กับการตัดสินใจครั้งนี้…

โดย mimography เมื่อ 4 พฤษภาคม 2009 เวลา 1:55 (เย็น) ในหมวดหมู่ ไม่ได้จัดหมวดหมู่ #
อ่าน: 1977

 

วันนี้โล่งใจไปอีกเปราะหนึ่ง ที่ได้ตัดสินใจในสิ่งที่ค้างคาใจมานานนับปี 

ก่อนหน้านี้หวาดกลัวที่จะเผชิญกับผลของการตัดสินใจที่มันจะตามมา

กลัว ไม่กล้า ขี้ขลาด  ยอมรับว่าตัวเองเป็นแบบนั้นจริงๆจึงต้องจมอยู่กับปัญหานี้มาเนิ่นนาน

นานเสียจนปัญหาดังกล่าวสะสม   ถ้าหากเป็นแผล ก็คงจะอักเสบเป็นหนอง กลายเป็น

แผลเรื้อรัง ลุกลามอาจเป็นเนื้อร้ายได้ในที่สุด

 

 

แต่วันนี้ได้ตัดสินใจไปแล้ว  จึงต้องบอกกับตัวเองว่าต้องกล้าเผชิญกับมันให้ได้

แม้วันนี้จะยังหวาดกลัว แต่คิดว่าต้องมีสักวันแหละน่าที่ความกลัวจะเบาบางลง

แต่ที่เสียใจและรู้สึกเป็นบาปติดตัวของตัวเองไปตลอดนั่นก็คือ น้ำตาของผู้ใหญ่สองท่าน

ที่เรารักมาก  น้ำตาที่เราไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้เห็น  เราก็ได้เห็น เพราะเราเป็นต้นเหตุ

นี่แหละ…..ที่ทำให้เสียใจมากกับการตัดสินใจครั้งนี้

 

 

แต่เมื่อปัญหาทุกอย่างได้คลี่คลาย  มันก็ดีแล้ว  ต่อไปมันจะได้ไม่ค้างคาใจอีก

คงจดจำมันให้เป็นบทเรียนของชีวิต มองไปข้างหน้าสลับมองย้อนกลับมาข้างหลัง

สิ่งไหนที่เคยทำแล้วเป็นปัญหาก็หยุดมอง แล้วหาวิธีใหม่จัดการมันซะ ดีไม่ดีอย่างไรมัน

ก็จะกลายเป็นบทเรียนบทต่อไปของชีวิต….ให้เราได้คิด ได้หาทางแก้ไขต่อไป

เพราะปัญหามันคงอยู่กับชีวิตของคนเราไปตลอดชีวิตนั่นแหละ 

มันอยู่ที่ว่าเราจะอยู่กับปัญหาได้อย่างสมดุลอย่างไร แค่ไหน…….

 

 

 

จำคำของพี่สาวคนหนึ่งที่พร่ำบอกอยู่เสมอว่า…..

 

 

….นักรบต้องเพียรฝึกฝน บ่มเพาะตนเอง

….ต้องผ่านความเจ็บปวด ความหวาดกลัว ความเดียวดาย

….และต้องผ่านความเปราะบางที่จะรับรู้ถึงความรู้สึกของตัวเองและสรรพสิ่ง

…..จึงจะเป็นนักรบที่แท้จริง…..

 

ขอบคุณพี่สาวที่ทำให้ทุกวันของชีวิตเต็มไปด้วยความหวังและเป็นแรงบันดาลใจให้น้อง

ต่อสู้กับปัญหาที่ถาโถมเข้ามาอย่างไม่เดียวดาย….

 

 

« « Prev : เห็นฉันนิ่ง….อย่าตัดสินว่าฉัน ดื้อ

Next : เรา… » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

5 ความคิดเห็น

  • #1 bangsai ให้ความคิดเห็นเมื่อ 4 พฤษภาคม 2009 เวลา 2:59 (เย็น)

    ไม่เดียว ไม่ดาย หรอกน้องมิม ดูนี่ไง เต็ม web page เลยเห็นใหมล่ะ มีอะไรก้ปรึกษากันได้ โดยเฉพาะ อาเหลียง เฮียตึ๋ง stand by อยู่แล้ว อิอิ

  • #2 จอมป่วน ให้ความคิดเห็นเมื่อ 4 พฤษภาคม 2009 เวลา 9:18 (เย็น)

    ส่งกำลังใจมาช่วยครับ  อิอิ

  • #3 จอมป่วน ให้ความคิดเห็นเมื่อ 5 พฤษภาคม 2009 เวลา 8:54 (เช้า)

    คนเราเกิดมาเหมือนกันทุกคน  จิตเหมือนแก้วใส(ประภัสสร)
    แต่พ่อแม่ ญาติมิตร  สังคม  ครูบาอาจารย์  มีส่วนทำให้ตัวเราสร้างกรอบหรือกำแพงขึ้นมาเอง
    กำแพงหรือกรอบของคนเราก็แตกต่างกันไป  ไม่เหมือนกัน  บางทีคนอื่นเค้าอาจขำกรอบของเรา(ช่างหัว….)
    เราสร้างขึ้นมาเองก็ต้องทลายเอง  กรอบและกำแพงมีเยอะนะครับ  กรอบหรือกำแพงที่ดีๆก็เก็บไว้(อันที่ห้ามเราทำความชั่ว)     อันที่ไม่ดีก็หาให้เจอแล้วทุบทิ้งเสีย
    อยู่ที่มีสติ  พิจารณาว่ากรอบหรือกำแพงดีหรือไม่ดี  ถ้ากำแพงไม่ดี  ขวางกั้นเราทำสิ่งที่ดีๆ  ก็ทุบทิ้งไปเลย
    ปกติจะคอยถามตัวเองว่าทำไปแล้วดีไหม ?  ถ้าดี  ไม่มีใครเดือดร้อน  ลุยเลย  อิอิ

  • #4 sutthinun ให้ความคิดเห็นเมื่อ 9 พฤษภาคม 2009 เวลา 8:53 (เช้า)

    หลวงพ่อป่วนนี่เทศน์ดีจริงๆ
    สาธุ

  • #5 krupu ให้ความคิดเห็นเมื่อ 10 พฤษภาคม 2009 เวลา 7:52 (เย็น)

    ธุด้วยค่ะ อิอิ


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 0.17422294616699 sec
Sidebar: 0.086425065994263 sec