วงส้มตำ แห่งเมืองสองแคว

โดย นักการหนิง เมื่อ 11 กุมภาพันธ 2009 เวลา 10:44 (เย็น) ในหมวดหมู่ เรื่องเล่าจากลานดีดี #
อ่าน: 2607

เกิดวงส้มตำแห่งเมืองสองแควขึ้น  จากพี่หมอตา มาลุยถึงสองแคว หมอจอมป่วนออกเทียบเชิญชาวยุทธ์ทั้งหลายมาพบปะสนทนาและกอดกันที่บ้านจอมป่วน เมื่อวันที่ 5 กพ. 52

คุณราณี พี่หมอตา คุณหมอจอมป่วน จอมกวน แม่นุ นักการอิ่ม นักการหนิง ประทับจาก กฟผ. สาวตุ๋ยจากเทศบาลนครพิษณุโลก

อาจารย์หมอนิพัธ โต้ง เจี๊ยบ จากโรงพยาบาลพุทธชินราช

โม่ง ติ๋ม จาก สปสช. เขตพิษณุโลก โม่งชวน อ. ประสาทและครอบครัวจากแพร่  คุณมาโนชญ์และเพื่อนจากสำนักงานพื้นที่เขตการศึกษา เขต 1 พิษณุโลก……….

เห็นพลังของเครือข่าย กระบวนกร ทั้งหลาย ทุกๆ ครั้งที่เข้าวงสุนทรียสนทนา เหมือนได้เติมใจ เติมพลังได้ยินเรื่องราวของพี่หมอตาที่อยากเห็นลูกน้องมีความสุขจึงดั้นด้น ไปถึงเชียงราย สตึก และสองแคว หาเทคนิค เติมใจให้ตนเอง เปลี่ยนแปลงตนเอง …….ฟังแล้ว  ให้รู้สึกว่ายังมีเรื่องราวดีดี สำหรับคนทำงานในระดับปฏิบัติ
 
อาจารย์หมอนิพัธ ที่พูดถึงการนำสุนทรียสนทนาไปใช้ในงานในรูปแบบที่เข้าไปในเนื้องาน ฟังแล้ว…….ให้รู้สึกว่าจริงๆ ม้นเป็นเรื่องที่สามารถทำให้เป็นไปอย่างธรรมชาติได้ 

หนูเจี๊ยบแห่ง รพ.พุทธชินราช ที่เล่าให้ฟังว่านำสุนทรียสนทนากับเพื่อนร่วมงาน ทำให้เกิดความสุขและการสร้างสรรค์งานดี ขึ้นมา ขยายไปถึงคนไข้และญาติคนไข้  และขยายไปถึงการนำเทคนิคเล็กๆ น้อยๆ จากวงน้ำชา และของนักการอิ่มไปใช้   ฟังแล้ว…..ให้รู้สึกว่ากระบวนกรใจมาก่อนและหาเทคนิคตามได้  พลังของหนูเจี๊ยบสร้างสิ่งดี ดี ให้กับผู้ป่วยและญาติ รวมทั้งเพื่อนร่วมงาน

 

 

 

สาวตุ๋ย สมาชิกใหม่ของวงรวมมิตรของเทศบาลนครพิษณุโลก  เล่าให้ฟังถึงการนำไปใช้ในครอบครัวที่สามารถทำให้พ่อกับน้องสาวที่มีปัญหาหันหน้าเข้ากันได้ และนำการฟังทั้งเนื้อทั้งตัวไปใช้กับหัวหน้า ทำให้สัมพันธภาพดีขึ้น  เห็นการเติบโตของตุ๋ย ซึ่งผ่านการสุนทรียสนทนาในวงรวมมิตรของเทศบาล สักสองสามครั้ง  .ครั้งสุดท้ายตุ๋ยขอเข้าร่วมการสุนทรียสนทนาที่จัดให้ชุมชน 2 วัน
นักการอิ่ม กระบวนกรตัวน้อยๆ หัวใจใหญ่ของเรา ที่เป็นโจรกลับใจ ละวางการเป็นกระทิงแบบดุดัน ดุร้ายลงไป  ดูแลหัวใจตัวเอง และเปลี่ยนแปลงที่ตัวเอง ….ฟังแล้วให้รู้สึกว่าดูแลดีที่สุดคือดูแลใจตัวเอง การเปลี่ยนแปลงที่ตัวเองเป็นเรื่องที่ทำได้ง่ายๆ และทันทีถ้าใจเปิด ใจอิ่ม

อ.ประสาท ที่นำเสนอเรื่องการสุนทรียสนทนาในวงการทำงานวงหนึ่งแล้วมีคนลาออกจากงาน น่าติดตามว่าเขาลาออกไปทำอะไร การสุนทรียสนทนาทำให้เขาค้นพบอะไร ………..

พี่โต้งแห่ง รพ.พุทธชินราช  นำเสนอความรู้สึกว่าจิตใจสงบจากเดิมที่ทุกข์ก็ทุกข์มาก สุขก็สุขมาก มองเรื่องราวต่างๆ อย่างทีเห็นเป็นธรรมชาติ พูดไปพูดมา หันมาบอกกับนักการหนิงว่าพี่โต้งประทับใจนักการหนิงในมิตรไมตรีจิต ที่มีให้ ..ฟังแล้วให้น้ำตาคลอ อยู่ๆ มีพี่พยาบาลคนสวยเก่งมาบอกความในใจ……  ที่จริงนักการหนิงก็ประทับใจทุกคนในวงส้มตำนี้  ในมุมต่างๆ โดยเฉพาะพี่หมอตา ทุกครั้งที่มาเมืองสองแคว มี่เรื่องพิเศษ ๆ เกิดขึ้นเสมอๆ
 

 

จอมป่วนบอกความนึกคิดในใจที่ตั้งใจอยากให้เกิดวงสนทนาดีๆ ขึ้นในเมืองสองแคว  ที่ประกอบด้วยกัลยาณมิตรทั้งหลาย วันนี้จอมป่วนจึงแอบลุ้นว่าวงส้มตำจะเกิดหรือไม่ …มีส้มตำในวงจริงๆ จอมป่วนเล่าให้ฟังถึงพลวงพี่ติ๊ก สุดยอดกระบวนกร

โม่ง มุ่งมั่นจะสร้างสิ่งดีให้เกิดในบ้านและที่ทำงาน  แถมยังชักชวนให้ไปตั้งวงที่สปสช. อีกด้วย

คุณราณีคนสวยของเรารอบนี้แนะนำตัวสั้นๆ แต่ดีใจที่ได้เจอกัน ได้กอดกันตัวเป็นๆ จริงๆ นักการหนิงจำคุณราณีได้แม่น คุณราณีต่างหากที่จำนักการหนิงไม่ได้..

แม่นุแนะนำตัวอย่างน่ารักมากๆ แถมยังถ่อมตัวในการต้อนรับดูแลอีก ….ขอบคุณมากๆ ค่ะ

แฮ่ แฮ่ ตามมาแก้ไข ตอนเขียนรีบเกินอารยะนินทาถึงคนสำคัญของเราไม่ละเอียด  พี่หมอตา แห่งเมืองกระบี่… พี่ตาเล่าว่า พี่ตาเป็นลูกสาวคนเดียว  ทุกอย่างได้อย่างใจปรารถนา  จากบริบทชีวิตที่ผ่านมาก่อนที่จะมาเป็นหมอตา  ทำให้ตนเองเป็นคนทึ่ดุมาก(นักการหนิงไม่เคยเจอพี่หมอตาดุเลยค่ะ เลยยังนึกภาพไม่ออกจริง ๆ)  ด้วยความดุ ทำให้น้องๆ พยาบาล เจ้าหน้าที่ที่ร่วมงานค่อนข้างกลัว และเกร็ง  แต่ตัวพี่หมอตาเอง อยากเห็นน้องๆ ในที่ทำงานมีความสุขในการทำงาน  จึงได้เสาะแสวงหาดั้นด้น ไปเรียนรู้จักตัวองในวงน้ำชาที่เชียงราย และได้เรียนรู้พื้นที่ปลอดภัย ได้เรียนรู้อะไรอีกมากมาย  และนำมาใช้กับที่ทำงาน  น้องๆ พยาบาลงง เง็ง เกร็ง พี่ตาคนสวยของเราจึงนำมาใช้กับเจ้าหน้าที่ ผู้ช่วยพยาบาล ตอนนี้เริ่มเกิดภาพของเสียงหัวเราะ การเดินเข้ามาหาขของเจ้าหน้าที่ที่บอกว่าอยากทำอย่างโน้นอย่างนี้  เกิดการสุนทรียสนทนาในหมู่เจ้าหน้าที่แล้วจึงนำความประสงค์มาบอกพี่ตา  ตอนนี้เจ้าหน้าที่เหล่านี้เริ่มเหนี่ยวนำพยาบาลเข้ามาหาพี่หมอตามากขึ้น…พี่หมอตาบอกว่จะค่อยๆ สร้างต่อไป เพื่อให้บ้านที่สองของทุกคนมีความรักและความสุข………. นักการหนิงเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนฟัง เพื่อนนั่งอึ้งแล้วรำพึงว่า เราจะมีหัวหน้าแบบนี้สักคนไหมหนอ   ขอปรบมือดังๆๆๆๆ ให้กับพี่หมอตาค่ะ


เกลียวพลวัตร เกิดขึ้นในวงสนทนา เพลิดพลินจนถึงเวลา 5 ทุ่ม จึงเลิกลากันไป เพราะประทับอดนอนมากๆ ไม่ได้ ไตเสื่อม ตุ่ยพ่อโทรตาม นักการหนิงไปสุนทรียสนทนาต่อกับประทับอีก สองสามวัน …..จบก่อนนะ ดึกแล้ว พรุ่งนี้จะไปทำงานให้ รพ.พุทธชินราชค่ะ 

 

 

 

 
 

 

 

 

 

« « Prev : หนูเจี๊ยบ แห่งโรงพยาบาลพุทธราช

Next : ชีวิตธรรมดา ตอนค้นหาตัวเอง » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

121 ความคิดเห็น


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 2.0391387939453 sec
Sidebar: 0.045473098754883 sec