ลานสวนป่า

#1 putarn ให้ความคิดเห็นเมื่อ 30 มกราคม 2011 เวลา 9:14

ขอบคุณที่พาเที่ยวเกษตรแฟร์ค่ะ
เห็นพริกพิโรธร้อยครกแล้วอยากชิมมากๆ ไม่แน่อาจเผ็ดจนรำลิเกได้รึเปล่านะคะ

#3 อุ๊ยสร้อย ให้ความคิดเห็นเมื่อ 30 มกราคม 2011 เวลา 11:36

โห…ยักษ์ๆ ทั้งนั้นเลย
แบบ “จิ๋วๆ” คงเล็กไม่ทันการณ์พอเลี้ยงประชากรโลกนะคะ เลยต้องพัฒนาอะไรๆ ให้มันใหญ่โตมโหฬาร

เซลล์อะไรๆ ของพืชแบบยักษ์ๆ คงใหญ่โตพิลึก
กินเข้าไปแล้ว เซลล์มันจะย่อยง่ายได้สารอาหารที่เหมาะกับการดูดซึมของกระเพาะคนเราไหนนะคะ

…
แต่ก็ขอชมคนที่พัฒนาพันธุ์ต่างๆล่ะค่ะว่า ทำงานกันได้เก่งจริงๆ ดูงานด้านเกษตรแล้วมักจะทึ่งกับวิธีสร้างผลผลิตแบบนี้ล่ะค่ะ

#5 สาวตา ให้ความคิดเห็นเมื่อ 30 มกราคม 2011 เวลา 14:14

เมื่อเดือนที่แล้วไปดูงานแถบภาคเหนือ ได้ชิมพุทราลูกเล็ก รสเข้มอร่อยเชียว เก็บเมล็ดมาได้บ้าง กะว่าจะแบ่งให้พ่อครูลองปลูกดู อาจารย์ทวิชสนใจมั๊ยค่ะ ถ้าสนใจก็ส่งที่อยู่มาให้หมอนะคะ จะส่งไปให้ค่ะ

#7 sutthinun ให้ความคิดเห็นเมื่อ 31 มกราคม 2011 เวลา 6:48

เรื่องพันธุ์เล็กใหญ่ ล้วนมีความสำคัญทั้งสิ้นละครับ
ในแง่ของการพัฒนาพันธุ์ถือเป็นการเรียนรู้ใหม่ ซึ่งอาจจะมีดีบ้างไม่ดีบ้าง
ถ้าถือว่าการทำทุกอย่างเป็นครู เราก็จะอยู่กับการค้นหาความรู้
ทำชีวิตให้เกิดการเรียนรู้ตามจริตแห่งอาชีพของตน
จะเห็นว่าการปรับปรุงพันธุ์พืช/สัตว์ในประเทศไทย
เกษตรรกลุ่มหนึ่งเป็นนักปรับปรุงพันธุ์ชั้นเซียน คู่ขนานกับนักวิชาการและนักวิจัย
ถึงบางส่วนจะมีวัตถุประสงค์เพื่อเอาของแปลกมาปั่นราคา
ก็คงทำได้ในตอนแรกๆ หลังจากนั้นก็จะมีการขยายพันธุ์อย่างแพร่หลาย/รวดเร็วราคาก็จะลดลง
ส่วนจะเป็นที่ยอมรับแค่ไหน ขึ้นอยู่กับความเหมาะสมของต้นพันธุ์นั้นๆ

จุดหนึ่งที่เห็นได้ชัดก็คือเกิดความหลากหลายในพันธุ์พืช-ผลไม้ต่างๆ ซึ่งแน่นอนย่อมมีทั้งดีและไม่ดี พันธุ์พืชพื้นถิ่นใดย่อมเหมาะสมต่อพื้นที่ตรงจุดนั้นๆตามการคัดกรอง/จัดสรรโดยธรรมชาติ ในเมื่อคนท้องถิ่นไม่เห็นความสำคัญของดีที่ตนเองมี หรือเห็นว่าของที่อื่นดีกว่า พันธุกรรมในท้องถิ่นเดิมก็ค่อยๆสูญหายไป ส่วนจะเกิดผลข้างเคียงประการใดนั้น คงต้องศึกษาควบคู่กันไป อนึ่ง ยังดีที่มีข้อจำกัดของสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติเป็นกรอบกว้างๆ

ความชื้น ร้อน-เย็น- ฤดูกาล ที่มนุษย์ยังแก้ไขไม่สำเร็จ ยกตัวอย่าง ที่สวนบ้านผมปลูกมังคุด ปลูกทุเรียนไม่ได้ในขณะนี้ ในอนาคตไม่แน่ถ้ามีการปรับปรุงพันธุ์ เมื่อก่อนใครจะนึกว่าอีสานจะปลูกยางพาราได้ เมื่อมีการวิจัยพันธุ์ยาง ทำให้ได้ยางสายพันธุ์ที่เหมาะกับอีสานขึ้นมา ช่วยทำให้พื้นที่ว่างเปล่าเปลี่ยนไปเป็นสวนยางได้ ถึงจะเป็นพืชเชิงเดี่ยว ก็ยังดีกว่าปล่อยให้ที่ดินเสื่อมสภาพไม่มีคุณค่าทางเศรษฐกิจ กระบวนการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้เกิดขึ้นตลอดเวลา ถ้ามองอย่างนักพัฒนา ก็จะเกิดคำถามว่า แล้วต่อไปละๆๆๆๆๆจะเป็นยังไง ทำยังไงถึงจะเหมาะสมและถูกต้อง

ปัญหาอยู่ที่>>> ทำอย่างไรเราจะสร้างเกษตรกรมืออาชีพขึ้นมาได้ มีออาชีพจะเปรียบได้กับผู้ชำนาญการ เช่น ช่างไม้ รู้วิธีสร้างบ้าน ช่างต่อเรือรู้วิธีต่อเรือ แต่เกษตรกรไทยส่วนใหญ่ยัง..ช่างเถอะ เพราะยังปรับทัศนคติได้ช้า เนื่องจากลืมตาดูโลกขึ้นมาเทวดาก็เตรียมความพร้อมทุกอย่างไว้ให้แล้ว ไม่ว่าจะเป็นฤดูกาล อุณหภูมิ แสงแดด จุลินทรีย์ ฯลฯ ที่เหมาะสมต่อการเจริญเติบโตของพิชพรรณธัญญาหาร จึงไม่ต้องคิดอะไรมากเหมือนเกษตรกรในเขตหนาว ที่ธรรมชาติบังคับให้ต้องคิดอย่างมากในการที่จะประกอบการอะไรสักอย่าง บางทีความพร้อมนี้เองที่สร้างวัฒนธรรมสบายๆคือไทยแท้ขึ้นมา ไม่ต้องคิดมาก ไม่ต้องดิ้นรนมาก ไม่ต้องเรียนรู้มาก ก็อยู่ได้แล้ว

แต่พอมาถึงสมัยนี้ สิ่งที่เทวดาสร้างไว้ให้ก็เสื่อมสูญไปเพราะความมักง่ายเชิงโครงสร้างของการพัฒนาที่อยากจะเป็นนิคก็เลยน็อค! ปัจจุบันทำให้พี่ไทยทั้งหลายตื่นตระหนกและตื่นตัวเรียนรู้และพัฒนา ส่วนพวกที่ตามไม่ได้ไล่ไม่ทันก็ตกกระป๋อง เปลี่ยนสภาพตัวเองจากเกษตรกรไปเป็นกรรมกร เพราะไม่มีความรู้เพียงพอที่จะอยู่ในท้องถิ่นตัวเอง ถึงอยู่ก็มีแต่ทำลายๆๆๆๆ จึงกลายไปเป็นแรงงานอพยพชั่วคราวและถาวรเต็มบางกอก

โดยภาพรวมแล้วภาคการเกษตรระดับล่าง-ธุรกิจอุตสาหกรรมการเกษตร ยังจะพัฒนาอะไรๆต่อไปได้อีกมาก ถ้าเรามีภาคการเมืองที่เข้มแข็ง สร้างนโยบายเชิงรุกที่เหมาะสมและถูกต้อง ไม่ใช่ปล่อยให้นายทุน/ผู้ประกอบการแปรรูปเอาเปรียบเกษตรกรส่วนใหญ่ กฎหมายแต่ละฉบับโอ๋นายทุน เพราะนายทุนส่งพวกไปออกกฎหมาย ตัวแทนชาวไร่ชาวนาที่เป็นสส. สว. ฯลฯที่ไปจากลูกชาวบ้าน ถ้าไม่ถูกครอบงำก็เข้าไปเป็นเบ้ ไปขายตัว คนยากจนส่วนใหญ่จึงไม่มีตัวแทนที่เป็นปากเสียงอย่างแท้จริง ตรงจุดนี้ละครับที่ทำให้เกิดม็อบ เกิดวิกฤติในชาติทำให้ล่มจมได้ เพราะลูกหลานเกษตรกรที่เป็นสส.ก็ขายตัวขายเสียงตามตัวอย่าง เงินไม่มา กาไม่เป็น

สภาพการเมืองไทย>> มีเสียงหลายกระแสบอกว่า จะต้องสร้างการเมืองภาคพลเมืองขึ้นมาคู่ขนานกับการเมืองในสภาฯ ปรากฎการณ์ของม็อบสีต่างๆ ใช้รึเปล่า ที่เป็นก้าวแรกๆของการเมืองภาคพลเมือง ถ้าสิ่งนี้ไม่ใช่การเมืองภาคพลเมือง บางทีสิ่งที่อาจารย์ทวิชคิดและเขียนสะท้อนในที่ต่างๆในลานปัญญา อาจจะเป็นมุมหนึ่ง หรือซีกส่วนของการสร้างการเมืองภาคประชาชนก็ได้ ถ้าไม่มีจุดเริ่ม เราก็จะเห็นวังวนที่อลวน เช่น
- หาที่ยืนให้คนมีอุดมการณ์ไม่ได้ คนดีไม่มีวิธีเข้าสภาฯ จึงออกมาเย๊วๆนอกสภาฯ
- หรือถ้าจะดันทุรัง ก็ต้องหง๋อเขาตั้งแต่ขอเข้าไปอยู่ในพรรคกินเมือง
- เอาเงินเขามาซื้อเสียง ไม่ซื้อทางตรง ก็ซื้อทางอ้อม ไม่ซื้อไม่ได้เป็นซะด้วยสิ
- ตั้งพรรคการเมืองแล้วไม่โกง จะเอารายได้มาจากไหนมาซื้อเสียง มาจ่ายเบ๊
- ลูกอีช่างซื้อ จึงต้องขายตัวเอาเงินมาซื้อเสียง ซื้อตำแหน่ง เพื่อถอนทุน/ต่อทุน
- เข้าไปเป็นผู้แทนในกระบวนการเบ๊ จะทำอะไรได้
- เราจึงมีตกอยู่ในวงจรอุบาทก์ทางการเมือง
- และเราก็อดทนอยู่กับความวิบากวิบัตินี้กันทั้งชาติ

เกษตรกรไทยกลุ่มหนึ่งจึงดิ้นรน แสวงหาความรู้เพื่อหาทางออกตามมีตามเกิด ถูกบ้าง ผิดบ้าง อย่างที่อาจารย์เห็น สิ่งที่หายไปไม่เฉพาะพันธุ์พืช/ผลไม้พื้นเมืองที่ดีๆ น้ำหมอก น้ำค้างหายไป แร่ธาตุหายไป ป่าไม้หายไป แม่น้ำลำคลองหายไป นกหนูปูปลา จุลินทรีย์ ไส้เดือนหายไป จารีตประเพณี วัฒนธรรมหายไป แม้แต่ยิ้มสยามก็เปลี่ยนเป็นยิ้มสะแหยะ เมื่ออะไรๆที่เป็นต้นทุนทางธรรมชาติต้นทุนของชาติหายไป จึงเกิดการขาดแคลน คราวนี้ก็นำเข้าสิครับ นำเข้าทุน นำเข้าวัฒนธรรม นำเข้าความรู้ นำเข้าพืชพันธุ์ นำเข้าปุ๋ย/ยาและสารเคมี เครื่องจักร เทคโนโลยี นำเข้ากระทั้ง ผัวฝรั่ง นิโกร

ในความเป็นจริงของแผ่นดิน ผมต้องจ่ายค่าโง่ในแทบทุกเรื่อง หลีกก็ไม่ได้ เพราะไม่รู้วิธีหลีกโง่!! ผมจึงโง่ขนาดหนักในทุกวันนี้ โง่จนเป็นปกติ ซึมซับจนโง่ได้โดยธรรมชาติ ตอนนี้ผมสามารถอยู่กับความโง่ของตัวเองได้อย่างแนบเนียนสนิท แต่ก็มีข้อกังขาว่า>>

**** คนโง่จะสอนให้คนฉลาดได้จริงหรือ?
**** คนโง่จะปกครองบ้านเมืองให้ปกติสุขได้จริงหรือ?
**** คนโง่จะสร้างสังคมที่สันติสุขได้จริงหรือ?
**** คนขี้เกียจจะสอนให้คนขยันได้จริงหรือ?
**** คนไม่ดีจะสอนให้คนดีได้จริงหรือ?
**** ระบบการศึกษาโง่ๆ จะสร้างความเฉลียวฉลาดในชาติได้อย่างไร?

“จากแผ่นดินธรรมแผ่นดินทอง” พากันเปลี่ยนให้เป็น “แผ่นดินโง่ๆ”

ผมชอบใจที่อาจารย์มาชวนกระตุกคิด ขออีกๆๆ
น้ำหยดลงหิน หินมันยังกร่อน แต่หัวใจอ่อนๆ อาจารย์ทวิช ทำด้วยสิ่งใด อิ อิ..

#9 sutthinun ให้ความคิดเห็นเมื่อ 31 มกราคม 2011 เวลา 7:40

ผมรักษาพันํธุ์พื้นเมืองไม้ผลของไทยด้วยการทำธนาคารต้นพันธุ์
เมื่อมีพัฯธุ์ใหม่มาก็เอายอดมาเสียบไว้กับต้นพันธุ์พื้นเมืองที่มี
เช่น เอาต้น ส้มโอ ต้นกระสัง เป็นตัวรับยอดพันธุ์ใหม่ๆ
แม้แต่มะเขือก็เสียบยอดได้ นะหมอเจ๊
เดี๋ยวนี้ลิ้นคนไทยยุคใหม่เปลี่ยนไป เด็กๆบอกว่าไก่พื้นบ้านเหนียวไม่อร่อยเท่าไก่ซีพี จะมีสักกี่คนที่เด็กในเมืองจะได้กินไก่บ้านรสชาติดี เมื่อคุ้นชินกับของใหม่ก็บอกของไทยแท้ไม่ดี จะโทษใครก็ไม่ได้ ในเมื่อสังคมนี้ถูกครอบงำด้วยระบบบริโภคนิยม มันจึงเปลี่ยนไปตามกระแสเช่นนี้แหละโยม เจ๊ คิคิ

#11 sutthinun ให้ความคิดเห็นเมื่อ 31 มกราคม 2011 เวลา 10:39

ในความเป็นจริงคิดได้ทั้งนั้นจะเล็กหรือใหญ่ดีโม๊ด
ถ่ายเป็นคริปไว้เป็นบางตอนนะแป๊ด
แต่เอาลงบล็อกบ่เป็น ยังโง่อยู่ กำลังหาครูสอน อิ

#13 sutthinun ให้ความคิดเห็นเมื่อ 31 มกราคม 2011 เวลา 15:59

อยากเห็นธนาคารผลไม้ป่าพื้นถิ่นมีที่ยั่งรากยืนต้นอยู่อย่างเป็นหลักแหล่ง
เจตนารมณ์ของท่านอาจารย์นั้นน่ายินดีนัก
ก่อนที่จะเราจะโหยหา แล้วไม่รู้ว่าเขาสูญหายไปไหน
ต้นไม้ไม่รู้หรอกว่า เขาเกิดบนที่ดิน หรือ บนโฉนดของใคร
อย่าใจร้ายใจดำต่อผู้มีพระคุณ ต่อผู้เป็นต้นทุนของแผ่นดินนี้
ขอความรักให้ต้นไม้ได้ไหมครับ ?