ลานสวนป่า

เมื่อวานนี้มีอาจารย์มาหารือเรื่องการเรียนการสอนนักศึกษาทุกระดับในมหาวิทยาลัย พื้นฐานเดิมก็ดูดีมีความเหมาะสมตามที่ได้รับการอนุมัติหลักสูตรจาก สกอ. คณะ/ภาควิชาก็ต้องสอนไปตามนั้น ก็น่าจะจบถ้าไม่คิดอะไรให้ป่วนจิต แต่ถ้ายอมเหนื่อยนิดหน่อยนั่งเกาคางใจเย็นๆ จะเห็นว่ามันชักจะเฉื่อยๆ ในเมื่อโลกและสังคมเปลี่ยนแปลง เราจะย่ำเท้าซ้ำรอยเดิมก็กระไรอยู่ ที่น่ากลัวบางภาควิชายังไม่ได้รับการอนุมัติหลักสูตร ก็ทำแบบอีแอบสอนกันแล้ว ดังกรณีหลักสูตรพยาบาลที่เกิดขึ้นเมืองย่าโม ไม่เท่านี้หรอกนะ ยังแอบเม้มกันอยู่อีกหลายแห่ง  พูดไปก็ไลย์บอย ปล่อยให้ตุ๊บต้อมๆกันไปตามกรรม

แต่เรื่องที่น่าสนใจก็คือการเปิดหลักสูตร ป.เอก ในมหาวิทยาลัยขนานใหญ่ ถามว่ามีความพร้อมแค่ไหน มันก็ไอ่แค่นั้นแหละ จะเปิดเสียอย่าง เปิดเพื่ออะไร เปิดยังไง ก็คงรู้ๆกันอยู่ ผีถึงป่าช้าจะทำอะไรได้ ก็ได้แต่เห็นใจหาทางผ่อนหนักเป็นเบา ให้ข้อคิดไปว่า..น่าจะปรับวิธีการเรียนการสอน พานิสิตตระเวณเดินสายเรียนไปพบปะผู้สันทัดกรณี องค์กร หรือสถาบันต่างๆ แทนที่จะมาเรียนแบบเชิญอาจารย์จากส่วนกลางไปสอนๆๆๆ มันไม่พอเพียงที่จะเติมเต็มให้กับว่าที่ดร. การเพิ่มต้นทุนให้กับลูกศิษย์จะออกแบบยังไง เปลี่ยนแปลงจากเดิมได้อย่างไร ในฐานะคนนอกก็จะมองว่า วิธีเรียนเป็นอย่างไร การเรียนเป็นแบบไหน เหมาะสมและเพียงพอแล้วหรือยัง

อ่านต่อ »