วันนี้ได้ว๊าก..

โดย KL เมื่อ July 26, 2008 เวลา 22:58 ในหมวดหมู่ การเรียน การสอน การศึกษา #
อ่าน: 1573

เมื่อเช้ามีคุมสอบนักศึกษา ป.ตรีราวๆ ๑๓๐ คน สถานการณ์ก็เป็นเหมือนเช่นเดิมทุกครั้งเวลามีคนเยอะๆเข้ามาเกี่ยวข้อง.. นกกระจอกแตกรังแบบ(เกือบ)เอาไม่อยู่ตอนระหว่างให้นักศึกษาเข้าห้องสอบและประจำที่.. เข้าห้องสอบแล้วไม่นั่ง คุยกับเพื่อนเฮฮา แบบไม่รู้ตัวว่าอยู่ในห้องสอบเลย..ไม่ฟังคำสั่งของอาจารย์ผู้ควบคุมสอบอีกท่านหนึ่งเลย

ตัวเองก็เลยใช้วิธีว๊าก…แบบรุ่นพี่รับรุ่นน้องนี่แหละค่ะ ใช้เสียง ๑ คน กลบเสียงนกกระจอกทั้งหลาย..ทั้งๆ ที่ไม่เคยเป็นรุ่นพี่ที่ว๊ากใครเลยนะคะ ฮ่าๆๆ

ตะโกนไปว่า

เงียบ..

เงียบ..

เงียบ..

จะให้ต้องว๊ากกันอีกรอบหรือไง..

เท่านั้นแหละค่ะ..เงียบกริบ!

ที่เอามาเล่า เพราะระหว่างตะโกน หรือหลังตะโกน..ใจไม่แกว่ง ไม่รู้สึก ไม่ upset เลย.. แต่เสียงที่ออกมานั้น..แรงมากๆ ค่ะ มันน่าแปลกอยู่เหมือนกัน ..

พอห้องเงียบเสร็จ ดิฉันก็คุยกับเด็กที่เพิ่งเดินเข้ามาต่อ จัดคนสอบให้ลงตามที่นั่ง..เหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น..การสอบก็ดำเนินไปได้อย่างสงบเรียบร้อย..ไม่มีใครมีอารมณ์ค้าง เด็กก็สอบต่อ คนคุมก็คุมต่อ

คิดแล้วการตะโกนของตัวเอง เหมือนการใช้เสียง ทำลายเสียงอีกที

และทำให้รู้ว่า เด็กขาด authoritative figure ที่จะเป็นคนดูแล ให้รู้กาละและเทศะ.. ถ้าไม่แสดง authority ใ้ห้เห็น เด็กก็ไม่รับรู้ และไม่เรียนรู้

บันทึกไว้เป็นที่ระลึกว่าได้ทำอะไรที่ไม่คิดว่าจะได้ทำในวันนี้

เป็นบทเรียนสำหรับตัวเองและสำหรับเด็กค่ะ

« « Prev : เป็นบ้างไหม

Next : งดอาหารเย็น » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

4 ความคิดเห็น

  • #1 Lin Hui ให้ความคิดเห็นเมื่อ 27 July 2008 เวลา 13:43

    เป็นธรรมชาติค่ะ อำนาจมีไว้ใช้เมื่อยามจำเป็น จะได้ผลอย่างเฉียบขาด
    ใชอย่างฉลาด จะเพิ่มความน่าเกรงขามค่ะ อาจารย์ทำได้อย่างมีประสิทธิภาพที่สุดค่ะ

  • #2 KL ให้ความคิดเห็นเมื่อ 27 July 2008 เวลา 19:26

    สวัสดีค่ััะ อ.Lin Hui
    ตอนก่อนคุมสอบไม่ได้คาดเลยว่าจะต้องใช้เสียงในลักษณะนี้
    เป็นเหตุการณ์ที่แปลกสำหรับตัวเอง เพราะเสียงที่เคยมากับอารมณ์โกรธในสมัยก่อน ตอนนี้มาแต่เสียงแต่ใจไม่แกว่งเลย ไม่มีปรอทพุ่งปรี๊ด และไม่มีค้างคา ทำงานตามปกติ ดูแลให้เด็กได้รับความสะดวก และไม่ถูกรบกวนในการสอบมากที่สุดได้ต่อไป
    คิดอยู่อีกหน่อยว่า การตะโกนแบบนี้ตัวเองนั้นไม่นิยม และหวังว่าคงไม่มีโอกาสที่ต้องทำเช่นนี้บ่อยๆ ค่ะ ^ ^

  • #3 Little Jazz ให้ความคิดเห็นเมื่อ 28 July 2008 เวลา 19:27

    ไว้เด็กจะตั้งฉายาพี่ว่า ดร.ว๊ากเกอร์ 555 ก็นะ ต้องมีบ้างและ วิธีจัดการแต่ละเหตุการณ์ก็ต่างกันไป ครั้งหน้าพกนกหวีดจะประหยัดแรงกว่ามั้ยพี่ เป่าปรี๊ด ทีเดียวหยุดหมด เพราะคนมักจะตกใจกับเสียงนกหวีด

  • #4 KL ให้ความคิดเห็นเมื่อ 28 July 2008 เวลา 20:02

    อิอิ อย่าให้เด็กได้ยินเชียว เดี๋ยวเอาไปตั้งชื่อ..เสียชื่อ อ.แม่หมด ฮ่าๆๆๆ
    ก็วันนั้นไม่คิดเลยว่า เด็กจะกระจองงองแงเป็นนกกระจอกขนาดนั้น..มันอึงมี่ไปหมด..
    ถ้ารู้คงพกนกหวีดไปด้วยแน่ มีอยู่อันนึงเสียงแหลมปิ๊ดเลย ^ ^


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 0.26017189025879 sec
Sidebar: 0.057830095291138 sec