ลานสวนป่า

เฮอ รอดตายแล้วพี่น้อง ที่หายๆไป ไปนั่งปั่นต้นฉบับ ที่เขียนร่วมกันกับ พระอาจารย์ไร้กรอบคนละครึ่งเล่ม (จากนาซาสู่รากหญ้า จากรากหญ้าสู่นาซา) ที่ยี่ยักยี่หย่อนมานาน ต้นฉบับของอาจารย์เสร็จแล้ว มืออาชีพลุยคืนเดียวก็เรียบร้อย ผมเป็นเณรน้อยต้องค่อยๆสาระเนไปเรื่อยๆ ไปทดสอบลูกล่อลูกชนในFACE BOOK เพื่อหยั่งดูทิศทางลมผู้อ่าน อิ อิ

บัดนี้ เสร็จแล้ว

คาดว่าจะพิมพ์เรียบร้อยก่อนปีใหม่

แล้วจะส่งมาให้ นะ คนดี

ตอนล่าสุด ..ใครไม่เหงาเอามือลง

ในโลกใบนี้ มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ไม่อาจตีราคาประเมินเป็นมูลค่าได้ แต่เราก็ชอบประเมินอะไรเป็นตัวเงินที่มนุษย์สมมุติขึ้น แบ่งกั้นตัวเองไปต่างๆนานา ทำให้มนุษย์เข้าไม่ถึง จึงทำอะไรด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ อาจจะเป็นเพราะเราอาศัยอยู่กับสังคมที่หยาบกระด้าง ทำให้ตาบอดสีใจบูดบึ้ง จะทำอะไรก็เอาความต้องการของตนเป็นที่ตั้ง ทั้งๆที่สิ่งมีชีวิตบนโลกนี้ต่างก็มีสิทธิ์มีส่วนเท่าเทียมกันกับมนุษย์นั่นแหละ การเห็นแก่ได้เห็นแก่ตัวทำให้มนุษย์ทึกทักเอาว่าโลกนี้เป็นของตน จัดการแบ่งโฉนด แบ่งพื้นที่ แบ่งประเทศ แล้วก็ในวงล้อมที่ตัวเองขีดขอบขังไว้

นกไม่มีโฉนด ไม่มีประเทศ

ไซบีเรียหนาวนักก็ชวนกันบินมาอาบแดดในประเทศไทย

แต่เราไม่ใช่นก ก็เอาเถอะนะ เมื่อถลำลึกกันมาจนถึงชั้นนี้แล้ว

จะถอยหลังก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นตรงไหน

อิสระในชีวิตในใจเธอมีอยู่แล้ว

ลองสังเกตดอกไม้ที่แอบเบ่งบานนั่นสิ

ดอกแก้วขาวสะอาดเบิกบานชูช่อส่งกลิ่นหอมกรุ่น

ทยอยร่วงผล็อยโรยลงบนพื้นบ้าน

นางฟ้าที่ไหนหนอใจดีมาโปรยปรายดอกไม้ให้เรา

สวยจนเมินไม้กวาด..

เราจะปัดกวดบรรณาการจากสวรรค์ได้อย่างไรเล่า

ขอชมดอกแก้วดอกแล้วดอกเล่าปูพรมชานบ้านจนเป็นสวรรค์บนดิน

ถ้าใจเราสัมผัสความงดงามกับสิ่งรอบๆตัวก็จะรู้ว่า..

ชีวิตนั้นเกาะเกี่ยวกับธรรมชาติไม่น้อยกว่าพลาสติก เหล็ก ปูน กระดาษ

ถ้าซึมซับความดีที่มีอยู่ในโลกไม่ได้

จะเอาแต่โหยหาความดี ความงาม ความสงบสุข ลมๆแล้งๆ

เข้าไม่ถึง เข้าไม่ได้ ด้วยหัวใจเป็นพลาสติกไปเสียแล้ว

มิตรภาพก็เหมือนดอกแก้วนั่นแหละเธอ

ประเมินค่าไม่ได้หรอก

นึกจะมาก็มา

คงเป็นลิขิตสวรรค์กระมัง

ปีนี้โชคดีนักที่มีหลานรักเพิ่มขึ้น 2 คน

มีเพื่อนแสนดีที่เพิ่มขึ้นอีกหลายสิบหลายร้อยคน

จะมีมากมีมากี่หมื่นกี่แสนคนก็ไม่ได้เป็นภาระอะไรเลยแม้แต่น้อย

เปิดหน้าFacebook ก็เห็นหน้าตาหลานไทยีส ตาแป๋ว

แค่นี้ก็ปลื้มสุขแล้ว

ความสุขนี่นะ บทจะหาได้ง่ายก็ง่าย

บทจะหาได้ยาก ก็อย่างยากเลยนะเธอ

ขึ้นอยู่กับเครื่องเปิดเครื่องรับจะจูนคลื่นได้ดี

รีโมท ถ้ากดไม่ตรงช่องก็ดูภาพไม่ได้

ฉันใดก็ฉันนั้น

อย่านำพาหัวใจหลงเข้าป่าเข้าดงคอนกรีตจนไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน

วางตัววางใจให้อยู่ง่ายๆเบาๆสบายๆได้นี่หน่า..

ทำไมไม่ทำละ

· มีเหตุผลที่จะต้องทำให้ชีวิตพัวพันกับทุกข์อย่างนั้นหรือ

· บางคนอกหัก..เมาหัวราน้ำ

· ถูกกระทบกระเทียบว่าเมาเหมือนหมา

· ที่จริง..ไม่มีหมาตัวไหนมันเมาหรอกนะ

เพิ่งจะรู้ว่าไอโฟนนี่นะ

เพื่อนคนไหนจะ ส่งข้อมูล รูปส่ง ส่งเพลง อะไรมาให้ก็ได้

เขาไม่บอกว่าเป็นใครนี่สิ..

แอบส่งเพลงมาให้ท่ามกลางความเงียบสงัด

ไอโฟน>> ส่งความเหงาก็ได้ด้วยยย..

ใครหนอ..มาล้วงตับคนเหงา..

เธอส่งเพลงมาอีกแล้ว

ไม่รู้จักชื่อเพลงนี้หรอกหนา..

นอนฟังหลายรอบไม่รู้ ต้นเพลง-กลาง-หรือท่อนท้าย

ได้แต่ฟังวนเวียนหลายร้อยรอบ ฟังดูสิครับ > >

อยู่ตรงนั้นเธอเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ ฝากเพลงนี้ให้ไปถามเธอดู อยากจะรู้ในความเป็นไป เธอยังคิดถึงฉันทุกนาทีหรือเปล่า เธอยังจำเรื่องเราในวันวานได้หรือไม่ เธอยังมีใจให้ฉันคนเดียว อยู่รอฉันแค่คนเดียว เธอยังเป็นเหมือนเดิมอยู่ใช่ไหม เธอยังคิดถึงฉันทุกเวลาหรือเปล่า

..ฉันยังเป็นคนที่รักเธอหมดใจ ฉันยังได้แต่คิดถึงเธอเรื่อยไป ฉันยืนดูรูปถ่ายที่เราชิดใกล้อยู่ทุกวัน ฉันยังรอคอยเธอกลับมา..

เพื่อนคนไหนหนอ ทำไมเหงาเศร้าได้ถึงเพียงนี้ เว้าวอนผ่านเสียงเพลง เหมือนกับจะหาเพื่อนร่วมเหงา ..เธอมาถูกที่แล้วละเพื่อนเอ๋ย เหงาก็เหงา เหงาเสียให้เข็ด เธอได้สิ่งนั้น..แล้วนะ

ถ้าอยู่ใกล้จะกอดปลอบใจ..

แต่นี่ อยู่ไกล อยู่ไหน ก็ไม่รู้ จะทำอะไรได้

ขอล้มตัวนอน ฟังเพลงเงียบๆต่อไป

อยากจะบอกว่า..

ที่นี่..ยินดีเปิดรับฝากความเหงา

มีที่ว่างในใจเยอะที่จะรองรับ..

ฮึฮือ ฮึฮือ..

« « Prev : ตื่นมาหง๋อย..

Next : เสี่ยจำบ่ม » »