(เบ่งลูกออกมาแล้วแม่วัวรีบเลียทำความสะอาดลูก)
เมื่อคืนยี่ยักยี่หย่อนนอนเก้าอี้ฮ่องเต้ โยกเยกเชียร์ฟุตบอลรอบชิงชนะเลิศ ดูไปง่วงไปสะลึมสะลือ เห็นพิธีเปิดที่จัดได้อย่างอัศจรรย์มาก แม่หนูผมทองเต้นร้องวาก้า วาก้า ชวนให้ทั้งโลกกระชุ่มกระชวยทั่วหน้า คงมีนกฮูกถ่างตารอชมไม่รู้กี่ล้านคน และผมเป็นคนหนึ่งที่ได้ร่วมมหกรรมกีฬาโลกในฝ่ายผู้ชมและเชียร์ หลังพิธีเปิดช่วงเว้นวรรค เดินไปดูวัวท้องแก่ที่ทำท่าจะเบ่งลูกออกมาดูโลก แต่ก็ยังไม่พลั๊วะออกมา..
(สงสัยท้องจะแตกคืนนี้)
การเปลี่ยนแปลงไม่เคยหยุดนิ่ง ทุกเวลานาที ติ๊กต๊อกๆ.. โดยไม่หยุดชะงัก-ไม่ชำรุด-ไม่ต้องหยุดซ่อมเสริม การคิด-มอง-ทำ-อะไรเดิมๆ-ไม่เอ๊ะใจ จะนำไปสู่วิถีเต่าล้านปี โลกหมุนและก้าวกระโดดทั่วโลก ไม่รู้วินาทีละกี่ล้านเรื่องกี่ล้านครั้ง การเก็งกำไรกับการปั่นราคากำลังปั่นไปปั่นมาจนป่วนทั้งโลก ความแห้งแล้งมาเยือนส่งผลถึงการขาดแคลนอาหาร ราคาอาหารโลกพุ่งกระฉูด ในไทยแค่ไข่ไก่แพงก็เต้นแร้งเต้นกากันแล้ว เดี๋ยวนี้ไปจ่ายตลาดเองสะดุ้งโหยงทุกที ผักชี2ต้นต้นหอม3ต้น รวมมัดละ5บาท นี่ราคาขายนะครับ แต่คนปลูกได้เท่าไหร่บ่ฮ้เน้อ ถามว่า เรามีภูมิคุ้มกันเรื่องนี้หรือไม่ อ้อย ข้าวโพด ปาล์มน้ำมัน และยางพารา เป็นสินค้าโยงพลังงาน ที่สำคัญเป็นสินค้าการเมือง มีคน4-5คนยกหูฮั๊วราคากันทุกอย่างก็ดิ้นกระแด่ว ถ้าจะเอาสินค้าเกษตรไปแลกน้ำมัน ไปแลกเทคโนโลยี ไปแลกสินค้าฟุ่มเฟือย มันทำให้ทั้งง่อยทั้งโง่ทั้งง๋อย ..เรามีวิฤติเรื่องพลังงาน และกำลังจะมีวิกฤติทางด้านอาหาร วิฤติการเมือง วิกฤติการศึกษา และวิกฤติแห่งการผสานความรู้สึกรู้สา
ไปอุบลเที่ยวนี้ จรลีกระชึกกระชัก ตื่นแต่ตี5 พาตัวเองไปป๋อหลออยู่ดอนเมือง ไฟล์นี้ผู้โดยสารเต็มลำ คราคล่ำไปด้วยผู้ที่จำเป็นต้องเดินทางไปทำภารกิจ ระยะทางขนาดนี้ ถ้ามีรถไฟด่วนหัวกระสุนเหมือนอย่างในต่างประเทศ จะดีกว่าไปไหนมาไหนทางอากาศมากนัก แต่บ้านเราไม่มีแผนแม่บทพัฒนาการขนส่งระบบราง ไปบ้าสร้างถนนให้สิ้นเปลืองพลังงานและค่าโสหุ่ยด้านยานยนต์ เมื่อวางแผนไม่รอบคอบ ผลกระทบก็เกิดขึ้นอย่างที่เราๆท่านๆรับกรรมกันอยู่นี่ละครับ จ่ายค่าโง่อยู่เรื่อยๆนะพวกเรา..
วันนี้ปล่อยไก่ไปหลายตัว ผมมีความจำเป็นต้องเดินทางด้วยรถไฟฟ้าครั้งแรกในชีวิต สาเหตุเพราะฝนตกรถติด ถ้าไปแท็กซี่ไม่ทันประชุมแน่ แห้วซ่าจัดการสอนวิธีขึ้นรถไฟฟ้า แนะให้นั่งแท็กซี่ บอกให้ไปส่งสถานีรถไฟฟ้าจตุจักร ไปถึงสถานีเข้าไปซื้อตั๋ว ใช้วิชาดูตาม้าตาเรือ ทำๆตามๆเขาไป ก็น่าจะไปถึงจุดหมายได้ ..ผมก็ทำตามที่แนะนำอย่างเคร่งครัด แต่ก็เกิดเรื่องจนได้ เอาเงินหยอดไปแล้ว ไม่มีตั๋วไหลออกมา เดินไปถามเจ้าหน้าที่ แกบอกว่าตู้ที่หยอดเหรียญเสีย กำลังตามช่างมาซ่อม ผมจึงกดปุ่มให้เงินไหลคืน ปรากฏเงียบ! พนักงานงัดใบอะไรไม่รู้ให้เซ็น ต้องกรอกที่อยู่ หมายเลขบัตรประชาชน แหมกว่าจะได้เงินคืน 35 บาท ดูมันยุ่งยากเหลือกเกิน บอกไปว่า..ไม่เขียนละโว้ย ถ้าจะยุ่งยากขนาดนั้นยอมทิ้งเงิน.. อีหนูที่ดูแลขายตั๋วจึงจัดการไปกดตั๋วเอามาให้ รถไฟมาพอดี จึงวิ่งขึ้น แหมเกือบเสียลายเซ็นไปแล้วไหมล่ะ
เมื่อวาน บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ขอความอนุเคราะห์ส่งลูกศิษย์มาสัมภาษณ์เพื่อเก็บข้อมูลงานวิจัย เพื่อทำดุษฎีนิพนธ์เรื่อง “การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้หลักสูตรประกาศนียบัตรวิชาชีพประเภทวิชาเกษตรกรรมตามแนวหลักสูตรสมรรถะบนพื้นฐานหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง” นักศึกษาได้โทรศัพท์นัดล่วงหน้าไว้แล้ว ที่ชอบใจก็คือสามารถหาทางเข้าสวนป่าได้โดยไม่ต้องมีการสอบถาม หลังจากนั่งคุยกัน ก็ทราบว่าเป็นนายกอบจ.เป็นเจ้าของโรงเรียนเอกชน เป็นประธานเขตพื้นที่การศึกษา และคงเป็นอะไรๆอีกมากในจังหวัดชัยภูมิ
ถามว่าทำไม่ถึงทำหัวข้อนี้ ก็ให้เหตุผลว่า อยากจะสร้างหลักสูตรที่เหมาะกับยุคสมัย เห็นว่าเด็กไทยยุคนี้ไม่สนใจอาชีพการเกษตร แม้แต่วิทยาลัยเกษตรกรรมก็แทบร้าง เด็กๆที่เรียนล้วนแต่เป็นพวกที่จำใจ-จำเป็น-จำกัดจำเขี่ย ไปเรียนแบบงั้นๆ การสอนก็งั้นๆ ในฐานะคนทำการเกษตร ก็รู้สึกเจ็บปวดนะ ..คนมันกินข้าวทุกวัน แต่ก็พากันละเลยไม่ใส่ใจ-ไม่ตั้งใจสร้างมาตรฐานวิชาความรู้ที่หล่อเลี้ยงชีวิต แปลกไหมละ นี่ถ้าโลกร้อนมาก น้ำแห้งแล้งยาว ปลูกพืชอาหารไม่เพียงพอบริโภค คนมันจะกินอะไรแทน สวาปามเทคโนโลยีรึ อ่านต่อ »
