ลานสวนป่า

อี่นางเอ๊ย หมู่นี้โลกมันป่วนขึ้นทุกวัน คนมากขึ้นปัญหาก็มากขึ้น แต่ละคนมีปากท้อง มีจริต มีกิเลศติดตัวมากันทั้งนั้น บางคนก็ทำดี๊ดี ทำให้โลกสดสวยมีชีวิตชีวา พากันสร้างสรรค์ชวนกันทำสิ่งดีงามให้เกิดความงดงามไฉไล บางคนก็ทำเรื่องหวือหวาอ้าซ่าไปตามความสนุก สนองครรลองความหลากหลายของสังคม มนุษย์ยุคนี้ิ้ดิ้นรนกระเสือกกระสนกันเหลือเกิน สุขบ้างทุกข์บ้างคละเคล้ากันไป ตามวิถีของมนุษย์ที่เป็นตัวการทำให้โลกใบนี้เปลี่ยนแปลง

อี่นาง มองดูต้นไม้สิ

มันคงเส้นคงว่า..มีมาตรฐาน

ได้น้ำได้ฝนต้นเติบโตขึ้น

แตกกิ่งก้านสาขา

ปลดปล่อยใบแก่ลงมาเป็นปุ๋ย

แตกยอดใหม่ ใบใหม่ ออกดอกออกผล

ผลแก่ร่วงหล่นลงมาเป็นต้นอ่อนขยายเผ่าพันธุ์

ไม่ได้วุ่นวายเหมือนสังคมมนุษย์

ซื่อสัตว์ ซื่อตรง สม่ำเสมอ

อี่นางเคยเห็น..มะม่วงออกเป็นแป๊บซี่ไหมละ..

กลุ่มเรื่องพวกนี้แหละที่น่าจะจัดอยู่ในชุดความรู้ที่อยู่ในธรรมชาติ

ชุดความรู้ในธรรมชาติสำคัญตรงไหน ถ้าใครเรียนรู้ก็จะอยู่กับธรรมชาติได้อย่างสุขสบาย เพราะรู้วิธีที่จะอยู่กับกลุ่มความรู้ที่ยิ่งใหญ่ ถ้านำมาใช้ทำกิจกรรมงานอาชีพในเบื้องต้น แล้วพัฒนาเป็นกิจการขยายตัวออกไป ก็จะไปโลด การที่อี่นางเรียนวิชาการต่างๆในสถาบันการศึกษานั้นนับว่าดีแล้ว ถ้าเอาความรู้ในตำรา มาบวกกับความรู้ในธรรมชาติ

วิชา+อาชีพ = วิชาชีพ = มืออาชีพ

ถ้าอี่นางจับจุดตรงนี้ได้

ก็จะมีความรู้เพียงพอที่จะวางตัวเองลงตรงจุดไหนก็ได้

ถ้ากลับมาอยู่บ้านเฮา..ก็มีความคิดความอ่านที่จะช่วยติดเครื่องความล้าหลัง

รู้จักเลือกใช้เทคโนโลยีที่เหมาะสม

การงานอาชีพของพ่อแม่ก็จะได้รับการยกเครื่องให้ถูกทิศถูกทาง

พออี่นางและเพื่อนๆไม่เอาความรู้กลับมาบ้านเฮา

แถมยังมองเห็นภาพเก่าของอีสานว่ามันหนัก-เหนื่อย-ไม่ทันกิน-ไม่ทันสมัย

ถ้าใครพูดถึงเรื่องนี้..อี่นางก็สะดุ้ง นึกว่าโดนต่อว่า

เรื่องวิถีชีวิตของต่อและคนไม่มีใครว่าใครได้หรอก

ทางใครก็ทางมัน ทุกชีวิตย่อมมีเหตุผลในการเลือกเดิน

เพียงแต่อยากจะบอกว่า..ทุกวิชาชีพมันพัฒนาการได้

มองใหม่ได้

โดยเฉพาะคนที่ตกอยู่ในสภาพ..หมาหลงอยู่บนทางด่วน

อี่นางเอ๊ย..รัฐบาลเขาลงทุนพัฒนาอีสานจนเพียบพร้อม

ยังขาดก็แต่ยังไม่มีสยามพาราก้อน

แค่ออกมานั่งอาบแดดอุ่นๆยามเช้า

ฟังเสียงนกเขาคันคู ตัวเจ้าชู้มากก็โก่งคอคูเสียงรำพัน

มีกาแฟหอมๆอุ่นๆในมือสักถ้วย

มีผ้าพันคอป้องกันให้ส่วนบนอบอุ่น

มีคนรู้ใจนั่งข้างๆ

มีวันผ่อนคลายสบายๆ..ไม่เป็นหนูถีบจักร

อี่นางเอ๊ย ..อีสานบ้านเฮาไปไหนก็สะดวกสบาย

ไม่ต้องไปติดไฟเขียว-ไฟแดงให้เครียด

ไม่ต้องไปนั่งสูดควันพิษตะกั่วจากท่อไอเสีย

ไม่ต้องตกอยู่ท่ามกลางสารพิษ ทั้งพิษภายนอกพิษภายใน

ไม่ตกอยู่ในวังวนของคนที่ต่อสู้กับอะไรก็ไม่รู้

ไม่ติดอยู่กับแสงสีความสะดวกสบายเสมือนจริง

อยู่อีสานบ้านเฮาจะพัฒนาให้บรรเจิดเลิศวิไลยังไงก็ได้

หนาวนี้ จะก่อไฟผิง จะทำเตาผิง จะทำฮีตเตอร์ ก็ได้ทั้งนั้น

หรือจะประหยัด..แค่กอดกันก็อุ่นแล้ว..

เจ้าเคยกลับมากอดพ่อกอดแม่กอดน้องนุ่งบ้างไหม

หรือดีแต่ไปให้เขากอด

ชีวิตหนอชีวิต

ถ้าคิดไม่ได้ทำไม่ถูกมันก็เหมือนว่าว

ฉวัดเฉวียนตามแรงลมไม่นิ่ง ไม่สงบ

ถูกอะไรกำกับและบังคับไว้ก็ไม่รู้

เงินดิน กับ เงินเดือน มันไม่แพ้กันหรอกนะนาง

บริษัทซีพีก็หากินกับภาคการเกษตรนี้แหละ

ทุกครอบครัวพึ่งพาเขามากขึ้น

ทุกคราที่เข้าเซเว่น..อี่นางไม่เฉลียวใจบ้างเลยหรือ

ทำงานง๊อกๆเป็นมนุษย์เงินเดือนก็เพื่อจะเอามาซื้อของอยู่ของกินนี่แหละ

ทำไมไม่เอาวิชาความรู้มาปลูกมาพัฒนากระบวนการเงินดิน

ให้หลุดพ้นจากความล้าหลัง ให้เห็นหน้าเห็นหลัง

กลับมาปลูกกล้วยหอมสัก 1,000 ต้น เลี้ยงแพะนมสัก 50 ตัว

แค่นี้ก็มีงานทำให้หัวปักหัวปำแล้ว

ที่ผ่านมาอี่นางวิ่งหางานทำ ไม่ได้ใช้วิธีสร้างงาน

ถ้าเธอเรียนรู้วิธีสร้างงาน ใครละจะตกงาน

เธอจะมีงานทำตามที่ชอบเยอะแยะ

เพียงแต่เธอเป็นคนสู้ชีวิต

สู้ๆๆ..ยังไม่เห็นใครตายเพราะงานที่ว่านี้

เรื่องรายได้ไม่ต้องห่วง..

ถ้างานดี คุณภาพดี เงินจะไปไหนเสีย

หาเงินนั้นของกระจอก

เจ้าเรียนวิชาการจัดการความรู้

วิชาที่จะเอา ความรู้อะไร-ใส่ลงไปในอะไร-เพื่อให้เกิดมูลค่าอย่างไร

หรือ..ถ้าอาศัยธรรมชาติช่วย

เงินก็จะเติบโตตลอดเวลาเหมือนกับดอกเบี้ยธนาคารนั่นแหละ

ปลูกต้นไม้ ต้นไม้ก็โตขึ้นๆ ไม่มีวันหยุดเสาร์-อาทิตย์หรอกนะ

การเติบโตของสรรพสิ่งที่ปลูกมีมูลค่าและมูลค่ามหาศาลขึ้นทุกวัน

เพียงแค่มันเป็นเหมือนน้ำซึมบ่อทราย

เป็นเหมือนไข่ห่านทองคำ

พวกเจ้าละเลยถิ่นเกิดไปอย่างน่าเสียดาย

ปล่อยให้พ่อแม่พี่น้องกระเสือกกระสน

ทนดูคนนอกมากระทำกับย่ำยีเอาเปรียบคนอีสานอย่างเลือดเย็น

พ่อแม่เจ้าโดนเขาหลอก…..ให้ขายควาย4ตัวไปซื้อควายเหล็กมาไถนา

ถามว่า..พ่อทำไมทำอย่างนี้

พ่อแก่แล้ว..ลูกเต้าไม่มีใครมาช่วยเลี้ยงควาย

ไถควายเหล็กมันกระแทกหน้าอก มันฟัดเหวี่ยงจนพ่อระบม

เจ็บป่วยเข้าโรงพยาบาลก็ไม่หาย

วันนี้ตัดสินใจขายควายเข้าโรงงาน

แล้วพ่อก็ตามมันไปอยู่โรงงาน

ควายเป็น ลูกชิ้น! แล้วพ่อจะเป็นลูกอะไร?

ความหวังดีของพ่อแม่เจ้านั้นมหาศาลนัก

อยากให้เจ้าก้าวหน้าสะดวกสบาย

ไปคนเจ้าคนนายคน

ได้ดีแล้วเผื่อจะกลับมาดูแลบ้านเกิดบ้าง

อี่นางเอ๊ย..เจ้ารักอีสานแต่ปาก แต่คิด..

ทำแค่พูดว่า..รักอีสาน

เจ้ารักแบบไหน รักแค่ไหน รักอย่างไร

รึจะรอ มาสมัครทำงานที่คอมเพล็กซ์กาสิโนทุ่งกุลา

เอาไปคิดดูนะอี่นางเอ๊ยยย

ศักยภาพของเจ้ายังทำอะไรๆให้อีสานมากนัก

มากกว่าจะไปเป็นขี่ข้าคนอื่นจนตาย..

รักอีสาน..ต้ อ ง ล ง มื อ ทำ ไม่ใช่พูด

วันใดที่เจ้ากลับมากอดอีสาน

วันนั้น อี ส า น จ ะ ไ ช โ ย ..