ลานว่าง

#2 Lin Hui ให้ความคิดเห็นเมื่อ 14 August 2008 เวลา 21:30

ความเมตตา เป็นยาวิเศษ บวกความใส่ใจ ก็จะได้ใจลูกศิษย์ ผลที่ได้รับเป็นการอยากเรียนอยากสอน
สองประสานทั้งอาจารย์และ ลูกศิษย์ ฟังแล้วชื่นใจ จริงซิเมตตาธรรมค้ำจุนโลก อาจารย์ได้รับจากการกระทำของอาจารย์เองค่ะ

#4 KL ให้ความคิดเห็นเมื่อ 15 August 2008 เวลา 7:48

จริงๆ ตุ๋ยก็ว่าพี่แป๋วใจเย็นอยู่แล้วนะ อิอิ เพียงแต่ว่าบางครั้งเราก็ต้องดุเด็กด้วยความรักและความเป็นห่วง  น่าประหลาดใจที่นศ.อายุจะ 20 แล้วแต่ยังขาดตรรกะอยู่มาก คิดไม่ออกว่าทางที่ดีควรจะทำอย่างไร มีปัญหาก็ไม่กล้ามาหาเรา ฯลฯ 
ตอนนี้ในห้องจะพูดซ้ำๆ ย้ำๆ กับนศ.เรื่อยๆ ว่ามีอะไรต้องมาคุย ต้องมาบอก บอกวัตถุประสงค์การเรียนการสอนและเนื้อหาให้เขาทราบตลอดทุกครั้ง ผลลัพธ์ดีขึ้น แต่ก็ไม่แน่ใจว่าเป็นเฉพาะปีนี้หรือไม่ รู้สึกว่าพอเราใส่ลงไปมาก..มันมีผลตอบรับดีน่ะค่ะ เกิดความชื่นใจเลยมาเล่าสู่กันฟัง ^ ^ และหวังว่าคงไม่ใช่ false hope น่ะค่ะ อิอิ

#6 KL ให้ความคิดเห็นเมื่อ 15 August 2008 เวลา 7:51

กำลังนึกว่าถ้ามีคุณหมอจอมป่วนมาเรียนในห้องเรียนคงสนุกไม่น้อย และ challenging มากๆ เพราะครูอาจตามความคิดของลูกศิษย์ไม่ทันน่ะค่ะ ตัวเองก็เป็นเด็กชอบเรียนหนังสือและชอบไปโรงเรียนค่ะ สนุกดีออก ^ ^

#8 KL ให้ความคิดเห็นเมื่อ 15 August 2008 เวลา 12:58

การเรียน..สำหรับตัวเองแล้วเป็นเรื่องทีสนุกสนานมากค่ะ ไม่ว่าจะเรียนจากครูบาอาจารย์ หรือเรียนด้วยตัวเองอย่างที่ทำอยู่ทุกวันนี้ ชอบหมดค่ะ ได้อะไรใหม่ๆ มาปรับปรุงตัวเองได้เสมอ ^ ^