ลานสวนป่า

·

(เปลี่ยนจากดูวัวให้ดูหาง มาเป็นดูวัวให้ดูพุงแทน)

ใบไม้เป็นอะไรมากกว่าที่คิด

เรื่องนี้กระฉอกออกมาจากความคิดคำนึง เป็นการปัดฝุ่นความมึนงงออกจากความเคยชิน ท่านลองนึกดูสิครับ ผมอาศัยอยู่ในสวนป่า มีใบไม้มากมายมหาศาล เลี้ยงวัวมาก็เนิ่นนาน แต่แก้ปัญหาไม่ตก วัวในฝูงทุกตัวผอมโซ กลายเป็นพันธุ์หนังหุ้มกระดูก ตากลวงโบ๋เดินเป๋ไปมาเหมือนซี่โครงเดินได้ อัตราเติบโตอยู่ในระดับแคระแกรน นี่คือปัญหาที่แก้ไม่ตก โง่งมอยู่กับความรู้ไม่พอใช้ แล้วจะทำยังไงดีละพี่น้อง คนเราเอาผักสารพัดชนิดมาบริโภค แต่เราไม่เคยคิดที่จะเอาใบไม้ไปให้วัวกินบ้างเลย โธ่ ทำไมถึงทำกับวัวได้ สงสัยจะรอดตัวรอดตายเพราะใบไม้นี่แหละ

อ่านต่อ »

· บ้าหอบฟาง

ช่วงนี้หอบผ้าผ่อนใส่กระเป๋า2ใบ อัดแน่นไปด้วยเสื้อผ้าหนาๆ ก็ชุดประชุมบ้าบอนั่นแหละ อยู่เมืองร้อนแต่แต่งกายาด้วยชุดสากลแถมมีผ้าผูกคอไว้จูง ต้องเปิดแอร์เย็น ๆ สิ้นเปลืองพลังงานไปไม่น้อย หลังการประชุมก็จะมีเอกสารมีของฝากของซื้อจุกจิกเข้ามาเรื่อยๆ ขากลับก็ยัดๆๆสิครับ ซิปทนไม่ไหวก็ปริแตก กลับมาถึง กทม.ต้องเสียทรัพย์จับจ่ายซื้อกระเป๋าใหม่ พวกขี้โลภก็ยังงี้แหละ ตอนนี้แห้วกำลังไปดูโน๊ตบุ๊กตัวบาง ๆ เล็ก ๆ ให้ เพราะเจ้าเครื่องที่แบกไปมาเหมือนกรรมกรแบบถังข้าวสารอยู่นี้มันใหญ่-หนักเหลือทน ปวดเอวปวดกระดูกสันหลัง มีโอกาสทำให้ขั้วหัวใจชำรุดได้ อิ.อิ

อ่านต่อ »

นอนละปูน2คืนอายุยืน14ปี แต่คืนต่อไปนี้จะย้ายที่นอนไปเจียงใหม่ เรื่องกิน-เรื่องนอน-ทำภารกิจ-ไปไหนๆ-ได้รับความกรุณาจากญาติแซ่เฮที่วางแผนให้อย่างทะลุปรุโปร่ง เมื่อวานออกเดินทางแต่เช้า ครูอึ่ง-อาราม-อุ้ยสร้อย-พรพรรณ-อาจารย์ไพลิน รถขนต้นไม้ไปถึงตั้งแต่ตี2 ถ้าเราไปถึงเร็วก็จะได้ลงมือซ่อม-ปลูกต้นไม้เร็ว “ปลูกเร็วเท่าไหร่ก็โตเร็วเท่านั้น” จึงบึ่งไปถึงวัดพระบาทห้วยต้มประมาณ 8.30 น. การซ่อมตนไม้คราวนี้ กาซอ บัญชาการอย่างขันแข็ง พระและเณรตะลุยปลูกต้นไม้จีวรเหลืองปลิวไสวสองข้างถนน อาการครึ้มลมพัดเย็นสบาย

อ่านต่อ »

(กลับบ้านแล้วครับ แอร์แจกร่มแต่ไม่ยอมมากางร่มให้)

แผนกระชับพุง กว่าจะหาเจอแบบพอดิบพอดีก็ผ่านอะไรต่อมิอะไรมามากมาย บังเอิญว่าช่วงนี้ ที่สวนป่าจะสับกิ่งไม้เลี้ยงโคทุกวัน ช่วงสายๆ9-10โมงเช้า ก็จะได้ยินเสียงเครื่องสับใบไม้ทำงาน ผมก็จะออกไปช่วยลุงอานเอาใบไม้ใส่ลงไปในเครื่องสับ ช่วยกันอย่างได้จังหวะพอดี กว่าวัตถุดิบในมือผมจะไหลลื่นออกไป ลงอานก็เตรียมกิ่งไม้มารอพอดี ทำให้การสับเกิดความต่อเนื่อง ประหยัดพลังงานและเวลาทำงาน ประมาณ11โมงหญ้าสดและใบไม้สับกองโตก็พร้อมเสิร์ฟคุณมอ..มอ.ทั้งหลาย การที่ได้ช่วยกันทำงานอย่างนี้ พบว่าผมได้เหงื่อซึมทุกวัน งานก็ไม่หนัก ความสุขเกิดทันทีที่เห็นคุณโคทั้งหลายมะรุมมะตุ้มกินอาหารอย่างอร่อย

อ่านต่อ »

จรัล มโนเพชร ร้องเพลงมอเตอร์ไซจีบอีน้องคนงาม..ดูจะเข้ากับเนื้อเรื่องนี้มาก..ชีวิตคนเราสมัยนี้ ต้องประยุกต์วิถีการทำงานให้เข้ากับความเปลี่ยนแปลงแห่งยุคสมัย เข้าบางกอกเที่ยวนี้เจอเรื่องสนุกๆจนเละ นี่ถ้าไม่มีมือที่มองไม่เห็นคอยปิดทองก้นพระมีหวังอ่วมอรทัย นับตั้งแต่ลงรถทัวร์ หนูสิบล้อยิ้มแป้นรอรับ ตอนแรกแห้วจะให้แวะไปวัดตัว เพื่อเช่าชุดใส่ไปงานรับใบประกาศฯที่โรงเรียนแห้ว ..เป็นช่วงที่ช่างมาจัดการเรื่องเสื้อผ้าบุคลากรในโรงเรียน ระหว่างยังไม่เจอตัวก็โทรศัพท์ถามกัน “พ่อแวะมาที่โรงเรียนหนูก่อนได้ไหม” “พ่อเอวเท่าไหร่” ผมคลับคล้ายคลับคลาว่า “38 นิ้ว” คนถามแย้งว่าเป็นไปได้ไง ก็ยืนยันไปว่า”น่าจะ” มาลงเอยตรงที่ทางร้านยังหากางเกงขนาดนี้ไม่ได้ จึงไม่ต้องแวะไปลองชุด แต่ก็กำชับให้หนูสิบล้อวัดรอบพุงดูสิ ว่ามันเป็นเท่าไหร่แน่ หนูสิบล้อบึ่งมาส่งที่โรงแรมมารวย ชวนกันไปกินข้าวหมูแดงเจ้าประจำ แล้วบึ่งไปส่งผมที่สถานีรถไฟฟ้าจตุจักร เพราะจวนจะถึงเวลาประชุมกรรมการนโยบายยกเครื่องการศึกษา

อ่านต่อ »