ลานสายลม อักษรสุนทรีย์

หลายครั้งที่ผมได้มาร่วมกิจกรรมต่าง ๆ ที่สวนป่ามหาชีวาลัยอิสานแห่งนี้  และในทุก ๆ ครั้งผมได้เรียนรู้อะไรต่อมิอะไรหลาย ๆ อย่างเพิ่มขึ้นเสมอ และครั้งนี้ก็เช่นกันครับ

หลังจากที่คณะน้อง ๆ นักศึกษาปริญญาโท มหาวิทยาลัยขอนแก่น รับประทานข้าวเที่ยงเสร็จเรียบร้อยแล้ว ต่างก็พากันมานั่งรวมกันอยู่ที่ใต้ร่มไม้ บริเวณลานไผ่ KM ครับ  พร้อมด้วยคณะพี่ ป้า น้า อา ทั้งหลาย มีพ่อครูบาฯ ป้าจุ๋ม  อ.แป๋ว  คุณหมอเจ๊  ครูคิม  พี่อึ่งอ๊อบ  พี่ขจิต  พี่ท่านรอกอด  พี่ครูปูและก็ผมเองครับ

หลังจากแนะนำตัวกันพอเป็นพิธีเสร็จแล้ว  ทุกคนก็ได้ร่วมเสวนากัน ได้ฟังความรู้ แนวคิดและได้เรียนรู้ประสบการณ์ต่าง ๆ จากท่านพี่รอกอด หรือ คุณคอนดัคเตอร์ ที่รักของเราชาวบล็อก  ซึ่งน้อง ๆ ทุกคนต่างก็อึ้ง ทึ่ง เสียว ไปตาม ๆ กัน รวมทั้งผมด้วยแหละครับ ..อิอิ 

การได้ฟังประสบการณ์จากผู้ที่เก่งฝีไม้ลายมือระดับเทพ เปี่ยมไปด้วยความรู้และความสามารถ นั้นผมถือว่าเป็นบุญและเป็นวาสนาของชีวิตเลยครับ และการเรียนรู้จากประสบการณ์ของคนอื่น ไม่ว่าคนนั้นจะประสบความสำเร็จในชีวิตหรือล้มเหลวยังไงก็แล้วแต่ ผมถือว่าเป็นการเรียนรู้ทางลัดและเป็นการเรียนรู้ที่ประหยัดที่สุด  .. จริงป่ะครับ อิอิ

จากกิจกรรมนี้ทั้งน้อง ๆ รวมทั้งเหล่าจอมยุทธ์ทั้งหลายต่างก็แลกหมัดแลกกระบี่กันอย่างเมามัน ทั้งซักถามแบบหมัดตรงเข้าเบ้าตา จนเซแถ ๆ ๆ ๆ  บ้างก็พอเจอคำถามที่เด็ด ๆ ก็อ้อมแอ้มตอบแบบมีลูกล่อลูกชนเป็นที่สนุกสนาน  ทำให้บรรยากาศตรงลานไผ่ดูมีชีวิตชีวาขึ้นถนัดตา

ด้วยกระบวนการเรียนรู้ที่เกิดขึ้นนี้ ไม่มีอยู่ในตำราเล่มไหนนอกจากที่สวนป่าแห่งนี้ครับ  การเรียนรู้แบบไร้กรอบแต่เต็มเปี่ยมไปด้วยท่วงทำนองและจังหวะจะโคนที่เหมาะสม  บรรเลงและความคุมโดยนักดนตรีสายพันธุ์ระดับเทพทั้งหลาย  แค่นี้ก็สุดยอดแล้วครับ อิอิ 

การเรียนรู้หากหัวใจไม่เปิดก็ยากจะบรรจุความรู้ที่มีคุณภาพลงไปได้  ไม่สามารถนำมาย่อยให้เกิดประโยชน์ทั้งต่อตัวเองและสังคมรอบข้าง นั่นเรียกว่ามีความรู้พอกะเทิน  แต่ถ้าเป็นการเรียนรู้ที่เปิดทั้งตัวเปิดทั้งหัวใจใส่ความสนุกสนานผสมรอยยิ้มเข้าไปด้วยแล้ว แถวบ้านผมเรียกว่าความรู้สะเทิ้นน้ำสะเทิ้นบก ไปอยู่ที่ไหนก็จะมีแต่สร้างประโยชน์ให้กับทุกที่ที่ก้าวผ่าน แบบนี้สิถึงจะแจ๋วววว

เลือกกันเอาเองนะครับว่าเราจะเป็นผู้มีความรู้แบบพอกะเทิน หรือ จะมีความรู้แบบสะเทิ้นน้ำสะเทิ้นบก 

เลือกกันเอาเองเด้อพี่น้องงงงงง  555555555

………………………………………………