ลานบ้านชลบถพิบูลย์

ทุกวันนี้พ่อแม่ผู้ปกครองส่วนมากเลี้ยงลูกกับทีวีเป็นหลัก เรื่องนี้ไม่ต้องสงสัยเลยจนนำไปสู่พฤติกรรมของลูกที่เลียนแบบทีวี และรายการทีวีประเภทการ์ตูนก็ดูเหมือนจะเป็นของหวานสำหรับเด็ก ๆ ดังนั้นโลกของเด็ก ๆ กับ HERO ในการ์ตูนจึงเป็นกระจกส่องกันและกัน

แล้วเจ้า HORE ส่วนมากก็ดูเหมือนจะเป็นนักต่อสู้ทั้งสิ้น การต่อสู้ก็เหมือนเน้นการใช้กำลัง พลังกำลัง เครื่องมือเครื่องใช้ที่รุนแรงด้วยกันทั้งสิ้น จึงไม่แปลกที่เราจะเห็นเด็ก ๆ เดินไปถือดาบไป หรือสำแดงพลังใส่คนนั้นคนนี้หรือเที่ยวไล่ตีคนนั้นคนนี้ประหนึ่งตัวเองเป็น HERO ผู้พิชิตคู่ต่อสู้

ที่โรงเรียน HUG SCHOOL ก็เช่นเดียวกัน ครูออตจะเจอเหล่า HERO อยู่บ่อย ๆ ไม่เว้นแม้แต่เด็กผู้หญิง การกระตุ้นให้เด็ก ๆ ทำงานศิลปะโดยปิดกั้นไม่ให้เขาแสดงออกถถึง HERO ในใจของเขาเอง ก็ดูเหมือนครูใจร้ายนัก ซึ่งครูออตคงไม่ทำแบบนั้นกับเด็ก ๆ

ที่ห้องเรียนครูออตมีการวางแผนการปรับจิตใจที่ฉาบไปด้วยความรุนแรงของเหล่า HERO ที่เด็ก ๆ ติดมาจากทีวีด้วยกลยุทธิ์ง่าย ๆ แบบค่อยเป็นค่อยไป ด้วยการเลี่ยงหัวข้อที่สุ่มเสี่ยงต่อการแสดงออกถึงความรุนแรง หัวข้อหรือแรงกระตุ้นในการแก้ปัญหาหรือส่งเสริมจินตนาการต้องอยู่ในกรอบที่สวยงามทั้งการแสดงออกและจิตใจที่สวยงามของเด็ก

การลดความสุ่มเสี่ยงของเครื่องมือการสรางสรรค์ให้นุ่ม เบา สบายลงเมื่อจินตนการของเด็กไปที่ตัวแทนความรุนแรง เช่นแทนที่ตัวหุ่นยนต์จะลงสีดินสอที่เด็ก ๆ ต้องใช้แรงดกในการขีดเขียน ครูออตก็เปลี่ยนสีดินสอเป็นสีหมึกที่ให้ความรู้สึกเบาสบาย สดใส การระบายและการใช้แรงการลดลงไม่กดดันมาก

ห้องเรียนศิลปะที่ดีจึงควรเป็นห้องล้างความรุนแรงที่เกิดจากกระแสโลกาภิวัฒน์อันจะนำไปสู่โลกาวินาศ มาเป็นห้องเรียนที่อุดมไปด้วยความสดใส อ่อนโยนและแก้ไขปัญหาความรุนแรงโดยใช้ของเย็น ๆ แทนอาวุธที่ประหัดประหาร เรื่องนี้ไม่ว่าห้องเรียนไหน ๆ ก็ควรคำนึงถึง