ลานไผ่

      ก่อนจบกิจกรรมของสัปดาห์ที่ 3 ก็มีการประกาศผลการเดินในสัปดาห์ที่ 2 ของผู้เข้าร่วมโครงการที่นำสมุดรายงานมาส่งในวันนี้  จากข้อกำหนดที่ควรจะต้องเดินโดยเฉลี่ยแล้ววันละไม่น้อยกว่า 5,000 ก้าว หรือ 4 กิโลเมตร ผลปรากฏว่ามีผู้เดินต่ำกว่าเกณฑ์ 2 คนครับ ส่วนผู้ทำสถิติสูงสุดกับผู้ที่ได้รองลงมาอยู่บ้านเดียวกันครับ โดยเดินเฉลี่ยวันละมากกว่า 25,000 ก้าว หรือมากกว่าเกณฑ์ขั้นต่ำถึง 5 เท่าทีเดียว (ไม่ใช่ Panda กับ LinHui หรอกครับ…อิอิ)  ผมแอบถามผู้ที่ได้ลำดับที่สองว่า ผู้ที่ทำสถิติเดินสูงสุด ไปเดินอย่างไร ทำไมจึงเดินมากขนาดนั้น ได้รับข้อมูลว่า ในการทำงานประจำวันของเขาทั้งสอง ก็เดินบริการลูกค้าเกือบตลอดทั้งวันอยู่แล้ว และตอนเย็น ๆ ผู้ทำสถิติสูงสุดยังชอบไปเดินออกกำลังเพิ่มตามทางรถไฟอีกด้วย…..ไม่รู้ว่าสัปดาห์ต่อ ๆ ไปจะมีใครสามารถทำลายสถิตินี้ได้หรือเปล่า ?….อิอิ อ่านต่อ »

       การไปงาน MICT สร้างคนสร้างชาติ เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว นอกจากได้เอกสารเล่มเล็กของสำนักงานสถิติแห่งชาติรวบรวม “ตัวชี้วัดที่สำคัญ : ผลสำมะโน/สำรวจของสำนักงานสถิติแห่งชาติ ฉบับที่ 1 พ.ศ. 2552 ” ที่เล่าให้ฟังไปแล้ว  ยังมีหนังสืออีกเล่มที่ไม่คาดว่าจะมีการแจกในงานนี้ โดยสำนักงานส่งเสริมอุตสาหกรรมซอฟต์แวร์แห่งชาติ(องค์การมหาชน) หรือ  SIPA  หนังสือเล่มนี้มีชื่อว่า “หัวใจของการพัฒนาชีวิต” โดย ดร.รุ่งเรือง ลิ้มชูปฏิภารณ์ ผอ. SIPA  จัดพิมพ์เนื่องในโอกาสครบ 5 ปี แห่งการก่อตั้ง SIPA ที่แปลกใจก็เพราะว่า หน่วยงานด้าน IT แต่กลับมาพิมพ์หนังสือในแนวธรรมะธรรมโมแจก  ในโอกาสนี้

        หนังสือเล่มนี้แบ่งเป็น 3 ตอนคือ บุคลิกภาพของคนรุ่นใหม่ หัวใจของการพัฒนาชีวิต หัวใจของการเป็นผู้นำ และมีบทส่งท้ายประกอบ

ในหนังสือเล่มนี้ ท่านจะได้พบกับวิธีการพัฒนาชีวิต อบรมจิตใจให้เกิดปัญญา ด้วยการผสมประสานระหว่างหลักทางวิทยาศาสตร์และหลักพุทธศาสนาได้อย่างลงตัว ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นหนทางสู่ความสุข ในเล่มได้จัดเรียงเนื้อหาอย่างเป็นระเบียบ เพื่อให้ง่ายแก่การศึกษาปฏิบัติ อันจะทำให้เกิดสติ มีปัญญาในการแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นในชีวิต ทั้งยังทำให้รู้จักการดำเนินชีวิตอยู่บนความไม่ประมาท มีคุณธรรมประจำใจ สามารถพัฒนาชีวิตของคุณให้มีความถูกต้อง และดำเนินชีวิตได้อย่างมีความสุขโดยแท้จริง

เป็นหนังสือแจกที่มีคุณค่าน่าอ่านมากครับ จึงนำมาบอกต่อ

  ขอเป็นกำลังใจให้ กลุ่มจิตวิถี จงมีความก้าวหน้าและขยายเครือข่ายสำเร็จตามที่หวัง

     เมื่อวันที่ 25-26 ที่ผ่านมาเดินทางไปเก็บสัมภาระจากห้องพักและห้องทำงานที่ มมส.  เพื่อที่จะคืนห้องพักให้กับมหาวิทยาลัย  ในวันที่ 25 มีงานที่น่าสนใจและอยากจะไปร่วมกิจกรรมด้วยถึงสองงานด้วยกัน คือ

1. งาน วัน ฅน คุณภาพ ครั้งที่ 2 โดยท่าน JJ ทีมงานศูนย์ประกันคุณภาพ โดยมี ท่านทวีสิน (คนดอยปูน เจ้าเก่า) มาเป็นวิทยากรกระบวนการ หรือ กระบวนกร (Facilitator) โดยคาดว่า จะเป็นงานสุดท้ายของท่าน JJ ในฐานะรักษาการ ผอ. ศูนย์ประกันคุณภาพ มมส.

2. กลุ่มจิตวิถี มมส. นัดหมายคุยกันเพื่อวางแนวทางดำเนินการต่อไป ในการขยายเครือข่าย แนวจิตวิถี โดยการผนวกแนวที่ได้เรียนรู้และฝึกฝนมาจาก สองค่ายคือ จิตตปัญญาศึกษาหรือการเรียนรู้ด้วยใจอย่างใคร่ครวญ  ของสถาบันขวัญเมือง เชียงราย ร่วมกับการเรียนรู้และฝึกฝน การดูแลสุขภาพตามแนวจิตวิถี ของมหาวิทยาลัยทางจิตวิญญาณโลก

อ่านต่อ »

       เรื่องราวของการเดินทางจากโคราชไปมหาสารคามโดยรถโดยสาร ป. ๑ ที่ได้ที่นั่งพิเศษนำมาเล่าไปแล้วนั้น สถานีแรกที่รถจอดแวะหลังจากเดินทางจากโคราชคือ ที่เมืองพล  ทีแรกเมื่อรถเลี้ยวเข้าสู่ถนนที่จะไปยัง สถานี บขส. เมืองพล ก็คิดว่าจะไปจอดที่ บขส. เพื่อให้ผู้โดยสารลงหรือขึ้น รวมทั้งการลงเวลาเหมือนที่เคยเดินทางครั้งอื่น ๆที่ผ่านมา แต่ผิดอีกแล้วครับสำหรับรถของ บริษัทนี้ ก่อนจะถึง ขบส. รถเลี้ยวเข้าถนนอีกเส้นแล้วจอด กระปี๋ประกาศว่า รถจอด ๑๕ นาที เพื่อทำความสะอาดห้องน้ำ (ถ้าได้ยินไม่ผิด) ปรากฏว่าเมื่อผู้โดยสารลงจากรถ ส่วนหนึ่งก็เดินไปเข้าร้านมินิมาร์ท เพื่อซื้อหาของรับประทาน เพราะช่วงนั้นคือเวลาประมาณ เที่ยงเศษ ๆ เป็นร้านมินิมาร์ทที่มีอยู่ร้านเดียวของบริษัทและหน้าร้านก็มีของกินต่าง ๆ ขายอยู่อีกหลายชนิด  ผู้โดยสารอีกส่วนหนึ่งก็เดินไปเข้าห้องน้ำที่แยกชายหญิงที่อยู่ติดกันกับมินิมาร์ท โดยต้องจ่ายค่าใช้บริการคนละ ๓ บาท เรียกว่าผูกขาดเบ็ดเสร็จครับ อ่านต่อ »

      เมื่อครั้งที่แล้ว ได้เล่าถึงการเดินทางด้วยรถโดยสารปรับอากาศชั้นหนึ่ง แต่ปรากฏว่าได้นั่งในที่นั่งเสริมด้านประตูหน้ารถ พร้อมกับผู้โดยสารอีกถึงสามคน  ที่นั่งเสริมนี้ปกติจะเป็นที่นั่งสำหรับพนักงานประจำรถ จึงเป็นที่นั่งแบบพับเก็บได้และจากที่นั่งตรงนี้สามารถมองเห็นทิวทัศน์ด้านหน้ารถได้ชัดเจนและกว้างแบบพาโนราม่า ดังนั้นการเดินทางครั้งนี้ของผมจึงได้เห็นอะไร ๆ ในเส้นทางที่รถผ่านได้อย่างที่ไม่เคยได้มีโอกาสเห็นจากการเดินทางครั้งก่อน ๆ ผมจึงใช้โอกาสนี้ชื่นชมกับวิวทิวทัศน์ ตลอดเส้นทางการเดินทางครับ เรียกว่า พลิกวิกฤติเป็นโอกาส นะครับ… อ่านต่อ »

     ผมคิดอยู่หลายวันว่าจะเขียนเรื่องนี้ดีหรือไม่ ในที่สุดก็ตัดสินใจเขียน อย่างน้อยก็เป็นการเตือนตนเอง หรืออาจจะเป็นตัวอย่างและข้อคิดให้ท่านผู้อ่านบ้างไม่มากก็น้อย

      อ่านต่อ »

เมื่อครั้งก่อนเล่าว่าหน้าบ้านมี ตลาดนัดฅนโคราช ทุกวันอังคาร รูปที่ถ่ายวันนั้นเป็นรูปที่ถ่ายด้วยมือถือผ่านรั้วบ้าน เมื่ออังคารที่ผ่านมาได้โอกาสออกไปชมตลาดนัดใกล้ ๆ จริง ๆ เสียที่เลยติดกล้องออกไปเก็บภาพมายืนยันครับ

ตลาดนัดฅนโคราช  มีสินค้าครบวงจร ทุกเย็นวันอังคาร  บ่าย 2 โมง. เป็นต้นไป  ถ้าดูภาพข้างล่างให้ดีจะเห็นว่า ทางเข้าตลาดนัดวันนี้มีสภาพค่อนข้างแย่เป็นหลุมโคลน เนื่องมาจากมีพายุเข้าและฝนตกหนักในช่วงคืนวันอาทิตย์และเช้าวันอังคาร  อย่างไรก็ตามเมื่อถึงเวลาสมาชิกผู้ขายส่วนใหญ่ก็ยังคงมาขายตามปกติ แต่ผู้ซื้อค่อนข้างบางตา เลยถือโอกาสออกไปชมตลาดครับ….อิอิ อ่านต่อ »

           วันนี้ฝนตกโปรยปรายลงมาในช่วงเช้าและบ่าย ทำให้ต้นไม้ดอกไม้ในบริเวณบ้านดูสดชื่นเป็นพิเศษ  เดินออกไปหน้าบ้านเพิ่งสังเกตว่า บริเวณประตูหน้าบ้านมีเถาของต้นสายน้ำผึ้งเลื้อยมาปกคลุมและกำลังออกดอก มีทั้งดอกตูมและดอกบาน ส่งกลิ่นหอมในยามเย็นและค่ำคืน จึงเก็บรูปมาฝากครับ

อ่านต่อ »

ถือว่าโชคดีที่กลับมาบ้านได้นะ

      ขณะที่แฟน ๆ กำลังคุยกันอยู่นั้นก็มีสมาชิกมาร่วมวงเพิ่มอีกสอง โดยอยู่ที่ด้านในสุด คือ น้องเขียว กับน้องขาว

      น้องเขียว เล่าให้ฟังว่า เขาบาดเจ็บเพราะ ระหว่างที่เจ้านายพาเดินทางจากกรุงเทพฯ เมื่อเช้ามืดวันนี้เอง (วันที่ 13 เมษายน) เพราะต้องเดินทางผ่านบริเวณ สามแยกดินแดง มีเสียงปืนและไฟไหม้รถเมล์ที่จอดขวางทางอยู่ เจ้านายตกใจพาเขาวิ่งหนี การเคลียร์พื้นของกำลังทหาร ที่เข้าสลายการชุมนุมของคนเสื้อแดง เลยพาเขาชนเสาไฟฟ้า เมื่อมาถึงบ้านที่ภาคอีสานเลยต้องส่งเขามาที่นี่เพื่อซ่อมสุขภาพให้สามารถทำงานได้ตามปกติ อ่านต่อ »

ฟังเรื่องเล่าของแฟน ๆ แล้ว ท่านได้คิด และ คิดอะไรได้บ้าง

     วันนี้เป็นเริ่มต้นวันสงกรานต์ หรือวันปีใหม่ไทย เป็นเดือนเมษายนที่เป็นเดือนที่ร้อนที่สุดในรอบปีของไทย จนต้องประกาศสถานะการณ์ฉุกเฉินในวันนี้ จึงขอนำเรื่องเล่าจากแฟน ๆ แก้ร้อนมาฝากกันครับ

   เย็นวันหนึ่งระหว่างนั่งรอท่าน ผบ.ทบ. อยู่ก็เหลือบไปเห็นกลุ่มแฟน ๆ ยืนล้อมวงคุยกันอยู่ เลยถือโอกาสฟังเขาคุยกัน  แฟน ๆ เหล่านี้เขาคุยกันภาษาดอกอะไร (Dialogue) โดยเขาให้ น้องดำ ซึ่งตัวเล็กสุดเล่าก่อนครับ อ่านต่อ »