ขึ้น Airport Rail Link ไปฮานะเธอ
อ่าน: 1953
(หน้าตาเจ้าหนอนยักษ์)
ชีวิตการงานเป็นโอสถขนานเอกที่ทำให้ชีวิตมีชีวา เหนื่อยบ้าง หนักบ้าง เบาบ้าง แหยบ้าง ถือเป็นเงื่อนไขปกติของการทำงาน ใช่ว่าคนเราจะหามจั่วหามเสาอยู่ตลอดเวลา แต่ก็อาจจะมีบ้างที่เผลอแบกโลกไว้ด้วยความทรนง หลงเพ้อว่า โลกทั้งใบเป็นของนายคนเดียว ผมกับควายไม่ต่างกันสักเท่าไหร่หรอก ซก ๆ ทำงาน แถมยังเซ่อเหมือนเดิม ความรู้ใหม่มันเกิดขึ้นตลอดเวลา ใครเรียนตามทันได้หมดก็โม้แล้ว ในโลกนี้ไม่มีใคร่เก่งขนาดนั้น เอาให้แค่พอรู้บ้างก็ตาเหลือกแล้ว ถ้ามีโอกาสเรียนโอกาสทดลองทำอะไรใหม่ ๆ ผมจะกระโจนใส่ทันที ถึงกระนั้นก็เบื๊อกอยู่ดี เข้ากรุงเที่ยวนี้จึงขอทดลองนั่งรถไฟฟ้าไปหานะเธอ อิ อิ
