ลานสวนป่า

กรุงเทพฯร่ำๆจะแตกตั้งนานแล้ว

ประชากรแยะปัญหาเยอะ

เจ่าจุกอยู่กันท่ามกลางความเจริญจอมปลอม

ที่ผ่านมา>>แทนที่จะช่วยกันดูบ้านเมืองให้ปกติ

วันนี้คืนดีก็ก่อม๊อบ ปิดถนน ยิงกัน เผาบ้านเผาเมือง

ขัดเคืองโทษกันไปกันมาจนเท่าทุกวันนี้

เทวดาคงจะหมั่นไส้ จึงตักเตือนด้วยน้ำที่อ่อนโยนอ่อนไหว

ถ้ายังไม่สำนึกไม่ดีขึ้น

ขออีกสักชุดสองชุดเถิดพระเจ้าข้า..

ทำให้ไทยทั้งประเทศ ลุ้นระทึกกับน้ำท่วมมานานนับเดือน ไล่มาตั้งแต่ภาคเหนือตอนล่าง แต่ละจังหวัดผจญมหาวาตภัยกันหัวหกก้นขวิด บ้านเมืองร้านค้าศูนย์ราชการวัดวาโบราณสถานวินาศสันตะโร รู้ทั้งรู้ก็ไม่อาจจะต้านทานพลังมหาศาลของน้ำได้ ปริมาณน้ำเที่ยวนี้ลบสถิติของทุกสำนัก มนุษย์สู้ยันกันน้ำเต็มเหนี่ยว แต่ไม่อาจต้านทานกระแสน้ำได้ กองทัพสีขุ่นข้นเคลื่อนมารวมพลมาจ่อกรุงเทพด้านนอก แล้วค่อยๆรุกโจมตีเขย่าขวัญพื้นที่กรุงเทพภายใน จุดสำคัญๆเชื่อมั่นว่าจะป้องกันได้ สุดท้ายแม้แต่กองบัญชาการของรัฐบาลที่ชื่อว่า(ศปภ.) ก็ยังกระเจิดกระเจิงออกจากดอนเมือง

เรือบินลำใหญ่ยังจ่อมจมอยู่ในน้ำ

อย่างอื่นจะเหลือเรอะ

ชื่อเรือบิน..แต่เอามาพายไม่ได้

เตรียมขายทิ้งเพราะชราภาพ

ยังดีนี้ที่สมัยนี้มีโทรศัพท์สะดวก ไม่อย่างนั้นเธอเอ๋ยจะติดต่อกันยังไง ถนนเป็นคลอง รถวิ่งไม่ได้ เรือมีน้อย ใช้แพ กะละมัง โฟม ขวดพลาสติก ยางในรถยนต์ ฯลฯ ช่วยกันคิดๆประดิดประดอยอุปกรณ์เพื่อจะตื้ออยู่ในสภาพครึ่งบกครึ่งน้ำ เครือญาติอยู่ที่ไหนถามไถ่ถึงกันจนหูไหม้ อุ้มชูดูแลกันยามบ้านแตก

วันนี้กรุงแตก

เอ๊ย!ไม่ใช่สิ กรุงเทพตกน้ำป๋อมแป๋ม

หลายหมู่บ้านช่วยกันกรอกถุงทรายจนกล้ามเป็นมัดๆ

น้ำมา..ไม่มีบ้านไหนต้อนรับ

น้ำมา..ไม่รู้ไม่ชี้ ปิดประตูขับไล่ไสส่ง

น้ำมา..ไม่รู้ที่ไป น้ำงง น้ำจึงหลงทาง

น้ำมา..ไม่มีคนจูงจึงไปตามยะถากรรม

น้ำมา..ไปเจอประตูน้ำ..ยังไม่เปิดรับอีก หาว่าไม่มีกุญแจ โธ่ๆๆๆ

น้ำมา..ไม่ติดป้ายบอกทิศทาง

น้ำมา..หาที่อยู่ที่ไปไม่ได้..

น้ำ น้อยอกน้อยใจ ร่ำไห้ ตอแย ไม่จากไปง่ายๆ

คนบางกอกใจดำใจร้ายกับน้ำ..

น้ำดำๆเต็มไปด้วยมลพิษไม่รู้จะไปอาศัยใคร

น้ำบูดเน่าจึงเปะอยู่ทุกหนทุกแห่ง

ทนเน่าเหม็นได้ก็ตามใจ

ถึงจะอาบน้ำทาแป้งประทินโฉมอย่างไรก็ยังมีกลิ่นตุๆ

เ มื่ อ เ ธ อ ไ ม่ เ ข้ า ใ จ น้ำ น้ำก็ ไ ม่ เ ข้ า ใ จ เ ธ อ

เมื่อ เ ธ อ ล ะ เ ล ย น้ำ น้ำ ก็ ล ะ เ ล ย เ ธ อ

เธอเอาแต่โกรธเกรี้ยวให้น้ำ น้ำก็จะอ่อนโรยไม่มีแรงเดินจากเธอ

คนที่โดนปล่อยเกาะนอนอดโซพะวักพะวน

หลายคนสิ้นลม กว่าจะเจอ..ต้องงัดหลังคาบ้านหามออกมา

โลงผีพุลอยออกมาจากสุสาน

จระเข้เผ่นพ่าน แข่งกับตัวเหี้ยและงูเหลือม

ตอนนี้มีข่าว..งูบ้าอะไรไม่รู้มีเศรษฐีเฮงซวยมาเลี้ยงไว้ดูเล่น

ลักษณะเหมือนงูเขียวบ้านเรา

แต่พิษมันยิ่งกว่างูจงอาง

เซรุ่มยังไม่มีเสียด้วย

ตอนนี้เห็นงู ใ ห้ ตี งู ก่ อ น ตี แ ข ก

อย่าตีให้หลังหัก ตี ๆ ๆ ให้หัวแบะ..

พูดถึงงู งูก็มา งูเงี้ยวมานอนซุกอยู่ใต้ผ้าห่ม

มีคนโดนงูเห่ากัดตายไปกี่รายยังไม่ได้นับศพ

หนู ตะขาบ ตะเข็บ จิ้งจก กิ้งกือ ปลิง จะให้ไปไหน

ขออยู่ใกล้ๆได้ไหมจ๊ะคนสวย

ถือว่าเป็นเพื่อนร่วมโลกร่วมชะตากรรม

ข่าวแต่ละสำนักเกาะติดสถานการณ์อย่างจดจ่อ

รายงานกันข้ามวันข้ามคืน

ขึ้นเครื่องบินบรรยายภาพให้เห็นจะจะระทึกระทวยใจ

เรือ-ทราย-สุขา-น้ำดื่ม-อาหาร-ไฟฟ้า-ประปา-มาม่า-ปลากระป๋อง รองเท้าบู๊ท เป็นปัจจัยจำเป็นเร่งด่วน ต้องการอย่างมาก ถึงจะมีคนตั้งโรงครัวเลี้ยงอาหารมื้อต่อมื้อ ก็คงช่วยได้ในจำนวนจำกัด คนอดโซเป็นแสนๆจะทำยังไง ถ้าไม่ยกระดับให้เขาช่วยเหลือตัวเอง เอาเรือไปบริการแบบตลาดน้ำดำเนินสะดวกดีไหม ส่งสินค้าไปถึงคนที่ติดเกาะตามคอนโด

ทุกคนทุกฝ่ายต่างโอดครวญกระปอดกระแปด

ไม่ตระหนักว่า..ม ห า วิ ก ฤ ติ เ ที่ ย ว นี้ เ ท ว ด า ก็ ช่ ว ย ไ ม่ ไ ด้

ถ้าช่วยตัวเองไม่ได้จะลำบากสุดขีด

คนบางกอกคุ้นชินกับการเอื้ออาทรสะดวกสบาย

ส ว ร ร ค์ ห า ย ไ ป ใ น พ ริ บ ต า

โ ช ค ช ะ ต า ต ก อ ยู่ ใ น น ร ก ใ น บั ด ด ล

มีคนวิตกจริตคิดจะฆ่าตัวตายหลายพันราย คนที่เสียจริตคิดไม่ตกอีกนับแสน บางคนปีนไปโวยอยู่บนยอดเสาไฟฟ้า โถ พ่อมหาจำเริญ พ่อเสพย์ยาบ้าจนสติแตก เพิ่มภาระให้สังคมอย่างสุดเซ็ง บทเรียนราคาแพงที่สุดในประวัติการณ์เปิดแล้วแต่ละหน้า คนเฒ่าคนแก่คนเจ็บป่วยคนพิการ จะลำบากกว่าคนปกติกี่ช่วงตัว ยากินก็หมด หามออกไปหาหมอรอเรือมารับไม่ไหว สิ้นลมไปต่อหน้าต่อตา..พยายามจะเยื้อชีวิตแล้ว แต่ยานพาหนะไม่พอ หมู หมา ไก่ วัว ควาย สัตว์บกทุกชนิดแม้แต่ช้างก็อพยพจ้าละหวั่น กรุงแตก..ผู้คนอลหม่าน ขบวนรถติดยาวค่อยๆคลานไปทีละกระดึบ กระดึบ เต่ายังเดินได้เร็วกว่าขบวนหนีตายออกต่างจังหวัด

คนบางกอกจะต้องใช้ชีวิตครึ่งบกครึ่งน้ำไปอีกนานนับเดือน

หลังจากชุดใหญ่ผ่านไป

น้ำเน่าและขยะโสโครกจำนวนมหาศาลยังรังควาญเรื้อรัง

ถามว่า..ช่วงนี้จะทำอะไรได้บ้าง

คนที่ตกงาน..จะทำยังไง

คนที่มีฝีมือเชิงช่าง รัฐฯน่าจะเปิดศูนย์ฝึกอบรมฝีมือแรงงานเตรียมไว้ หลังน้ำลดการซ่อมแซมบ้านเรือนขนานใหญ่เกิดขึ้นแน่ ปัญหาอยู่ที่ว่าจะไปหาช่างซ่อมแซมกรุงเทพทั้งเมืองพร้อมๆได้ที่ไหน น้ำดื่มขาด ไข่ไก่ขาด ยังสั่งมาจากมาเลเซีย ช่างฝีมือขาดจะสั่งเข้ามาอย่างนั้นรึ

อันดับแรกเร่งผลิตเรือขนาดเล็ก5หมื่นลำ

อย่าไปรอบริจาค..จัดงบประมาณเร่งผลิต

เรือจะช่วยลำเลียงทุกอย่างให้ขับเคลื่อนแทนรถ

ผู้คนจะได้เดินทางเข้า-ออก-ไปทำภาระกิจได้

ก รุ ง เ ท พ ห ง า ย ท้ อ ง เ พ ร า ะ ร ะ บ บ จ ร า จ ร นี่ แ ห ล ะ

ถนนเปลี่ยนมาเป็นคลอง เราไม่เปลี่ยนยานพาหนะได้อย่างไร

อย่าไปคิดว่า..เรื่องจะจบง่ายๆเร็วๆ

ไอ่บ้าที่ไหนมาพูดว่า..น้ำเข้ากรุงเทพจะไม่สูง

อย่าหวาดวิตก ให้เตรียมตัวไว้พร้อมอพยพ

อพยพแล้วอพยพอีก ย้ายแล้วย้ายอีก บางกลุ่มมาจ่อจุกใต้สะพานลอย

คนกรุงส่วนใหญ่นึกว่าน้ำท่วมไม่เท่าไหร่

หลายพื้นที่ใจเย็น เพราะมั่นใจยังไงๆน้ำก็มาไม่ถึง

จึงรีๆรอๆ รอจนน้ำท่วมปาก

ท่วมนานๆ น้ำลายก็บูด

รายงานพายุแต่ละลูก รายงานน้ำแต่ละเขื่อน

น่าจะวิเคราะห์ได้ว่ามหาอุทกภัยเที่ยวนี้เท่าไหร่

จะมาเล่นเป่ายิงฉุบได้ที่ไหนเล่า > >

อย่าไปโทษเด็กอ่อนวิชาคำนวณ

แม้แต่ผู้ใหญ่ก็สอบตกวิชานี้แบบหมดท่า

เหตุการณ์ผิดปกติจะมาคิดในกรอบปกติก็บ้าแล้ว

ถึงจะมีประกันภัยก็เถอะ

จะไปหาช่างจำนวนหลายหมื่นคนมาจากไหน วิทยาลัยการอาชีพ วิทยาลัยชุมชน วิทยาลัยเทคนิค สถาบันเทคโนโลยี ฯลฯอาจารย์และลูกศิษย์ระดมฝึกปรือฝีมือเชิงช่างให้ระเบิดระบือในช่วงนี้ดีไหมครับ สอนวิชาการดูแลบ้านร้านค้าอาคารให้อยู่ในสภาพเรียบร้อยหลังน้ำท่วม คนที่ตกงานก็จะมีงานทำหลายหมื่นตำแหน่ง

รัฐฯควรมีแผนงานฝึกอบรมช่างฝีมือ

แล้วก็ตั้งเป็นกลุ่มรับบริการแก้ไขแก้ปัญหา

รับซ่อมแก้ไขเครื่องใช้ไฟฟ้า เฟอร์นิเจอร์ ห้องน้ำห้องสุขาห้องครัว ฯลฯ

รับดูแลสนามหญ้า ปลูกต้นไม้ชดเชยของเก่า

รับดูแลบ้านให้สะอาดเอี่ยมอ่อง

มีเบอร์โทร..ประกาศทางทีวี

แค่นี้ก็ช่วยลดจำนวนคนตกงานได้ไม่น้อยนะเธอ

กลุ่มชาวบ้านต่างจังหวัดที่ไม่โดนน้ำท่วม ควรจะเตรียมการเพาะปลูกผักต่างๆ เพาะพันธุ์ไม้ประเภทต่างๆ ไม้ผล ไม้ผักยืนต้น ไม้ประดับ ไม้ดอก ไม้สมุนไพร แม้แต่หญ้าปูสนามก็ต้องการใช้นับล้านผืน วิกฤติเที่ยวนี้ภาคกลางสูญเสียพันธุ์ไม้แทบหมดสิ้น รวมทั้งพันธุ์สัตว์น้ำสัตว์บกก็ต้องชดเชยธรรมชาติอีกไม่น้อย เงินที่รัฐฯจะปลอบใจหลังน้ำท่วม เอามาสร้างกิจกรรมดังกล่าวนี้ดีไหม

เงินมาอย่างเดียวไม่พอหรอก

ความรู้ต้องควบคู่มากับเงินด้วย

งานพัฒนาช่วงหน้าสิ่วหน้าขวานจึงจะสมประโยชน์

รัฐฯ มี น โ ย บ า ย ที่ จ ะ บ ร ร เ ท า เ จ๊ ง แ ห่ ง ช า ติ อ ย่ า ง ไ ร ?

บางทีรัฐฯโดนน้ำเขย่าจนเซ่อบ้อง คิดอะไรไม่ออก

อะไรที่ประชาชนคนที่ปลอดน้ำจะช่วยได้

ก็ช่วยกันคิดช่วยกันกอบกู้วิกฤติในระยะยาว

ขอย้ำว่าระยะยาว ระยะกลาง ระยะสั้น

จะต้องฟื้นฟูกันข้ามปีข้ามเดือน

บริบาลพื้นที่ บริบาลชีวิตจิตใจ บริบาลสภาพแวดล้อม

การบ้านประเทศเปิดอ้าซ่าแล้ว

พี่น้องไทยทั้งผองจะช้าอยู่ใย

ใครถนัดเรื่องไหนก็เข้ามาช่วยปะผุประเทศไทยกันเถิด

ถ้าไม่ช่วยตอนนี้ จะรอช่วยน้ำท่วมคราวหน้า..ก็บ้าแล้ว

ไม่ต้องรอบัตรคิวหรอกเธอ

2 มือล้วงกระเป๋า 2 เท้าก้าวเข้ามา

มาซับน้ำตา มาซับน้ำเน่า มาช่วยเมืองหลวง

จิตอาสา ใจอาสา กายอาสา สติปัญญาอาสา

เหนื่อยเป็นธรรมดา ..พี่ๆทหารจะรอหิ้วปีกเข้ามุมเอง

เอาตัวอย่าง ท.ทหาร อดทน..่

ระดมพลังให้ปรากฏ..ให้เห็นพลังประชาคมไทยเข้มแข็งบึกบึน

สู้ สู้ สู้ อยู่ห่างๆ ..ระวังผีหลอกนะเธอ

มาที่นี่ สู้ตรงที่นี่ เถิดนะคนดี

อย่าไปโทษรัฐบาลอ่อนแอ

อย่าไปเสียเวลาเหลวไหลไปกับเรื่องพวกนั้น

ควรช่วยกันหน้าที่พสกนิกรถวายพ่อพระอันเป็นที่รักยิ่งของเรา

อี่นางเอ๊ย หมู่นี้โลกมันป่วนขึ้นทุกวัน คนมากขึ้นปัญหาก็มากขึ้น แต่ละคนมีปากท้อง มีจริต มีกิเลศติดตัวมากันทั้งนั้น บางคนก็ทำดี๊ดี ทำให้โลกสดสวยมีชีวิตชีวา พากันสร้างสรรค์ชวนกันทำสิ่งดีงามให้เกิดความงดงามไฉไล บางคนก็ทำเรื่องหวือหวาอ้าซ่าไปตามความสนุก สนองครรลองความหลากหลายของสังคม มนุษย์ยุคนี้ิ้ดิ้นรนกระเสือกกระสนกันเหลือเกิน สุขบ้างทุกข์บ้างคละเคล้ากันไป ตามวิถีของมนุษย์ที่เป็นตัวการทำให้โลกใบนี้เปลี่ยนแปลง

อี่นาง มองดูต้นไม้สิ

มันคงเส้นคงว่า..มีมาตรฐาน

ได้น้ำได้ฝนต้นเติบโตขึ้น

แตกกิ่งก้านสาขา

ปลดปล่อยใบแก่ลงมาเป็นปุ๋ย

แตกยอดใหม่ ใบใหม่ ออกดอกออกผล

ผลแก่ร่วงหล่นลงมาเป็นต้นอ่อนขยายเผ่าพันธุ์

ไม่ได้วุ่นวายเหมือนสังคมมนุษย์

ซื่อสัตว์ ซื่อตรง สม่ำเสมอ

อี่นางเคยเห็น..มะม่วงออกเป็นแป๊บซี่ไหมละ..

กลุ่มเรื่องพวกนี้แหละที่น่าจะจัดอยู่ในชุดความรู้ที่อยู่ในธรรมชาติ

ชุดความรู้ในธรรมชาติสำคัญตรงไหน ถ้าใครเรียนรู้ก็จะอยู่กับธรรมชาติได้อย่างสุขสบาย เพราะรู้วิธีที่จะอยู่กับกลุ่มความรู้ที่ยิ่งใหญ่ ถ้านำมาใช้ทำกิจกรรมงานอาชีพในเบื้องต้น แล้วพัฒนาเป็นกิจการขยายตัวออกไป ก็จะไปโลด การที่อี่นางเรียนวิชาการต่างๆในสถาบันการศึกษานั้นนับว่าดีแล้ว ถ้าเอาความรู้ในตำรา มาบวกกับความรู้ในธรรมชาติ

วิชา+อาชีพ = วิชาชีพ = มืออาชีพ

ถ้าอี่นางจับจุดตรงนี้ได้

ก็จะมีความรู้เพียงพอที่จะวางตัวเองลงตรงจุดไหนก็ได้

ถ้ากลับมาอยู่บ้านเฮา..ก็มีความคิดความอ่านที่จะช่วยติดเครื่องความล้าหลัง

รู้จักเลือกใช้เทคโนโลยีที่เหมาะสม

การงานอาชีพของพ่อแม่ก็จะได้รับการยกเครื่องให้ถูกทิศถูกทาง

พออี่นางและเพื่อนๆไม่เอาความรู้กลับมาบ้านเฮา

แถมยังมองเห็นภาพเก่าของอีสานว่ามันหนัก-เหนื่อย-ไม่ทันกิน-ไม่ทันสมัย

ถ้าใครพูดถึงเรื่องนี้..อี่นางก็สะดุ้ง นึกว่าโดนต่อว่า

เรื่องวิถีชีวิตของต่อและคนไม่มีใครว่าใครได้หรอก

ทางใครก็ทางมัน ทุกชีวิตย่อมมีเหตุผลในการเลือกเดิน

เพียงแต่อยากจะบอกว่า..ทุกวิชาชีพมันพัฒนาการได้

มองใหม่ได้

โดยเฉพาะคนที่ตกอยู่ในสภาพ..หมาหลงอยู่บนทางด่วน

อี่นางเอ๊ย..รัฐบาลเขาลงทุนพัฒนาอีสานจนเพียบพร้อม

ยังขาดก็แต่ยังไม่มีสยามพาราก้อน

แค่ออกมานั่งอาบแดดอุ่นๆยามเช้า

ฟังเสียงนกเขาคันคู ตัวเจ้าชู้มากก็โก่งคอคูเสียงรำพัน

มีกาแฟหอมๆอุ่นๆในมือสักถ้วย

มีผ้าพันคอป้องกันให้ส่วนบนอบอุ่น

มีคนรู้ใจนั่งข้างๆ

มีวันผ่อนคลายสบายๆ..ไม่เป็นหนูถีบจักร

อี่นางเอ๊ย ..อีสานบ้านเฮาไปไหนก็สะดวกสบาย

ไม่ต้องไปติดไฟเขียว-ไฟแดงให้เครียด

ไม่ต้องไปนั่งสูดควันพิษตะกั่วจากท่อไอเสีย

ไม่ต้องตกอยู่ท่ามกลางสารพิษ ทั้งพิษภายนอกพิษภายใน

ไม่ตกอยู่ในวังวนของคนที่ต่อสู้กับอะไรก็ไม่รู้

ไม่ติดอยู่กับแสงสีความสะดวกสบายเสมือนจริง

อยู่อีสานบ้านเฮาจะพัฒนาให้บรรเจิดเลิศวิไลยังไงก็ได้

หนาวนี้ จะก่อไฟผิง จะทำเตาผิง จะทำฮีตเตอร์ ก็ได้ทั้งนั้น

หรือจะประหยัด..แค่กอดกันก็อุ่นแล้ว..

เจ้าเคยกลับมากอดพ่อกอดแม่กอดน้องนุ่งบ้างไหม

หรือดีแต่ไปให้เขากอด

ชีวิตหนอชีวิต

ถ้าคิดไม่ได้ทำไม่ถูกมันก็เหมือนว่าว

ฉวัดเฉวียนตามแรงลมไม่นิ่ง ไม่สงบ

ถูกอะไรกำกับและบังคับไว้ก็ไม่รู้

เงินดิน กับ เงินเดือน มันไม่แพ้กันหรอกนะนาง

บริษัทซีพีก็หากินกับภาคการเกษตรนี้แหละ

ทุกครอบครัวพึ่งพาเขามากขึ้น

ทุกคราที่เข้าเซเว่น..อี่นางไม่เฉลียวใจบ้างเลยหรือ

ทำงานง๊อกๆเป็นมนุษย์เงินเดือนก็เพื่อจะเอามาซื้อของอยู่ของกินนี่แหละ

ทำไมไม่เอาวิชาความรู้มาปลูกมาพัฒนากระบวนการเงินดิน

ให้หลุดพ้นจากความล้าหลัง ให้เห็นหน้าเห็นหลัง

กลับมาปลูกกล้วยหอมสัก 1,000 ต้น เลี้ยงแพะนมสัก 50 ตัว

แค่นี้ก็มีงานทำให้หัวปักหัวปำแล้ว

ที่ผ่านมาอี่นางวิ่งหางานทำ ไม่ได้ใช้วิธีสร้างงาน

ถ้าเธอเรียนรู้วิธีสร้างงาน ใครละจะตกงาน

เธอจะมีงานทำตามที่ชอบเยอะแยะ

เพียงแต่เธอเป็นคนสู้ชีวิต

สู้ๆๆ..ยังไม่เห็นใครตายเพราะงานที่ว่านี้

เรื่องรายได้ไม่ต้องห่วง..

ถ้างานดี คุณภาพดี เงินจะไปไหนเสีย

หาเงินนั้นของกระจอก

เจ้าเรียนวิชาการจัดการความรู้

วิชาที่จะเอา ความรู้อะไร-ใส่ลงไปในอะไร-เพื่อให้เกิดมูลค่าอย่างไร

หรือ..ถ้าอาศัยธรรมชาติช่วย

เงินก็จะเติบโตตลอดเวลาเหมือนกับดอกเบี้ยธนาคารนั่นแหละ

ปลูกต้นไม้ ต้นไม้ก็โตขึ้นๆ ไม่มีวันหยุดเสาร์-อาทิตย์หรอกนะ

การเติบโตของสรรพสิ่งที่ปลูกมีมูลค่าและมูลค่ามหาศาลขึ้นทุกวัน

เพียงแค่มันเป็นเหมือนน้ำซึมบ่อทราย

เป็นเหมือนไข่ห่านทองคำ

พวกเจ้าละเลยถิ่นเกิดไปอย่างน่าเสียดาย

ปล่อยให้พ่อแม่พี่น้องกระเสือกกระสน

ทนดูคนนอกมากระทำกับย่ำยีเอาเปรียบคนอีสานอย่างเลือดเย็น

พ่อแม่เจ้าโดนเขาหลอก…..ให้ขายควาย4ตัวไปซื้อควายเหล็กมาไถนา

ถามว่า..พ่อทำไมทำอย่างนี้

พ่อแก่แล้ว..ลูกเต้าไม่มีใครมาช่วยเลี้ยงควาย

ไถควายเหล็กมันกระแทกหน้าอก มันฟัดเหวี่ยงจนพ่อระบม

เจ็บป่วยเข้าโรงพยาบาลก็ไม่หาย

วันนี้ตัดสินใจขายควายเข้าโรงงาน

แล้วพ่อก็ตามมันไปอยู่โรงงาน

ควายเป็น ลูกชิ้น! แล้วพ่อจะเป็นลูกอะไร?

ความหวังดีของพ่อแม่เจ้านั้นมหาศาลนัก

อยากให้เจ้าก้าวหน้าสะดวกสบาย

ไปคนเจ้าคนนายคน

ได้ดีแล้วเผื่อจะกลับมาดูแลบ้านเกิดบ้าง

อี่นางเอ๊ย..เจ้ารักอีสานแต่ปาก แต่คิด..

ทำแค่พูดว่า..รักอีสาน

เจ้ารักแบบไหน รักแค่ไหน รักอย่างไร

รึจะรอ มาสมัครทำงานที่คอมเพล็กซ์กาสิโนทุ่งกุลา

เอาไปคิดดูนะอี่นางเอ๊ยยย

ศักยภาพของเจ้ายังทำอะไรๆให้อีสานมากนัก

มากกว่าจะไปเป็นขี่ข้าคนอื่นจนตาย..

รักอีสาน..ต้ อ ง ล ง มื อ ทำ ไม่ใช่พูด

วันใดที่เจ้ากลับมากอดอีสาน

วันนั้น อี ส า น จ ะ ไ ช โ ย ..