ลานสวนป่า

(คุณหลานอารมณ์นิ่งมาก)

อาหารมื้อเย็น จิ๊กกับน้องๆช่วยกันเข้าครัว หลังจากนั้นก็จัดวางอาหาร พวกเราเจี๊ยะกันง่ายๆแต่อร่อยไม่แพ้โต๊ะจีนโต๊ะลาวโต๊ะเขมร กินง่ายอยู่ง่ายอร่อยง่ายสบายท้องสบายใจ ถ้าบริหารชีวิตให้สมดุลตามอัตภาพ ไม่รบกวนสภาพแวดล้อมจนเกินเหตุ โลกใบนี้ก็จะปกติได้ด้วยพฤติกรรมมนุษย์ที่รู้คุณค่าของแผ่นดิน หลังจากอิ่มท้อง เราก็นั่งคุยกันสัมเพเหระ จนเวลาผ่านไปถึง4 ทุ่ม ก็ได้เวลาแยกย้ายกันไปพักผ่อน พร้อมกับนัดกันว่าจะตื่นแต่เช้า แล้วเราจะจูงวัวอาบแดดด้วยกัน..

อ่านต่อ »

สงสัยดวงจะสมพงษ์กับพยาบาลหรือยังไงไม่รู้นะ

ในแต่ละปีจะมีพยาบาลทุกระดับมาให้รู้จัก

หรือไม่ก็ถูกเชิญไปโม้ ตามประสาคนขี้โม้ ..

บ่ายวันนี้มีรถบัสสูงยังกะตึก3ชั้น ไล่กันมา3คัน ขนนักศึกษาพยาบาลมาเต็มรถ ตั้งอาจารย์และลูกศิษย์130กว่าชีวิต ลงรถมายุบยับเต็มลานบ้าน ทะยอยเข้าไปนั่งแน่นเต็มพื้นที่ด้านล่าง คนร้อยเศษทำไมมากมายอย่างนี้ อาจารย์เล่าว่านัดเด็กเตรียมตัวตั้งแต่ตี4 กว่าล้อจะเคลื่อนก็ตี5 แวะโน่นนี้ดูงานไปหลายที กะมาจอดนอนที่สถานีสวนป่า มาถึงก็ออกอาการระโหยโรยแรง เพราะอาจารย์พาลุยเหลือเกิน เด็กยุคนี้ไม่ค่อยมีน้ำอดน้ำทน หรือเป็น ท.ทหารอดทน เหมือนรุ่นอาจารย์หรอกนะ ต้องประคับประคองพอสมควร อนึ่งยังอยู่ในปี1หมาดๆ..

อ่านต่อ »

เมื่อวาน โดนทวงเรื่องเอกสารประกอบการขี้โม้

ที่จะลงไปงานสัมมนานักวิจัยที่มหาวิทยาลัยทักษิณปลายเดือนพฤษภาคม

เรื่องนี้ง่ายเลยสำหรับชาวบ้านตาโปๆอย่างผม

จะเอามะพร้าวไปขายสวนกี่คันรถก็ไม่รู้

อ่านต่อ »

ช่วงเช้าไปประชุมวาระเยอะต้องล่อก้วยเตี๋ยวบนโต๊ะประชุม ปีนี้ท่านผู้อาวุโสของเรา ศ.จอมจิน จันทร์สกุล และคุณหญิงสุมณฑา พรหมบุญ ได้รับพระราชทานปริญญาดุษฎีกิตติมศักดิ์จากมหาวิทยาลัยเชียงใหม่เพิ่มขึ้นอีกท่านละใบ ได้โอกาสกระซิบถามคุณหญิง ว่าทำไมโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดนสอนเด็กๆให้ปลูกผักเลี้ยงสัตว์ควบคู่กันไปได้ ทั้งๆที่สอนอยู่ภายใต้หลักสูตรเดี่ยวกันกับโรงเรียนทั่วๆไป ท่านตอบว่า..ก็นั่นนะสิ เด็กชนบทได้เรียนด้านการงานอาชีพไปด้วย ทำให้เกิดทักษะชีวิตติดตัว เรียนรู้คุณค่าของการทำงานไม่หยิบโย่ง..ส่วนทำไมโรงเรียนอื่นทำไม่ได้ ท่านบอกว่าก็เห็นๆคนในกระทรวงฯเดินตามเสด็จต๊อกๆ แต่ก็ไม่เอาไปทำตาม ทั้งๆที่พระองค์ท่านทำให้ดูเป็นตัวอย่างมา30ปีแล้ว เลิกประชุมท่านอาจารย์ปภัสวดี ซึ่งสอนที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ และมีถิ่นพำนักอยู่ใกล้มหาวิทยาลัยชวนติดรถมาส่งโรงแรมมารวย แต่มาทีไรกลับไปจนทุกที!

อ่านต่อ »

ตาแก่ที่ว่านี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกนะครับ ผมเองแหละ มามีลูกตอนแก่ จึงยักแย่ยักยัน อีตอนเลี้ยงลูกอ่อนตอนเล็กๆนี่สนุก แต่ต้องใส่ใจพอสมควร ต้องดูแลละเอียดทุกขั้นตอน ต้องดูแลให้น้ำ ผูกอู่ให้นอน ระแวดระวังยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม ต้องคอยไล่ผีเสื้อราตรีที่แอบโฉบมาทั้งกลางวันกลางคืน เป็นพาหะกวนใจ ถ้าเผลอก็จะโดนกัดเป็นแผล ทำให้ผิวกระดำกระด่างเมื่อโตขึ้น

อ่านต่อ »