ลานครูมิม

ไม่รู้ว่านโยบายของผู้บริหารเป็นอย่างไร ถึงได้มีการสั่งให้นักการตัดต้นไม้กันนัก

นับตั้งแต่มาทำงานที่นี่เป็นเวลาเกือบสามปี เห็นการตัดต้นไม้ในวิทยาลัยแถบนับครั้งไม่ถ้วน

หลังตึกที่เป็นห้องพักครู เมื่อก่อนร่มรื่นมากเพราะด้านหลังมีต้นไม้ใหญ่ อยู่หลายต้น แต่ตอนนี้ต้นไม้ใหญ่นั้นถูกตัดเสียราบคาบ

ไม่เหลือให้เห็นแม้แต่ตอ ตัดยังไม่พอ ยังเอารถมาขุดรากออกเสียนี่   ทำร้ายกันขนาดนี้เลยหรือ??? หากต้นไม้มันพูดได้

มันก็คงจะถามคำถามนี้เหมือนกันกับที่เราถามแหละ!!! อ่านต่อ »

ช่วงนี้ได้อ่านบันทึกพ่อครูบาเกี่ยวกับสุขภาวะอยู่หลายบันทึก  ทำให้นึกถึงพ่อ นึกถึงครั้งที่พ่อต้องเข้าโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น เกี่ยวกับปัญหาเรื่องลำไส้ ย้อนกลับไปประมาณสักสี่ห้าปีก่อน พ่อป่วยเป็นโรคเกี่ยวกับสำไส้ หมอวินิจฉัยว่า เป็นลำไส้อักเสบ  และมีฝีในลำไส้  ครั้งแรกรับการรักษาด้วยการกินยา  แต่ก็ไม่หาย อาการก็ยังคงเดิม แถมจะหนักกว่าเดิมอีก อ่านต่อ »

ถามว่า หน้าที่ นั้นสำคัญแค่ไหน?

บางคนบอกว่าสำคัญที่สุดในชีวิต…

แต่ในขณะที่บางคนบอกสำคัญเป็นเรื่องๆ

บางคนให้ความสำคัญกับเรื่องบางเรื่องไม่เท่ากัน

ทั้งๆ ที่เป็นหน้าที่เหมือนกัน…. อ่านต่อ »

วันนี้อยู่บ้านสวน เดินสำรวจบริเวณบ้าน แล้วก็มีกล้องติดมือถ่ายรูปมาฝากกันค่ะ เช้านี้พ่อไปปลุกให้ลุกจากที่นอนแต่เช้า  เพราะวันนี้เราสามคน พ่อแม่ลูก จะไปทำงานเป็นกรมทางหลวงชนบทกัน  ชีวิตของเกษตรกรชนบทอันห่างไกล เมื่อบริการของรัฐเข้าไม่ถึง ก็ต้องพึ่งสองมือสองเท้ากับมันสมองของตัวเองเท่านั้น ถึงจะอยู่รอดได้ อ่านต่อ »

จำได้ว่าครอบครัวของเราผ่านความยากลำบากมาด้วยกันมากมาย  ตั้งแต่อยู่บ้านกระต๊อบเล็กๆ กลางทุ่งนา น้ำไฟไม่มี  ต้องอาศัยไฟจากตะเกียงน้ำมันก๊าด  น้ำก็ต้องอาศัยบ่อน้ำเล็กๆ ที่พ่อขุดเอง…การเดินทางไปตลาดอาศัยการปั่นจักรยานหรือเดินไปเท่านั้น  เวลาไปโรงเรียนเราสามคนพี่น้องก็ต้องปั่นจักรยานผ่านถนนที่เต็มไปด้วยดินโคลนเละๆ กว่าจะถึงโรงเรียนเสื้อผ้าก็มอมแมม เลอะเทอะทุกวัน… อ่านต่อ »

จากผลการตรวจสุขภาพประจำปี ที่คุณหมอระบุว่าน้ำหนักน้อยกว่าเกณฑ์ และคุณหมอแนะนำให้เพิ่มน้ำหนักตัวขึ้นอีก 5 กิโลกรัม  นั้น มิมได้ปฏิบัติตามที่คุณหมอแนะนำ  แต่ปรากฏว่าการพยายามที่จะกินให้เยอะ กินให้ครบทุกมื้อนั้น มันกลับทำให้มิมรู้สึกแย่ลงไปอีก อ่านต่อ »

สืบเนื่องมาจากมีหนังสือเจ้าเป็นไผอยู่ในมือตั้ง 15 เล่ม มิมจอง 5 เล่ม และได้ฟรีอีก 10 เล่ม  ก็เลยมานึกว่าจะแจกญาติที่ไหนบ้าง  ให้พี่สิงห์ป่าสักไปแล้วหนึ่งเล่ม ก็เหลือตั้ง 14 เล่ม  ….เอาหล่ะ ต่อไปก็คงเป็นการเดินสายแจกหนังสือแล้วซิ …

อิอิอิ……..

อ่านต่อ »

ในยามที่เราพบเจอกับปัญหาหรืออุปสรรค

ไม่ว่าจะหนักหรือเบา…..แค่ไหน

คิดว่าคงมีสักสถานที่หนึ่งที่เรานึกถึง

ซึ่งผู้เขียนเรียกสถานที่แห่งนั้นว่า  ” ที่หลบภัย”

  อ่านต่อ »

…ถ้าความรักที่มีให้มันห่วยแตก ไม่สนองตอบเท่าที่ต้องการก็ขอโทษด้วย

ที่ทำให้รู้สึกเช่นนั้น คนมันห่วย อย่างไรมันก็คงไม่ดีเท่าที่ต้องการ

ถ้าจะทำให้รู้สึกดีขึ้นก็ขอให้คิดเสียว่าเป็นความโชคร้ายที่มีไอ้คนเฮงซวยคนนี้

อยากให้ดีใจและเต๊ะมันออกไปจากชีวิตได้

ก่อนที่มันจะสร้างความลำบากและทำร้ายจิตใจไปอีก อ่านต่อ »

วันนี้โล่งใจไปอีกเปราะหนึ่ง ที่ได้ตัดสินใจในสิ่งที่ค้างคาใจมานานนับปี 

ก่อนหน้านี้หวาดกลัวที่จะเผชิญกับผลของการตัดสินใจที่มันจะตามมา

กลัว ไม่กล้า ขี้ขลาด  ยอมรับว่าตัวเองเป็นแบบนั้นจริงๆจึงต้องจมอยู่กับปัญหานี้มาเนิ่นนาน

นานเสียจนปัญหาดังกล่าวสะสม   ถ้าหากเป็นแผล ก็คงจะอักเสบเป็นหนอง กลายเป็น

แผลเรื้อรัง ลุกลามอาจเป็นเนื้อร้ายได้ในที่สุด อ่านต่อ »