ประเทศไทยอยู่ในเขตร้อนชื้น จึงมีความหลากหลายทางชีวภาพมากมาย สำรวจอย่างไรก็สำรวจไม่หมด โดยเฉพาะพวกพืชผักสมุนไพร ทั้งที่เป็นพืชผักพื้นบ้านที่ปลูกกันทั่วๆ ไปในแต่ละภูมิภาค  และพืชผักสมุนไพรที่มีอยู่ในป่าทั่วไปของประเทศ

สมุนไพรตัวหนึ่งที่อาม่าได้มาเมื่อ 7 ปีที่แล้ว พยายามให้นักวิชาการหลายท่าน ช่วยค้นหาชื่อทั้งภาษาไทย และชื่อทางวิทยาศาสตร์ เป็นเวลากว่าสองปีแล้ว คำตอบคือไม่พบพืชตัวนี้ในฐานข้อมูลของไทยเรา

จนกระทั้งเมื่อเร็วๆ นี้ มี คุณ Shinobi Sakka

เข้ามาตอบในเฟสบุ๊คโดยส่งมาให้สามชื่อด้วยกัน ค้นจาก Flora of Zimbabwe แต่อาม่าวิเคราะห์แล้วไม่ใช่ทั้งสามตัวที่แจ้งโดย คุณ  Shinobi Sakka

อาม่าจึงค้นต่อในที่สุด จึงพบพืชตัวนี้ เป็นพืชที่พบในป่าบนภูเขาที่ความสูง 1750 เมตร ประเทศ Zimbabwe เมื่อ 24 สิงหาคม 2004

Dicliptera extenta S. Moore

วันนี้อาม่าให้สมุนไพรตัวนี้กับ รศ.กมลทิพย์ และ ดร.ณัฐกานต์  และขอให้ ดร.ณัฐกานต์ช่วยทำ DNA finger print ให้เป็นอันดับแรกเสียก่อน ส่วนการวิเคราะห์สารนั้น ต้องรอผลที่ให้อาจารย์อีกท่านนำไปทำการวิเคราะห์สาร เมื่อสองปีก่อน

แต่ก็ยินดีที่จะให้นักวิชาการที่สนใจ นำไปวิเคราะห์สารแต่ละตัวในสมุนไพรตัวนี้ ส่วนการทดสอบสารเหล่านี้ก็จะเป็นขั้นตอนต่อไป ค่ะ

แนวคิดความมั่นคงทางอาหารนั้น เป็นเรื่องสำคัญมากค่ะ โดยเฉพาะอาหารที่เป็นสมุนไพร นั้นอาม่าให้ความสนใจมานานแล้วค่ะ อยากให้เราคนไทยที่อยู่ในแต่ละท้องถิ่น แต่ละภูมิภาคของประเทศไทย รู้จักกินอาหารพื้นบ้านของท้องถิ่นตัวเองเป็นหลัก และกินให้เหมาะสมกับวัย กินอย่างพอเพียง และกินตามฤดูกาล  สร้างความแข็งแรงและมั่นคงให้กับร่างกาย ห่างไกลโรคภัยที่เกิดจากการกินอาหาร ที่ไม่เหมาะสมต่อวัย ไม่เพียงพอต่อวัย

ขอให้ทุกท่าน กินอาหารอย่างมีความสุข กินแล้วไม่เกิดทุกข์ แค่นี้ก็พอเพียงแล้วค่ะ

6 ตค. 2553 จำเป็นต้องดูแลตัวเอง หลังจากดูแลน้องเหมียว ประกอบกับโดนฝน มาตั้งแต่วันเสาร์-อาทิตย์ต่อเนื่องวันจันทร์ เป็นช่วงระยะสั้นๆ ร่างกายเริ่มประท้วงตั้งแต่เมื่อคืนวานแล้ว คิดว่าพักผ่อนสักหนึ่งคืน น่าจะดีขึ้น แต่หาเป็นเช่นนั้นไม่ ร่างกายคงต้องการมากกว่านั้นแน่ๆ

วันนี้จึงต้องพักรักษาตัวเอง เรื่องอาการปวดหัวตัวร้อนเป็นเรื่องธรรมดา แต่ไอและระคายคอเล็กน้อย จำได้ว่าได้ซื้อยาแก้ไอมะขามป้อม ของอภัยภูเบศรไว้หนึ่งขวด (เพราะอร่อย) ก่อนจะจิบยา อาม่าไม่ลืมเขย่าขวดนะคะ พอมาดูข้างขวด ต๊กกะใจหมดเลย วันหมดอายุค่ะ เพิ่งหมดอายุค่ะ จึงไม่จิบยาแก้ไอ แต่มาชงชาเก็กฮวยร้อนจิบแทนทั้งวัน

ส่วนอาการตัวร้อน โดยเฉพาะหน้าผากร้อนเอาการที่เดียว วิธีรีบดึงความร้อนออกจากศีรษะไม่ยากทำได้สบายๆ โดยใช้ผ้าขนหนูผื้นเล็กๆ ชุบน้ำเย็นโป๊ะ๊หน้าผาก  แล้วเปลี่ยนบ่อยๆ ดึงความร้อนออกจนเข้าสู่ภาวะปกติ  แต่อาการปวดหัวไม่หาย คราวนี้ ต้องโดปโปรตีนด้วยการกินอาหาร และส่วนประกอบอาหารก็มีหอมแดงหอมฝรั่งเป็นหลักมีมะนาวเป็นรอง พริกสร้างสีสรรเพียงเล็กน้อย แค่นี้ก็ เรียกคืนพลังได้มากโขแล้ว  เย็นๆ ออกมาเดินลมปราณในสวนจนเหงื่อ ออก ตอนนี้สะบายตัวขึ้นเยอะเลยค่ะ อีกสักพักคงจะพักผ่อนค่ะ

ในภาพเป็นปลาหิมะนึ่งซีอิ้วค่ะ แต่สามารถเลือกปลาที่มีเนื้อสีขาว จะเหมาะสำหรับทำปลานึ่งซีอิ้วค่ะ อย่างเช่นปลาบู่ ปลาทับทิม หรือปลานิล ปลาช่อน ก็ได้ ข้อสำคัญคือต้องดับกลิ่นคาวของปลา ด้วยการล้างด้วยน้ำซาวข้าว หรือน้ำมะขามเปียก ล้างน้ำสุดท้ายด้วยน้ำเปล่า แล้วสะเด็จน้ำ ตั้งลังถึงให้น้ำเดือด ยกซึ้งลงมา เพื่อใส่ชามปลาที่เตรียมไว้ จึงยกซึ้งตั้งบนลังถึงเหมือนเดิม นึ่งปลา ประมาณ 5-8 นาที ขึ้นอยู่กับขนาดของชิ้นปลา อ่านต่อ »

ขอมอบดอกกุหลาบสีนุ่มชมพูอ่อนกลีบบางๆ ระคนกลิ่นหอมที่นุ่มนวล ชวนให้ความหอมเย็นๆ ผ่อนคลายความร้อนในยามนี้ลงได้บ้างไม่มากก็น้อยค่ะ อ่านต่อ »

เรื่องน้องเหมียว “คุณเหมียวน้องแมวสุดเลิฟ” ที่อยากนินทาให้ฟัง พักหลังๆ น้องเหมียวดูเหมือนจะกินอาหารเม็ดอย่างเดียว จากที่เคยชอบกินหมู กินไก่ ซึ่งมักจะมาขอเวลาที่ หลินฮุ่ยทำครัว

มาถึงตอนนี้ น้องเหมียวเปี้ยนไป๋ เมินเนื้อหมูเนื้อไก่สดที่ตัดเป็นชิ้นเล็กๆให้ ส่วนเนื้อปลาแซลมอลและปลาเก๋าที่แกะให้กิน เป็นของเหลือ(ที่ตั้งใจแบ่งให้) น้องเหมียวไม่ปฏิเสธค่ะ เมื่อวานตอนเย็น แกะปลาทูให้ตั้งใจให้น้องเหมียว ถึงเวลาน้องเหมียวมาขออาหาร รีบนำถ้วยเนื้อปลาทูไปให้ ตอนแรกน้องเหมียวก็เดินตามต๋อยๆ… พอเอาถ้วยวางลง เห็นเป็นเนื้อปลาทูเท่านั้น น้องเหมียวถึงกับเผ่นวิ่งหนี คงนึกในใจซิว่าให้รู้เสียมั้งว่า เหมียวเป็นไผ พอกลับเข้ามาที่โต๊ะอาหารมาเล่าให้หมียักษ์ฟัง เสียงระเบิดหัวเราะดังสนั่นพร้อม วลีเด็ดสุดยอดต้อนรับสัปดาห์แรกของ ปี 2553

ให้รู้เสียมั้งว่า เหมียวเป็นไผ ฮาจริงๆ….อยากจะ…..แล้วใครกันที่ทำให้น้องเหมียวเปี้ยนไป๋ ได้ถึงเพียงนี้ …555555