เช้าวันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2552

ผมตื่นตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่ ขึ้นมาทำภาระกิจส่วนตัวในตอนเช้า เพื่อมุ่งหน้าเดินทางเข้าสวนป่าพ่อครูบาสุทธินันท์ ด้วยหัวใจที่มุ่งตรงไปถึงก่อนล่วงหน้าแล้วครับ   วันนั้นเป็นวันคล้ายวันเกิดของผมและทุก ๆ ปีสิ่งแรกที่ผมจะทำคือ ขอพรจากคุณพ่อคุณแม่ และท่านทั้งสองก็ให้พรผ่านคลื่นโทรศัพท์ลอยข้ามท้องฟ้ามาให้ผมมากมายเลยครับ  ซึ่งจริง ๆ แล้วตัวผมเองไม่ค่อยจะให้ความสำคัญกับวันคล้ายวันเกิดของตัวเองมากมายเท่าใดนักหรอกครับ อิอิ

ผมเดินทาง (คนเดียวเหมือนเคย) ด้วยรถยนต์คู่ใจ ขับมุ่งหน้าจากจังหวัดร้อยเอ็ดสู่สวนป่าฯ อำเภอสตึก จังหวัดบุรีรัมย์  อิอิอิ  แต่แผนการของผมไม่ได้มีแค่นั้น อิอิ  ระหว่างทางผมแวะโดยตั้งใจไว้มานานแล้วครับว่าจะไปนมัสการพระธาตุนาดูน  พุทธมณฑลอิสาน  ตั้งอยู่ ณ อำเภอนาดูน  จังหวัดมหาสารคาม ซึ่งเป็นทางผ่านพอดิบพอดีเลยครับ  ที่สำคัญวันนั้นมีการจัดงานนมัสการพระธาตุนาดูน  คนเยอะมาก ๆ แต่ทุกคนก็ล้วนอิ่มบุญกันถ้วนหน้าครับ  รวมทั้งผมด้วย

อิอิ พอผมเดินทาง(คนเดียว)มาถึงสวนป่า ก็ได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นจากทุกคนที่อยู่ในพื้นที่อย่างคุ้นเคย  ป้าปิ๋วเดินมาถามว่า “ใช่รถสายลมรึเปล่าที่ขับซิ่ง ๆ เข้ามา”  55555  ผมก็ได้แต่ยิ้ม ๆ เป็นนัยตอบรับ  วันนั้นได้กอดใครหลายคนเลยครับ  ทั้งกอดป้าจุ๋ม   กอดคุณครูคิม  กอดพี่คอนดัคฯ  กอดพี่ครูปู  กอดพี่หมอเจ๊  กอดพี่อึ่งอ๊อบ  กระแซะไหล่พี่ขจิต  และอีกหลายสิบคนที่อยู่ในสวนป่า เหอ ๆ ๆ  งานนี้อุ่น ๆ ๆ ในอ้อมกอดที่คุ้นเคย

หลังจากนั้นสักพัก  ทางคณะนักศึกษามหาวิทยาลัยขอนแก่น นำโดยท่าน อ.แป๋ว ยิ้มหวาน ก็เดินทางมาถึงพร้อมพ่อครูบาฯ ที่ติดตามมาพร้อมกับรถมหาวิทยาลัยขอนแก่น  อิอิ  พอน้อง ๆ นักศึกษาพักหายเหนื่อยแล้วก็ชวนกันออกมาเดินชมสวนครับ อิอิ พาไปดูเจ้าบ่าวไงครับ  เหอ ๆ ๆ

สิ่งดีดีที่ผมได้ในช่วงที่กำลังเดินทางไปสวนป่าในวันนั้นก็คือ  ” ไม่ว่าอะไรก็ตาม ถ้าหัวใจเรามุ่งมั่นด้วยความบริสุทธิ์แล้ว ทุกอย่างที่คิดก็เป็นไปได้ “

ผมเดินทางคนเดียว แต่จริง ๆ แล้วผมไม่ได้เดิน “คนเดียว” 

จริงป่ะครับพี่น้องงงงงงง

……………………………………….