ลานสวนป่า

กรุงเทพฯร่ำๆจะแตกตั้งนานแล้ว

ประชากรแยะปัญหาเยอะ

เจ่าจุกอยู่กันท่ามกลางความเจริญจอมปลอม

ที่ผ่านมา>>แทนที่จะช่วยกันดูบ้านเมืองให้ปกติ

วันนี้คืนดีก็ก่อม๊อบ ปิดถนน ยิงกัน เผาบ้านเผาเมือง

ขัดเคืองโทษกันไปกันมาจนเท่าทุกวันนี้

เทวดาคงจะหมั่นไส้ จึงตักเตือนด้วยน้ำที่อ่อนโยนอ่อนไหว

ถ้ายังไม่สำนึกไม่ดีขึ้น

ขออีกสักชุดสองชุดเถิดพระเจ้าข้า..

ทำให้ไทยทั้งประเทศ ลุ้นระทึกกับน้ำท่วมมานานนับเดือน ไล่มาตั้งแต่ภาคเหนือตอนล่าง แต่ละจังหวัดผจญมหาวาตภัยกันหัวหกก้นขวิด บ้านเมืองร้านค้าศูนย์ราชการวัดวาโบราณสถานวินาศสันตะโร รู้ทั้งรู้ก็ไม่อาจจะต้านทานพลังมหาศาลของน้ำได้ ปริมาณน้ำเที่ยวนี้ลบสถิติของทุกสำนัก มนุษย์สู้ยันกันน้ำเต็มเหนี่ยว แต่ไม่อาจต้านทานกระแสน้ำได้ กองทัพสีขุ่นข้นเคลื่อนมารวมพลมาจ่อกรุงเทพด้านนอก แล้วค่อยๆรุกโจมตีเขย่าขวัญพื้นที่กรุงเทพภายใน จุดสำคัญๆเชื่อมั่นว่าจะป้องกันได้ สุดท้ายแม้แต่กองบัญชาการของรัฐบาลที่ชื่อว่า(ศปภ.) ก็ยังกระเจิดกระเจิงออกจากดอนเมือง

เรือบินลำใหญ่ยังจ่อมจมอยู่ในน้ำ

อย่างอื่นจะเหลือเรอะ

ชื่อเรือบิน..แต่เอามาพายไม่ได้

เตรียมขายทิ้งเพราะชราภาพ

ยังดีนี้ที่สมัยนี้มีโทรศัพท์สะดวก ไม่อย่างนั้นเธอเอ๋ยจะติดต่อกันยังไง ถนนเป็นคลอง รถวิ่งไม่ได้ เรือมีน้อย ใช้แพ กะละมัง โฟม ขวดพลาสติก ยางในรถยนต์ ฯลฯ ช่วยกันคิดๆประดิดประดอยอุปกรณ์เพื่อจะตื้ออยู่ในสภาพครึ่งบกครึ่งน้ำ เครือญาติอยู่ที่ไหนถามไถ่ถึงกันจนหูไหม้ อุ้มชูดูแลกันยามบ้านแตก

วันนี้กรุงแตก

เอ๊ย!ไม่ใช่สิ กรุงเทพตกน้ำป๋อมแป๋ม

หลายหมู่บ้านช่วยกันกรอกถุงทรายจนกล้ามเป็นมัดๆ

น้ำมา..ไม่มีบ้านไหนต้อนรับ

น้ำมา..ไม่รู้ไม่ชี้ ปิดประตูขับไล่ไสส่ง

น้ำมา..ไม่รู้ที่ไป น้ำงง น้ำจึงหลงทาง

น้ำมา..ไม่มีคนจูงจึงไปตามยะถากรรม

น้ำมา..ไปเจอประตูน้ำ..ยังไม่เปิดรับอีก หาว่าไม่มีกุญแจ โธ่ๆๆๆ

น้ำมา..ไม่ติดป้ายบอกทิศทาง

น้ำมา..หาที่อยู่ที่ไปไม่ได้..

น้ำ น้อยอกน้อยใจ ร่ำไห้ ตอแย ไม่จากไปง่ายๆ

คนบางกอกใจดำใจร้ายกับน้ำ..

น้ำดำๆเต็มไปด้วยมลพิษไม่รู้จะไปอาศัยใคร

น้ำบูดเน่าจึงเปะอยู่ทุกหนทุกแห่ง

ทนเน่าเหม็นได้ก็ตามใจ

ถึงจะอาบน้ำทาแป้งประทินโฉมอย่างไรก็ยังมีกลิ่นตุๆ

เ มื่ อ เ ธ อ ไ ม่ เ ข้ า ใ จ น้ำ น้ำก็ ไ ม่ เ ข้ า ใ จ เ ธ อ

เมื่อ เ ธ อ ล ะ เ ล ย น้ำ น้ำ ก็ ล ะ เ ล ย เ ธ อ

เธอเอาแต่โกรธเกรี้ยวให้น้ำ น้ำก็จะอ่อนโรยไม่มีแรงเดินจากเธอ

คนที่โดนปล่อยเกาะนอนอดโซพะวักพะวน

หลายคนสิ้นลม กว่าจะเจอ..ต้องงัดหลังคาบ้านหามออกมา

โลงผีพุลอยออกมาจากสุสาน

จระเข้เผ่นพ่าน แข่งกับตัวเหี้ยและงูเหลือม

ตอนนี้มีข่าว..งูบ้าอะไรไม่รู้มีเศรษฐีเฮงซวยมาเลี้ยงไว้ดูเล่น

ลักษณะเหมือนงูเขียวบ้านเรา

แต่พิษมันยิ่งกว่างูจงอาง

เซรุ่มยังไม่มีเสียด้วย

ตอนนี้เห็นงู ใ ห้ ตี งู ก่ อ น ตี แ ข ก

อย่าตีให้หลังหัก ตี ๆ ๆ ให้หัวแบะ..

พูดถึงงู งูก็มา งูเงี้ยวมานอนซุกอยู่ใต้ผ้าห่ม

มีคนโดนงูเห่ากัดตายไปกี่รายยังไม่ได้นับศพ

หนู ตะขาบ ตะเข็บ จิ้งจก กิ้งกือ ปลิง จะให้ไปไหน

ขออยู่ใกล้ๆได้ไหมจ๊ะคนสวย

ถือว่าเป็นเพื่อนร่วมโลกร่วมชะตากรรม

ข่าวแต่ละสำนักเกาะติดสถานการณ์อย่างจดจ่อ

รายงานกันข้ามวันข้ามคืน

ขึ้นเครื่องบินบรรยายภาพให้เห็นจะจะระทึกระทวยใจ

เรือ-ทราย-สุขา-น้ำดื่ม-อาหาร-ไฟฟ้า-ประปา-มาม่า-ปลากระป๋อง รองเท้าบู๊ท เป็นปัจจัยจำเป็นเร่งด่วน ต้องการอย่างมาก ถึงจะมีคนตั้งโรงครัวเลี้ยงอาหารมื้อต่อมื้อ ก็คงช่วยได้ในจำนวนจำกัด คนอดโซเป็นแสนๆจะทำยังไง ถ้าไม่ยกระดับให้เขาช่วยเหลือตัวเอง เอาเรือไปบริการแบบตลาดน้ำดำเนินสะดวกดีไหม ส่งสินค้าไปถึงคนที่ติดเกาะตามคอนโด

ทุกคนทุกฝ่ายต่างโอดครวญกระปอดกระแปด

ไม่ตระหนักว่า..ม ห า วิ ก ฤ ติ เ ที่ ย ว นี้ เ ท ว ด า ก็ ช่ ว ย ไ ม่ ไ ด้

ถ้าช่วยตัวเองไม่ได้จะลำบากสุดขีด

คนบางกอกคุ้นชินกับการเอื้ออาทรสะดวกสบาย

ส ว ร ร ค์ ห า ย ไ ป ใ น พ ริ บ ต า

โ ช ค ช ะ ต า ต ก อ ยู่ ใ น น ร ก ใ น บั ด ด ล

มีคนวิตกจริตคิดจะฆ่าตัวตายหลายพันราย คนที่เสียจริตคิดไม่ตกอีกนับแสน บางคนปีนไปโวยอยู่บนยอดเสาไฟฟ้า โถ พ่อมหาจำเริญ พ่อเสพย์ยาบ้าจนสติแตก เพิ่มภาระให้สังคมอย่างสุดเซ็ง บทเรียนราคาแพงที่สุดในประวัติการณ์เปิดแล้วแต่ละหน้า คนเฒ่าคนแก่คนเจ็บป่วยคนพิการ จะลำบากกว่าคนปกติกี่ช่วงตัว ยากินก็หมด หามออกไปหาหมอรอเรือมารับไม่ไหว สิ้นลมไปต่อหน้าต่อตา..พยายามจะเยื้อชีวิตแล้ว แต่ยานพาหนะไม่พอ หมู หมา ไก่ วัว ควาย สัตว์บกทุกชนิดแม้แต่ช้างก็อพยพจ้าละหวั่น กรุงแตก..ผู้คนอลหม่าน ขบวนรถติดยาวค่อยๆคลานไปทีละกระดึบ กระดึบ เต่ายังเดินได้เร็วกว่าขบวนหนีตายออกต่างจังหวัด

คนบางกอกจะต้องใช้ชีวิตครึ่งบกครึ่งน้ำไปอีกนานนับเดือน

หลังจากชุดใหญ่ผ่านไป

น้ำเน่าและขยะโสโครกจำนวนมหาศาลยังรังควาญเรื้อรัง

ถามว่า..ช่วงนี้จะทำอะไรได้บ้าง

คนที่ตกงาน..จะทำยังไง

คนที่มีฝีมือเชิงช่าง รัฐฯน่าจะเปิดศูนย์ฝึกอบรมฝีมือแรงงานเตรียมไว้ หลังน้ำลดการซ่อมแซมบ้านเรือนขนานใหญ่เกิดขึ้นแน่ ปัญหาอยู่ที่ว่าจะไปหาช่างซ่อมแซมกรุงเทพทั้งเมืองพร้อมๆได้ที่ไหน น้ำดื่มขาด ไข่ไก่ขาด ยังสั่งมาจากมาเลเซีย ช่างฝีมือขาดจะสั่งเข้ามาอย่างนั้นรึ

อันดับแรกเร่งผลิตเรือขนาดเล็ก5หมื่นลำ

อย่าไปรอบริจาค..จัดงบประมาณเร่งผลิต

เรือจะช่วยลำเลียงทุกอย่างให้ขับเคลื่อนแทนรถ

ผู้คนจะได้เดินทางเข้า-ออก-ไปทำภาระกิจได้

ก รุ ง เ ท พ ห ง า ย ท้ อ ง เ พ ร า ะ ร ะ บ บ จ ร า จ ร นี่ แ ห ล ะ

ถนนเปลี่ยนมาเป็นคลอง เราไม่เปลี่ยนยานพาหนะได้อย่างไร

อย่าไปคิดว่า..เรื่องจะจบง่ายๆเร็วๆ

ไอ่บ้าที่ไหนมาพูดว่า..น้ำเข้ากรุงเทพจะไม่สูง

อย่าหวาดวิตก ให้เตรียมตัวไว้พร้อมอพยพ

อพยพแล้วอพยพอีก ย้ายแล้วย้ายอีก บางกลุ่มมาจ่อจุกใต้สะพานลอย

คนกรุงส่วนใหญ่นึกว่าน้ำท่วมไม่เท่าไหร่

หลายพื้นที่ใจเย็น เพราะมั่นใจยังไงๆน้ำก็มาไม่ถึง

จึงรีๆรอๆ รอจนน้ำท่วมปาก

ท่วมนานๆ น้ำลายก็บูด

รายงานพายุแต่ละลูก รายงานน้ำแต่ละเขื่อน

น่าจะวิเคราะห์ได้ว่ามหาอุทกภัยเที่ยวนี้เท่าไหร่

จะมาเล่นเป่ายิงฉุบได้ที่ไหนเล่า > >

อย่าไปโทษเด็กอ่อนวิชาคำนวณ

แม้แต่ผู้ใหญ่ก็สอบตกวิชานี้แบบหมดท่า

เหตุการณ์ผิดปกติจะมาคิดในกรอบปกติก็บ้าแล้ว

ถึงจะมีประกันภัยก็เถอะ

จะไปหาช่างจำนวนหลายหมื่นคนมาจากไหน วิทยาลัยการอาชีพ วิทยาลัยชุมชน วิทยาลัยเทคนิค สถาบันเทคโนโลยี ฯลฯอาจารย์และลูกศิษย์ระดมฝึกปรือฝีมือเชิงช่างให้ระเบิดระบือในช่วงนี้ดีไหมครับ สอนวิชาการดูแลบ้านร้านค้าอาคารให้อยู่ในสภาพเรียบร้อยหลังน้ำท่วม คนที่ตกงานก็จะมีงานทำหลายหมื่นตำแหน่ง

รัฐฯควรมีแผนงานฝึกอบรมช่างฝีมือ

แล้วก็ตั้งเป็นกลุ่มรับบริการแก้ไขแก้ปัญหา

รับซ่อมแก้ไขเครื่องใช้ไฟฟ้า เฟอร์นิเจอร์ ห้องน้ำห้องสุขาห้องครัว ฯลฯ

รับดูแลสนามหญ้า ปลูกต้นไม้ชดเชยของเก่า

รับดูแลบ้านให้สะอาดเอี่ยมอ่อง

มีเบอร์โทร..ประกาศทางทีวี

แค่นี้ก็ช่วยลดจำนวนคนตกงานได้ไม่น้อยนะเธอ

กลุ่มชาวบ้านต่างจังหวัดที่ไม่โดนน้ำท่วม ควรจะเตรียมการเพาะปลูกผักต่างๆ เพาะพันธุ์ไม้ประเภทต่างๆ ไม้ผล ไม้ผักยืนต้น ไม้ประดับ ไม้ดอก ไม้สมุนไพร แม้แต่หญ้าปูสนามก็ต้องการใช้นับล้านผืน วิกฤติเที่ยวนี้ภาคกลางสูญเสียพันธุ์ไม้แทบหมดสิ้น รวมทั้งพันธุ์สัตว์น้ำสัตว์บกก็ต้องชดเชยธรรมชาติอีกไม่น้อย เงินที่รัฐฯจะปลอบใจหลังน้ำท่วม เอามาสร้างกิจกรรมดังกล่าวนี้ดีไหม

เงินมาอย่างเดียวไม่พอหรอก

ความรู้ต้องควบคู่มากับเงินด้วย

งานพัฒนาช่วงหน้าสิ่วหน้าขวานจึงจะสมประโยชน์

รัฐฯ มี น โ ย บ า ย ที่ จ ะ บ ร ร เ ท า เ จ๊ ง แ ห่ ง ช า ติ อ ย่ า ง ไ ร ?

บางทีรัฐฯโดนน้ำเขย่าจนเซ่อบ้อง คิดอะไรไม่ออก

อะไรที่ประชาชนคนที่ปลอดน้ำจะช่วยได้

ก็ช่วยกันคิดช่วยกันกอบกู้วิกฤติในระยะยาว

ขอย้ำว่าระยะยาว ระยะกลาง ระยะสั้น

จะต้องฟื้นฟูกันข้ามปีข้ามเดือน

บริบาลพื้นที่ บริบาลชีวิตจิตใจ บริบาลสภาพแวดล้อม

การบ้านประเทศเปิดอ้าซ่าแล้ว

พี่น้องไทยทั้งผองจะช้าอยู่ใย

ใครถนัดเรื่องไหนก็เข้ามาช่วยปะผุประเทศไทยกันเถิด

ถ้าไม่ช่วยตอนนี้ จะรอช่วยน้ำท่วมคราวหน้า..ก็บ้าแล้ว

ไม่ต้องรอบัตรคิวหรอกเธอ

2 มือล้วงกระเป๋า 2 เท้าก้าวเข้ามา

มาซับน้ำตา มาซับน้ำเน่า มาช่วยเมืองหลวง

จิตอาสา ใจอาสา กายอาสา สติปัญญาอาสา

เหนื่อยเป็นธรรมดา ..พี่ๆทหารจะรอหิ้วปีกเข้ามุมเอง

เอาตัวอย่าง ท.ทหาร อดทน..่

ระดมพลังให้ปรากฏ..ให้เห็นพลังประชาคมไทยเข้มแข็งบึกบึน

สู้ สู้ สู้ อยู่ห่างๆ ..ระวังผีหลอกนะเธอ

มาที่นี่ สู้ตรงที่นี่ เถิดนะคนดี

อย่าไปโทษรัฐบาลอ่อนแอ

อย่าไปเสียเวลาเหลวไหลไปกับเรื่องพวกนั้น

ควรช่วยกันหน้าที่พสกนิกรถวายพ่อพระอันเป็นที่รักยิ่งของเรา

« « Prev : จดหมายถึงอี่นางน้อย

Next : ไทยเอ๋ยไทยแลนด์ » »