ลานบ้านชลบถพิบูลย์

ลำดับเรื่อง :

ปีที่แล้วผมหอบหิ้วข้าวเข้ามาอยู่ที่บ้านเช่าในเมือง ซึ่งเป็นบ้านไม้มีอาณาบริเวณให้ได้เดินและปลูกอะไรต่อมิอะไรให้คลายเครียด ครายเหงาอยู่บ้าง เนื่องจากซอยเข้าบ้านเป็นซอยตันดังนั้นจึงไม่ค่อยมีรถพรุกพ่านนัก  ประกอบกับบ้านพักอาศัยมีน้อยและพื้นที่ว่างซึ่งเจ้าของยังไม่นำมาใช้มีมาก  บ้านผมจึงเงียบสงบ

บึงข้างบ้าน :

ข้าง ๆ บ้านเช่าผมจึงมีพื้นที่ลุ่มเอาไว้กักน้ำไม่ให้น้ำท่วมของบ้านระแวกนี้ ผมจึงเรียกมันว่าบึงข้างบ้าน ซึ่งในบึงข้างบ้านมีกกธูปขึ้นมากมายจนเต็มบึงในแต่ละฤดูกาลผมจะมีเพื่อนบ้านแตกต่างกันออกไปเพราะที่นี่จะเป็นศูนย์รวมของสัตว์ปีกที่ชอบอาศัยบึงและทุ่งกกธูปเป็นที่อยู่อาศัย ดังนั้นผมจึงมีโอกาสเห็นนกเป็ดน้ำบ้าง นกไก่นาบ้างแวะเวียนมาให้แอบดูพฤติกรรมของมัน ส่วนสัตว์ที่ไม่พึงจะให้เป็นเพื่อนบ้านเช่นงู ก็มีอยู่เหมือนกัน ดีที่เราไม่กว้าวก่ายพื้นที่ของกันและกันเจอเพียงร่องรอยเท่านั้น

ป่ากลางเมือง :

ด้านหลังของบ้านเมื่อตอนเข้ามาเป็นป่าต้นมะขามเทศ ป่าต้นก้ามปูและป่ากระถินสูงใหญ่และรก ดังนั้นมันจึงเป็นที่อยู่อาศัยของนกนานาชนิดที่ชอบต้นไม้ใหญ่ โดยเฉพาะเพื่อนบ้านผมที่ต้องมาทักทายกันทุกเช้านั้นคือ กระแต ซึ่งป่าหลังบ้านผมมีกระแตอยู่มากกว่าสิบตัวมันหากินและใช้พื้นที่ป่าในเมืองอยู่อาศัยกันอย่างมีความสุข โดยมันไม่เคยมายุ่งกับของกินในบ้านผมเลยแม้แต่น้อย ดังนั้นเกือบทุกเช้าเราจึงได้เจอกันพร้อมกาแฟอุ่น ๆ

เปลี่ยนผ่าน :

ผ่านมาปลายปีที่แล้วถึงต้นปีนี้ ไม่แน่ว่าด้วยเศรษฐกิจกำลังพื้นตัวหรืออย่างไรที่ดินสามแปลงที่หลังบ้านเช่าของผมมีการก่อสร้างหอพักกันอย่างพร้อมเพียง ดังนั้นในตอนกลางวันจึงหาความสำราญจากความเงียบเหมือนที่เคยไม่ได้ ป่าที่เคยเชื่อมต่อกันของที่ดินหลายผืนถูกตัดลงเพื่อใช้ประโยชน์ในพื้นที่ เมื่อเป็นเช่นนี้เพื่อนบ้านที่อยู่บึงและเพื่อนบ้านที่อยู่ป่าจึงหายไปจากบ้านเช่าที่ละตัวสองตัว

เปลี่ยนแปลง :

เช้าตรู่วันนี้หลังเดินออกมาจิบกาแฟและชมแปลงชำบีโกเนีย มองเห็นกระแตน้อยสามสี่ตัววิ่งไล่กันที่ต้นมะขามเทศบนพื้นที่ตรงข้ามบ้านด้านหน้าของอีกฟากถนน จึงได้แต่มอง ในใจก็เสียดายที่เราไม่ได้เป็นเพื่อนบ้านที่สนิทสนมอย่างที่เคย แต่อีกความคิดก็แสนดีใจที่อดีตเพื่อนบ้านยังมีบ้านอยู่อาศัยไม่ได้ถูกจับไปปิ้งย่างเหมือนที่เคยกังวล

ภาพชูชกนอนสบายอุราในป่า