ลานสวนป่า

นอนอิ่มหนึ่งจึงตื่นมานั่งต๊อกๆ..น่าจะนอนต่อสักนิด แต่คงจะคล้ายๆกับเด็กติดเกมส์กระมัง ชอบออกมานั่งเขียนอะไรเล่นๆ ช่วงที่ฟ้ายังไม่รุ่งสางนั้นเงียบสงบสงัดนัก ..เดินไปเสียบปลักต้มน้ำ หยิบผ้าพันคอที่ลูกสาวซื้อมาให้ เปิดประตูออกไปเด็ดยอดสะระเหน่มาใส่ถ้วยน้ำร้อน เฮ้อ! หอมระเหยชุ่มคอชื่นจิต เมื่อใจกระชุ่มกระชวย ก็พร้อมแล้วที่จะพาความคิดถึงโบยบินไปแอบดูคนนอนคุดคู้

..ฝันดีกันบ้างไหมหนอ

..ขอให้ตื่นมาพบวันใหม่ที่อบอุ่นใจเหมือนแสงอรุณฉาย

..อาบแดดเช้าสักแวบหนึ่งเพิ่มพลังสุริยะเทพ

..ประคองอารมณ์ให้ราบรื่นตลอดวันนี้นะน้อง

คนเรามีเวลากำจัดกันทุกคน 20ปี 50ปี 70ปี 80ปี 90ปี ใครโชคดีก็ได้ผ่านช่วงวัยเด็กที่สนุก วัยหนุ่มสาวที่ซู่ซ่า วัยก่อร่างสร้างตัว แล้วเข้าสู่วัยรำพึงรำพัน ถ้าย้อนหลังไปดู เราอาจจะเสียดายที่ไม่ได้ทำอะไรเท่าที่ควร กาลเวลาเดินหน้าตลอด ไม่อาจที่จะย้อนกลับไปซ่อมแซมอดีตได้ ยังดีที่เรามาอยู่ร่วมสมัยในยุคออนไลน์ อย่างน้อยก็ได้ถ่ายเทเรื่องค้างคิดค้างใจฝากไว้ให้คนระหว่างทางผ่านได้บ้าง เปรียบเสมือนโอ่งดินบรรจุน้ำเย็นไว้มุมบ้าน มีกระบวยห้อยไว้ข้างๆ คนจรผ่านมาได้อาศัยดื่มดับกระหาย ฟื้นเรี่ยวแรงก้าวเดินต่อไปให้บรรลุเจตนารมณ์

ไก่ต๊อกที่เกาะกิ่งไม้นอนข้างบ้าน

ส่งเสียงจิกๆจักๆ

ไม่รู้ว่าละเมอหรือปลุกกันตื่น

ถ้าแสงไฟไปรบกวนยามนิทราก็ขออภัยด้วยเพื่อนเอย

คืนนี้ยากจะสะกดใจ คิดถึงคนไกลที่อยู่สุดหล้าฟ้าเขียว

คิดที่ไรก็เสียดายที่ทำให้เธอเสียใจ

บาปนี้ติดใจแกะยังไงก็ไม่ออก

ขอโทษก็ไม่ได้..เพราะห่างไกลจนไม่รู้เธอไปอยู่ ณ สวรรค์ชั้นไหน

น้อยใจแค่ไหนหนอ..ไม่ยอมแม้แต่จะเข้ามาในความฝันสักครั้งเดียว

ไม่รู้จะติดต่อ..ท่านสตีฟจอบส์..ได้ยังไง

ถ้าเจอคนผุดผ่องยิ้มพราย เอาแต่อายพูดน้อยๆ

ช่วยบอกเธอด้วยว่า..คนป่าคิดถึงสม่ำเสมอ

อยากจะเจอสักครั้ง

จะมาหา หรือจะให้ไปหา

ไม่ว่าที่ดาวดวงไหน ไ ก ล แ ส น ไ ก ล กี่ ล้ า น ปี แ ส ง

ก็ จ ะ ไ ป . .

ความหลัง ความเสียดาย ที่เกาะกุมอยู่ตลอด

จึงเป็นสิ่งที่อยากจะบอกคุณเธอทั้งหลายว่า..

อย่ามองข้ามคนดีที่เขามีความภักดีให้เธอ

ทะนุถนอมและเข้าใจกันให้เนียนสนิท

จะได้ไม่ต้องมานั่งเย็นชืดเว้าวอนผีป่าเทวดานางไม้ ณ เวลานี้

แผลใจนั้นพึ่งยาแดงหรือเทนโซพาสไม่ได้หรอก..

นอกจากรักษาไม่ได้แล้ว ลืมก็ไม่ได้ด้วย

คนเรา..ยังมีอะไรน่าเวทนา..กว่านี้อีกหรือ..

มีถ้วยชา 2 ใบ แต่ทำไหม..นั่งดื่มอยู่คนเดียว ฮึฮือ ฮึฮือ

« « Prev : ย้ายดีกว่า

Next : ใครไม่เหงาเอามือลง » »