ตื่นมาหง๋อย..
นอนอิ่มหนึ่งจึงตื่นมานั่งต๊อกๆ..น่าจะนอนต่อสักนิด แต่คงจะคล้ายๆกับเด็กติดเกมส์กระมัง ชอบออกมานั่งเขียนอะไรเล่นๆ ช่วงที่ฟ้ายังไม่รุ่งสางนั้นเงียบสงบสงัดนัก ..เดินไปเสียบปลักต้มน้ำ หยิบผ้าพันคอที่ลูกสาวซื้อมาให้ เปิดประตูออกไปเด็ดยอดสะระเหน่มาใส่ถ้วยน้ำร้อน เฮ้อ! หอมระเหยชุ่มคอชื่นจิต เมื่อใจกระชุ่มกระชวย ก็พร้อมแล้วที่จะพาความคิดถึงโบยบินไปแอบดูคนนอนคุดคู้
..ฝันดีกันบ้างไหมหนอ
..ขอให้ตื่นมาพบวันใหม่ที่อบอุ่นใจเหมือนแสงอรุณฉาย
..อาบแดดเช้าสักแวบหนึ่งเพิ่มพลังสุริยะเทพ
..ประคองอารมณ์ให้ราบรื่นตลอดวันนี้นะน้อง
คนเรามีเวลากำจัดกันทุกคน 20ปี 50ปี 70ปี 80ปี 90ปี ใครโชคดีก็ได้ผ่านช่วงวัยเด็กที่สนุก วัยหนุ่มสาวที่ซู่ซ่า วัยก่อร่างสร้างตัว แล้วเข้าสู่วัยรำพึงรำพัน ถ้าย้อนหลังไปดู เราอาจจะเสียดายที่ไม่ได้ทำอะไรเท่าที่ควร กาลเวลาเดินหน้าตลอด ไม่อาจที่จะย้อนกลับไปซ่อมแซมอดีตได้ ยังดีที่เรามาอยู่ร่วมสมัยในยุคออนไลน์ อย่างน้อยก็ได้ถ่ายเทเรื่องค้างคิดค้างใจฝากไว้ให้คนระหว่างทางผ่านได้บ้าง เปรียบเสมือนโอ่งดินบรรจุน้ำเย็นไว้มุมบ้าน มีกระบวยห้อยไว้ข้างๆ คนจรผ่านมาได้อาศัยดื่มดับกระหาย ฟื้นเรี่ยวแรงก้าวเดินต่อไปให้บรรลุเจตนารมณ์
ไก่ต๊อกที่เกาะกิ่งไม้นอนข้างบ้าน
ส่งเสียงจิกๆจักๆ
ไม่รู้ว่าละเมอหรือปลุกกันตื่น
ถ้าแสงไฟไปรบกวนยามนิทราก็ขออภัยด้วยเพื่อนเอย
คืนนี้ยากจะสะกดใจ คิดถึงคนไกลที่อยู่สุดหล้าฟ้าเขียว
คิดที่ไรก็เสียดายที่ทำให้เธอเสียใจ
บาปนี้ติดใจแกะยังไงก็ไม่ออก
ขอโทษก็ไม่ได้..เพราะห่างไกลจนไม่รู้เธอไปอยู่ ณ สวรรค์ชั้นไหน
น้อยใจแค่ไหนหนอ..ไม่ยอมแม้แต่จะเข้ามาในความฝันสักครั้งเดียว
ไม่รู้จะติดต่อ..ท่านสตีฟจอบส์..ได้ยังไง
ถ้าเจอคนผุดผ่องยิ้มพราย เอาแต่อายพูดน้อยๆ
ช่วยบอกเธอด้วยว่า..คนป่าคิดถึงสม่ำเสมอ
อยากจะเจอสักครั้ง
จะมาหา หรือจะให้ไปหา
ไม่ว่าที่ดาวดวงไหน ไ ก ล แ ส น ไ ก ล กี่ ล้ า น ปี แ ส ง
ก็ จ ะ ไ ป . .
ความหลัง ความเสียดาย ที่เกาะกุมอยู่ตลอด
จึงเป็นสิ่งที่อยากจะบอกคุณเธอทั้งหลายว่า..
อย่ามองข้ามคนดีที่เขามีความภักดีให้เธอ
ทะนุถนอมและเข้าใจกันให้เนียนสนิท
จะได้ไม่ต้องมานั่งเย็นชืดเว้าวอนผีป่าเทวดานางไม้ ณ เวลานี้
แผลใจนั้นพึ่งยาแดงหรือเทนโซพาสไม่ได้หรอก..
นอกจากรักษาไม่ได้แล้ว ลืมก็ไม่ได้ด้วย
คนเรา..ยังมีอะไรน่าเวทนา..กว่านี้อีกหรือ..
มีถ้วยชา 2 ใบ แต่ทำไหม..นั่งดื่มอยู่คนเดียว ฮึฮือ ฮึฮือ
