ลานครูมิม

ถามว่า หน้าที่ นั้นสำคัญแค่ไหน?

บางคนบอกว่าสำคัญที่สุดในชีวิต…

แต่ในขณะที่บางคนบอกสำคัญเป็นเรื่องๆ

บางคนให้ความสำคัญกับเรื่องบางเรื่องไม่เท่ากัน

ทั้งๆ ที่เป็นหน้าที่เหมือนกัน….

แต่ก็ยังดี ที่ยังให้ความสำคัญกับหน้าที่บ้าง

ถึงแม้จะให้ความสำคัญไม่เท่ากันในบางเรื่อง

แต่สำหรับคนที่ไม่ปฏิบัติหน้าที่ ละเว้นหน้าที่ หรือหลีกเลี่ยงหน้าที่แล้ว

ย่อมก่อให้เกิดโทษ   โทษของการไม่ปฏิบัติหน้าที่

มิมอยากบอกว่า….

คนที่ไม่ปฏิบัติหน้าที่นั้น…เป็นคนหน้าเกลียด

คนที่ไม่ปฏิบัติหน้าที่นั้น…ไม่มีคนเคารพนับถือ

คนที่ไม่ปฏิบัติหน้าที่นั้น…เป็นคนไร้ที่พึ่ง พึ่งไม่ได้ ไม่มีใครคิดถึง

คนที่ไม่ปฏิบัติหน้าที่นั้น…จะก่อให้เกิดการทะเลาะวิวาท

คนที่ไม่ปฏิบัติหน้าที่นั้น…ขาดความเสมอภาค ไม่สมัครสมาน

คนที่ไม่ปฏิบัติหน้าที่นั้น…รวมคน รวมงานเป็นหนึ่งไม่ได้

คนที่ไม่ปฏิบัติหน้าที่ เป็นคนไม่รักษาหน้า คนเสียหน้า เป็นคนไม่มีหน้า

มิมถือว่า เป็นคนพิการเลยนะ ก็ไม่มีหน้า จึงเป็นพิการประเภทหนึ่ง

คนพิการประเภทนี้เป็นอันตรายต่อสังคมมากที่สุด

ยิ่งกว่าคนพิการตัวจริงเสียอีก

มีหมอดี มียาดี ที่ล้ำค่า

ไม่รักษาย่อมไม่หายตายแน่แน่

เป็นคนไข้ไม่กินยาพาอ่อนแอ

มัวเอาแต่ตำหนิหมอด่าทอยา…

ถามว่าในองค์กรที่เราทำงานอยู่มีคนประเภทนี้ไหม? มีเยอะไหม?

ถ้ามีแล้วเยอะแล้วองค์กรจะเป็นอย่างไร

นี่แค่ในองค์กรองค์กรหนึ่งนะ ถ้าเป็นประเทศชาติของเราล่ะ

ไม่ต้องล่มจม สิ้นชาติไปเลยหรือ…

« « Prev : ชีวิตชาวนา ชาวสวน… ถ้าไม่สู้ก็อยู่ไม่ได้

Next : ว่าด้วยเรื่องของพ่อที่ไม่กินเนื้อสัตว์ » »