น้ำตาท่วมใจ อุทกภัยครั้งใหญ่ที่บ้านผม อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
อ่าน: 6429เช้าวันที่ 14 ส.ค. ในอำเภอที่เงียบสงบและน่าอยู่มากที่สุดแห่งหนึ่ง น้ำโขงล้นตลิ่งไหลทะลักเข้าท่วมอย่างหนัก จนทำให้เกิดสภาวะวิกฤตอย่างกระทันหันจนชาวเมืองที่แสนสงบแห่งนี้ตั้งตัวกันไม่ทัน เสียงประกาศภาวะฉุกเฉินดังมาตามระบบเสียงตามสายของทางอำเภอ การเข้าช่วยเหลือของทางภาครัฐยังคงขาดการติดต่อ หลายพื้นที่น้ำท่วมสูงอย่างรวดเร็ว พี่น้องประชาชนต่างตกใจเร่งรีบขนของขึ้นสู่ที่สูง บ้างก็ย้ายสิ่งของขึ้นไปบนชั้นสองของบ้าน
เจ้าหน้าที่อำเภอ เทศบาล อปพร. อส. ทหาร(หน่วยปฏิบัติการตามลำแม่น้ำโขง) ตำรวจ ตำรวจน้ำ ฯลฯ ที่อยู่ในพื้นที่ต่างก็ออกมาช่วยเหลือเพื่อน พี่ น้อง และญาติ อย่างสุดความสามารถ สถานการณ์ค่อยข้างจะเริ่มวุ่นวายและโกลาหลขึ้นเรื่อย ๆ เพราะทางการในพื้นที่ไม่สามารถให้ความช่วยเหลือกับผู้ที่ประสบภัยได้ทันท่วงนี้ทั้งหมด แต่พวกเขาเหล่านั้นก็ได้ทำสุดความสามารถ
เช้าของวันนั้นผมได้รับโทรศัพท์ด่วนแจ้งเหตุจากทางบ้านที่จังหวัดหนองคายว่า ตอนนี้ปริมาณน้ำในน้ำโขงสูงขึ้นอย่างรวดเร็วและทะลักล้นตลิ่งเข้าท่วมบ้านเรือน หน่วยงานราชการที่อยู่ใกล้บริเวณริมตลิ่งแม่น้ำโขง ระดับน้ำก็สูงขึ้นเรื่อย ๆ และท่วมตีวงกว้างออกไปอย่างต่อเนื่องและรวดเร็ว
ผมโทรศัพท์บอกน้องชายทีมงานที่ประจำอยู่ที่บ้านให้ไปสังเกตการณ์ ขณะนั้นได้ความว่า ตอนนี้น้ำขึ้นและไหลอย่างรวดเร็วบ้าง อีกไม่นานน้ำคงจะไหลข้ามถนนเข้าท่วมพื้นที่ฝั่งตรงข้ามแน่นอน และไม่นานน้ำก็มาถึงหน้าบ้านผมซึ่งอยู่ห่างจากแม่น้ำโขงประมาณ 300 เมตร ผมจึงบอกให้น้องและสมาชิกที่บ้านเตรียมรับมือด่วนอย่าได้นอนใจโดยการให้ ปั๊มน้ำจึดขึ้นไปเก็บไว้ในแท๊งค์น้ำให้เต็มและรองน้ำใส่ตุ่ม ถังไว้ทั้งหมด ก่ออิฐพร้อมฉาบปูนซีเมนต์ชนิดแห้งเร็วกั้นน้ำที่อาจจะสูงขึ้นทะลักเข้าบ้านซึ่งจริง ๆ แล้วที่บ้านมีพื้นที่สูงกว่าถนนประมาณ 1.5 เมตร ที่ก่ออิฐเพราะหากระสอบทรายไม่ทันครับ และพอดีที่บ้านมีอิฐบล้อกและปูนซีเมนต์ที่เหลือจากงานก่อสร้าง
ผมโทรฯ บอกให้น้อง ๆ ที่บ้านตรวจสอบดูระดับน้ำว่าสูงขึ้นเร็วหรือไม่โดยการให้น้องทำสัญลักษณ์ไว้แล้วจำเวลา สรุปได้ว่าน้ำขึ้นเร็วมากครับ สุดท้ายผมต้องบอกให้คนที่บ้านเตรียมทุกอย่างที่จำเป็นและของมีค่าต่าง ๆ ขึ้นไปเก็บไว้ที่ชั้นสอง แม่ผมก็เตรียมเสบียงอาหารเพราะคิดว่าถ้าน้ำท่วมหนักจะได้มีอาหารไว้กินกันครบทุกคน เตรียมเชื้อเพลิง อุปกรณ์ต่าง ๆ ที่จำเป็น แล้วก็ ฯลฯ ฯลฯ ๆ ๆ …
วันนั้นผมได้โทรศัพท์ประสานไปยังหน่วยงานต่าง ๆ ที่ผมรู้จักเพื่อขอความช่วยเหลือและรายงานข่าวเหตุวิกฤติอุทกภัยในครั้งนี้ ผมต้องกราบของพระคุณ กองอำนวยการรักษาความมั่นคงภายใน ศูนย์บัญชาการทหารพัฒนา ที่ได้ส่งกำลังพลเข้ามาให้ความช่วยเหลือกับพ่อแม่พีน้องที่ประสบภัยอย่างเร่งด่วน สถานี่ข่าวไทยพีบีเอส ที่วีเสรีเพื่อคนไทยที่หลังจากที่แจ้งข่าวไม่นานก็ได้นำรถโอบีเพื่อถ่ายทอดสถานการณ์วิกฤติน้ำท่วมนี้อย่างต่อเนื่องสู่สายตาพี่น้องชาวไทย และกราบขอบพระคุณไปยังหน่วยงานต่าง ๆ ในจังหวัดหนองคายที่ไม่ทอดทิ้งประชาชนทุกหน่วยงานครับ
ปล. ผมได้แจ้งข่าวขอความช่วยเหลือไปยังสถานีข่าวโทรทัศน์ช่อง … เพื่อที่จะขอความช่วยเหลือและให้ทางสถานีข่าวนั้นรายงานข่าวและช่วยประกาศขอความช่วยเหลือเร่งด่วนไปยังพี่น้องในจังหวัดของผม กลับได้รับแต่การโยนกันไปโยนกันมา บอกว่าข่าวแบบนี้ต้องให้ฝ่ายข่าวนั้นข่าวนี้ทำ เป็นความจริงครับว่า ได้แต่โยนกันไปโยนกันมา ทั้ง ๆ ที่ผมได้แจ้งไปแล้วว่าเป็นเหตุวิกฤติจริง ๆ แต่ก็ไม่ได้รับการเหลียวแล สรุปว่าวันนั้น สถานีโทรทัศน์ช่อง … ที่ว่านั้นก็ไม่ได้นำเสนอข่าวเหตุวิกฤติครั้งนี้เลย ( ทีนายกอารมณ์ดียิ้มให้กับนักข่าวแค่นี้ก็เอาไปรายงานได้เป็นวันสองวัน แต่นี่พ่อแก่แม่เฒ่าพี่น้องชาวจังหวัดหนองคายที่ได้รับความเดือดร้อนหลายพันคน บ้านเรือนเสียหายหลายร้อยหลายพันหลังคาเรือน ทรัพย์สินเสียหายไม่รุ้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่กลับไม่ได้รับการเหลียวแล อะไรกันนี่ )
หมายเหตุ ภาพที่ได้ชมอยู่นี้เป็นภาพของวันแรกที่น้ำได้ทะลักเข้าท่วมพื้นที่ครับ
บันทึกนี้โพสต์เมื่อ วันที่ วันอาทิตย์, 17 สิงหาคม 2008 เวลา 11:58 (เช้า) และจัดไว้ในหมวดหมู่ Uncategorized. ติดตามอ่านการแสดงความเห็นได้ที่ฟีดนี้ RSS 2.0. คุณสามารถจะ ฝากความคิดเห็นไว้, หรือ แทร็กย้อนหลัง จากเว็บไซต์ของคุณได้.
#2:: sutthinun 17 สิงหาคม 2008 เวลา 4:51 (เย็น)
โอ้โฮ ท่วมท้นจริงๆ