ลานสวนป่า

สงสัยดวงจะสมพงษ์กับพยาบาลหรือยังไงไม่รู้นะ

ในแต่ละปีจะมีพยาบาลทุกระดับมาให้รู้จัก

หรือไม่ก็ถูกเชิญไปโม้ ตามประสาคนขี้โม้ ..

บ่ายวันนี้มีรถบัสสูงยังกะตึก3ชั้น ไล่กันมา3คัน ขนนักศึกษาพยาบาลมาเต็มรถ ตั้งอาจารย์และลูกศิษย์130กว่าชีวิต ลงรถมายุบยับเต็มลานบ้าน ทะยอยเข้าไปนั่งแน่นเต็มพื้นที่ด้านล่าง คนร้อยเศษทำไมมากมายอย่างนี้ อาจารย์เล่าว่านัดเด็กเตรียมตัวตั้งแต่ตี4 กว่าล้อจะเคลื่อนก็ตี5 แวะโน่นนี้ดูงานไปหลายที กะมาจอดนอนที่สถานีสวนป่า มาถึงก็ออกอาการระโหยโรยแรง เพราะอาจารย์พาลุยเหลือเกิน เด็กยุคนี้ไม่ค่อยมีน้ำอดน้ำทน หรือเป็น ท.ทหารอดทน เหมือนรุ่นอาจารย์หรอกนะ ต้องประคับประคองพอสมควร อนึ่งยังอยู่ในปี1หมาดๆ..

อ่านต่อ »

(เจ้าสำนักอารมณ์ดี)

เล่าต่อจากช่วงแรกนะครับ ..กว่าเราจะออกจากห้องปฏิบัติการจุลชีววิทยาได้ ก็ล่วงเลยกำหนดเวลาไปมากพอสมควร เดิมเราจะไปตั้งแค้มป์ทำอาหารเลี้ยงกันที่บ้านของท่านจอหงวนในตอนบ่าย แต่เรื่องที่อาจารย์บรรยายน่าสนใจจนยากที่จะแกะตัวออกมาได้ ยังมีเรื่องที่ต้องขอคำแนะนำอีกพะเรอ กว่าขบวนแม่งูเอ๋ยมาถึงบริเวณแสดงฝีมือแม่ครัวหัวป่าส์ พระอาทิตย์ก็ใกล้ลาลับโลกไปแล้ว ช่วงเวลาแดดล่มลมตกจึงคล้อยเคลื่อนไปเป็นเวลาตะวันตกดิน

อ่านต่อ »

สมัยผมเป็นเด็กบ้านนอกไกลปีนเที่ยง ไม่เคยได้ไปไหนก็เขาหรอกนะครับ จนกระทั้งเข้าโรงเรียน ได้อ่านในหนังสือ เจอเรื่องของคุณหญิงมุก-คุณหญิงจัน เจอคำว่าเกาะภูเก็ต มันเป็นอย่างไรหนอ เห็นในโปสกร์าดส.ค.ส. ก็ทึ่งอึ้งๆๆๆ อ่านเจอเรื่่องวัดพระแก้ว ภูเขาทอง วัดอรุณ คุณหญิงโม ก็เห็นแต่ในรูปภาพ คำว่าเมืองอุบล เมืองโคราช มันช่างอยู่ไกลแสนไกลสุดหล้าฟ้าเขียว

จนกระทั้งโตมาหน่อย ดูเหมือนจะเรียนอยู่ชั้นป.3

แม่พาขึ้นรถไฟเข้ากรุงเทพครั้งแรก

ออกจากสถานีสุรินทร์จะไปบางกอก

หัวจักรรถไฟสมัยใช้ฟืน ต้องหยุดเติมน้ำเติมฟืนตามสถานีจังหวัดใหญ่่

รถเปิดวู๊ดเสียงดังวิ่งฉึกฉักๆ ไม่ได้แปลงเสียงเป็น

ถึงก็ช่าง ไม่ถึงก็ช่าง หรอกนะ

เด็กบ้านนอกนั่งไม่ลง ยืนดูวิว 2 ข้างทางทั้งวัน

ยิ่งตอนรถไฟเข้าโค้งแถวๆลาดบัวขาว

วกไปวนมาท่ามกลางดงพระยาไฟ

อะไรๆที่มันเป็นครั้งแรกในชีวิตมันตื่นเต้นระดับบอกไม่ถูก

อ่านต่อ »

(ฟ้าฝนเป็นใจผักเขียวไสวให้เด็ดมาชิม)

ศ.ดร.เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์ ได้กรุณามอบหนังสือเนื่องในวาระวันเกิดมาให้ ชื่อ“พนักงานเบอร์1” อาจารย์ขยันเขียนขยันส่งหนังสือ ออกเล่มใหม่ครั้งใดก็ฝากมาให้ด้วยไมตรีจิต การอ่านมีความสำคัญมากในการกำหนดว่า อนาคตเราจะเป็นเช่นไร หนังสือเล่มดังกล่าวมานอนเอ้งเม้งนานแล้ว ตั้งใจจะหยิบใส่กระเป๋าเวลาเดินทางด้วยรถทัวร์ ความหนากำลังเหมาะน่าจะอ่านจบพอดีระหว่างเดินทาง แต่ช่วงนี้เว้นวรรคอยู่บ้าน การรักมาแซงคิวการอ่าน จึงติดค้างไว้ พรุ่งนี้จะเดินทางไปกราบย่า จึงคว้าใส่กระเป๋าเอาไปด้วย พอเปิดดูแว๊บๆ..เอ๊ะ !

อ่านต่อ »

ลำดวนบานรับสงกรานต์รอบบ้านป่า

จึงเด็ดมาฝากคนดีมีหลายช่อ

ถ้าส่งกลิ่นหอมได้ไม่รีรอ

อ้ายจะขอส่งไปบ่มใจนาง

อ่านต่อ »