากลงในใจใครคนใดคนหนึ่งก็จะออกดอกออกผลให้ชื่นใจ

ความใกล้ชิด ความรัก ความผูกพัน เหนียวแน่นจนผูกคนหลายๆ คนที่ไม่ได้เป็นญาติให้ใกล้ชิด  ดูแล รักใคร่กลมเกลียวจนเหมือนญาติสนิท

ความรัก  ความผูกพัน  เป็นสิ่งที่มีึคุณค่าใช่ไหม  แล้วเราหมั่นรดน้ำเติมความรักให้มากน้อยเพียงใด….

« « Prev : เรียนรู้คนเป็นโรคไต 3

Next : เพื่อนร่วมงาน 1 » »