จดหมายถึงอี่นางน้อย

อ่าน: 1323

อี่นางเอ๊ย หมู่นี้โลกมันป่วนขึ้นทุกวัน คนมากขึ้นปัญหาก็มากขึ้น แต่ละคนมีปากท้อง มีจริต มีกิเลศติดตัวมากันทั้งนั้น บางคนก็ทำดี๊ดี ทำให้โลกสดสวยมีชีวิตชีวา พากันสร้างสรรค์ชวนกันทำสิ่งดีงามให้เกิดความงดงามไฉไล บางคนก็ทำเรื่องหวือหวาอ้าซ่าไปตามความสนุก สนองครรลองความหลากหลายของสังคม มนุษย์ยุคนี้ิ้ดิ้นรนกระเสือกกระสนกันเหลือเกิน สุขบ้างทุกข์บ้างคละเคล้ากันไป ตามวิถีของมนุษย์ที่เป็นตัวการทำให้โลกใบนี้เปลี่ยนแปลง

อี่นาง มองดูต้นไม้สิ

มันคงเส้นคงว่า..มีมาตรฐาน

ได้น้ำได้ฝนต้นเติบโตขึ้น

แตกกิ่งก้านสาขา

ปลดปล่อยใบแก่ลงมาเป็นปุ๋ย

แตกยอดใหม่ ใบใหม่ ออกดอกออกผล

ผลแก่ร่วงหล่นลงมาเป็นต้นอ่อนขยายเผ่าพันธุ์

ไม่ได้วุ่นวายเหมือนสังคมมนุษย์

ซื่อสัตว์ ซื่อตรง สม่ำเสมอ

อี่นางเคยเห็น..มะม่วงออกเป็นแป๊บซี่ไหมละ..

กลุ่มเรื่องพวกนี้แหละที่น่าจะจัดอยู่ในชุดความรู้ที่อยู่ในธรรมชาติ

ชุดความรู้ในธรรมชาติสำคัญตรงไหน ถ้าใครเรียนรู้ก็จะอยู่กับธรรมชาติได้อย่างสุขสบาย เพราะรู้วิธีที่จะอยู่กับกลุ่มความรู้ที่ยิ่งใหญ่ ถ้านำมาใช้ทำกิจกรรมงานอาชีพในเบื้องต้น แล้วพัฒนาเป็นกิจการขยายตัวออกไป ก็จะไปโลด การที่อี่นางเรียนวิชาการต่างๆในสถาบันการศึกษานั้นนับว่าดีแล้ว ถ้าเอาความรู้ในตำรา มาบวกกับความรู้ในธรรมชาติ

วิชา+อาชีพ = วิชาชีพ = มืออาชีพ

ถ้าอี่นางจับจุดตรงนี้ได้

ก็จะมีความรู้เพียงพอที่จะวางตัวเองลงตรงจุดไหนก็ได้

ถ้ากลับมาอยู่บ้านเฮา..ก็มีความคิดความอ่านที่จะช่วยติดเครื่องความล้าหลัง

รู้จักเลือกใช้เทคโนโลยีที่เหมาะสม

การงานอาชีพของพ่อแม่ก็จะได้รับการยกเครื่องให้ถูกทิศถูกทาง

พออี่นางและเพื่อนๆไม่เอาความรู้กลับมาบ้านเฮา

แถมยังมองเห็นภาพเก่าของอีสานว่ามันหนัก-เหนื่อย-ไม่ทันกิน-ไม่ทันสมัย

ถ้าใครพูดถึงเรื่องนี้..อี่นางก็สะดุ้ง นึกว่าโดนต่อว่า

เรื่องวิถีชีวิตของต่อและคนไม่มีใครว่าใครได้หรอก

ทางใครก็ทางมัน ทุกชีวิตย่อมมีเหตุผลในการเลือกเดิน

เพียงแต่อยากจะบอกว่า..ทุกวิชาชีพมันพัฒนาการได้

มองใหม่ได้

โดยเฉพาะคนที่ตกอยู่ในสภาพ..หมาหลงอยู่บนทางด่วน

อี่นางเอ๊ย..รัฐบาลเขาลงทุนพัฒนาอีสานจนเพียบพร้อม

ยังขาดก็แต่ยังไม่มีสยามพาราก้อน

แค่ออกมานั่งอาบแดดอุ่นๆยามเช้า

ฟังเสียงนกเขาคันคู ตัวเจ้าชู้มากก็โก่งคอคูเสียงรำพัน

มีกาแฟหอมๆอุ่นๆในมือสักถ้วย

มีผ้าพันคอป้องกันให้ส่วนบนอบอุ่น

มีคนรู้ใจนั่งข้างๆ

มีวันผ่อนคลายสบายๆ..ไม่เป็นหนูถีบจักร

อี่นางเอ๊ย ..อีสานบ้านเฮาไปไหนก็สะดวกสบาย

ไม่ต้องไปติดไฟเขียว-ไฟแดงให้เครียด

ไม่ต้องไปนั่งสูดควันพิษตะกั่วจากท่อไอเสีย

ไม่ต้องตกอยู่ท่ามกลางสารพิษ ทั้งพิษภายนอกพิษภายใน

ไม่ตกอยู่ในวังวนของคนที่ต่อสู้กับอะไรก็ไม่รู้

ไม่ติดอยู่กับแสงสีความสะดวกสบายเสมือนจริง

อยู่อีสานบ้านเฮาจะพัฒนาให้บรรเจิดเลิศวิไลยังไงก็ได้

หนาวนี้ จะก่อไฟผิง จะทำเตาผิง จะทำฮีตเตอร์ ก็ได้ทั้งนั้น

หรือจะประหยัด..แค่กอดกันก็อุ่นแล้ว..

เจ้าเคยกลับมากอดพ่อกอดแม่กอดน้องนุ่งบ้างไหม

หรือดีแต่ไปให้เขากอด

ชีวิตหนอชีวิต

ถ้าคิดไม่ได้ทำไม่ถูกมันก็เหมือนว่าว

ฉวัดเฉวียนตามแรงลมไม่นิ่ง ไม่สงบ

ถูกอะไรกำกับและบังคับไว้ก็ไม่รู้

เงินดิน กับ เงินเดือน มันไม่แพ้กันหรอกนะนาง

บริษัทซีพีก็หากินกับภาคการเกษตรนี้แหละ

ทุกครอบครัวพึ่งพาเขามากขึ้น

ทุกคราที่เข้าเซเว่น..อี่นางไม่เฉลียวใจบ้างเลยหรือ

ทำงานง๊อกๆเป็นมนุษย์เงินเดือนก็เพื่อจะเอามาซื้อของอยู่ของกินนี่แหละ

ทำไมไม่เอาวิชาความรู้มาปลูกมาพัฒนากระบวนการเงินดิน

ให้หลุดพ้นจากความล้าหลัง ให้เห็นหน้าเห็นหลัง

กลับมาปลูกกล้วยหอมสัก 1,000 ต้น เลี้ยงแพะนมสัก 50 ตัว

แค่นี้ก็มีงานทำให้หัวปักหัวปำแล้ว

ที่ผ่านมาอี่นางวิ่งหางานทำ ไม่ได้ใช้วิธีสร้างงาน

ถ้าเธอเรียนรู้วิธีสร้างงาน ใครละจะตกงาน

เธอจะมีงานทำตามที่ชอบเยอะแยะ

เพียงแต่เธอเป็นคนสู้ชีวิต

สู้ๆๆ..ยังไม่เห็นใครตายเพราะงานที่ว่านี้

เรื่องรายได้ไม่ต้องห่วง..

ถ้างานดี คุณภาพดี เงินจะไปไหนเสีย

หาเงินนั้นของกระจอก

เจ้าเรียนวิชาการจัดการความรู้

วิชาที่จะเอา ความรู้อะไร-ใส่ลงไปในอะไร-เพื่อให้เกิดมูลค่าอย่างไร

หรือ..ถ้าอาศัยธรรมชาติช่วย

เงินก็จะเติบโตตลอดเวลาเหมือนกับดอกเบี้ยธนาคารนั่นแหละ

ปลูกต้นไม้ ต้นไม้ก็โตขึ้นๆ ไม่มีวันหยุดเสาร์-อาทิตย์หรอกนะ

การเติบโตของสรรพสิ่งที่ปลูกมีมูลค่าและมูลค่ามหาศาลขึ้นทุกวัน

เพียงแค่มันเป็นเหมือนน้ำซึมบ่อทราย

เป็นเหมือนไข่ห่านทองคำ

พวกเจ้าละเลยถิ่นเกิดไปอย่างน่าเสียดาย

ปล่อยให้พ่อแม่พี่น้องกระเสือกกระสน

ทนดูคนนอกมากระทำกับย่ำยีเอาเปรียบคนอีสานอย่างเลือดเย็น

พ่อแม่เจ้าโดนเขาหลอก…..ให้ขายควาย4ตัวไปซื้อควายเหล็กมาไถนา

ถามว่า..พ่อทำไมทำอย่างนี้

พ่อแก่แล้ว..ลูกเต้าไม่มีใครมาช่วยเลี้ยงควาย

ไถควายเหล็กมันกระแทกหน้าอก มันฟัดเหวี่ยงจนพ่อระบม

เจ็บป่วยเข้าโรงพยาบาลก็ไม่หาย

วันนี้ตัดสินใจขายควายเข้าโรงงาน

แล้วพ่อก็ตามมันไปอยู่โรงงาน

ควายเป็น ลูกชิ้น! แล้วพ่อจะเป็นลูกอะไร?

ความหวังดีของพ่อแม่เจ้านั้นมหาศาลนัก

อยากให้เจ้าก้าวหน้าสะดวกสบาย

ไปคนเจ้าคนนายคน

ได้ดีแล้วเผื่อจะกลับมาดูแลบ้านเกิดบ้าง

อี่นางเอ๊ย..เจ้ารักอีสานแต่ปาก แต่คิด..

ทำแค่พูดว่า..รักอีสาน

เจ้ารักแบบไหน รักแค่ไหน รักอย่างไร

รึจะรอ มาสมัครทำงานที่คอมเพล็กซ์กาสิโนทุ่งกุลา

เอาไปคิดดูนะอี่นางเอ๊ยยย

ศักยภาพของเจ้ายังทำอะไรๆให้อีสานมากนัก

มากกว่าจะไปเป็นขี่ข้าคนอื่นจนตาย..

รักอีสาน..ต้ อ ง ล ง มื อ ทำ ไม่ใช่พูด

วันใดที่เจ้ากลับมากอดอีสาน

วันนั้น อี ส า น จ ะ ไ ช โ ย ..

« « Prev : เรื่องดีๆ

Next : วันบางกอกแตก » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

ความคิดเห็นสำหรับ "จดหมายถึงอี่นางน้อย"

ไม่มีความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่

*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word




Main: 0.48600292205811 sec
Sidebar: 1.0170049667358 sec