ลานสวนป่า

(เจ้าสำนักอารมณ์ดี)

เล่าต่อจากช่วงแรกนะครับ ..กว่าเราจะออกจากห้องปฏิบัติการจุลชีววิทยาได้ ก็ล่วงเลยกำหนดเวลาไปมากพอสมควร เดิมเราจะไปตั้งแค้มป์ทำอาหารเลี้ยงกันที่บ้านของท่านจอหงวนในตอนบ่าย แต่เรื่องที่อาจารย์บรรยายน่าสนใจจนยากที่จะแกะตัวออกมาได้ ยังมีเรื่องที่ต้องขอคำแนะนำอีกพะเรอ กว่าขบวนแม่งูเอ๋ยมาถึงบริเวณแสดงฝีมือแม่ครัวหัวป่าส์ พระอาทิตย์ก็ใกล้ลาลับโลกไปแล้ว ช่วงเวลาแดดล่มลมตกจึงคล้อยเคลื่อนไปเป็นเวลาตะวันตกดิน

(แกงป่ามังสะวิรัติลุงเปลี่ยน)

ด้วยประสิทธิภาพอันยอดเยี่ยม ทุกคนงัดประสบการณ์มาช่วยกันคนละไม้ละมือ โต๊ะเก้าอี้ทะยอยออกมาตั้ง เอาปัจจัยในการปรุงอาหารออกมาวาง ใครหิวก็มีข้าวเหนียวปั้น/หมูทอด/แจ่วบองจากขอนแก่นมาขัดตาทัพ หลังจากเตาไฟควันโขมง เสียงกระทะครกสากก็เริ่มบรรเลง ตำถั่วป้าหวาน ผัดคะน้าปลาเค็มของลุงอาว์เปลี่ยนกับครูปูแสดงก็ทยอยมาวาง ต้มจืดน้ำเต้าใส่ไก่ แกงป่าอาว์เปลี่ยน น้ำพริกกะปิป้าหวาน ออกมาเสิร์ฟอาหารกลางแจ้ง

แสงไฟจากเทียน แสงสว่างจากตะเกียงช่วยให้สร้างบรรยากาศสุดเริด พอช่วงมืดผ่านไปยุงก็หลบไปไหนไม่รู้ อาจจะไม่ชอบยากันยุง หรือจากไปตามหนทางแห่งยุง เพื่อเปิดทางให้การสาธิตย่างไก่จากเตาย่างที่เกิดจากการคิดค้นของเจ้าบ้าน

:: เป็นเตาย่อส่วนที่ย่างไก่ได้คราวละ 2 ตัว (ขยายใหญ่ให้ย่างเป็นสิบๆตัวได้)

:: ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงไก่สุกเหลืองอ๋อย

:: พลิกไก่ตัวละ 1 ครั้งเท่านั้น

:: ไก่ก็จะสุกส่งกลิ่นหอม

:: เจ้าภาพแสดงเองทุกขั้นตอน

:: ตั้งแต่ก่อไฟ-หมักไก่-ย่าง-สับโป๊ก-และเชิญชิม

:: ผลการประเมินใช้งานยังไม่จุใจ

:: จะต้องหาโอกาสไปชิมสัก 10 ตัวถึงจะสรุปได้ อิ อิ..

(สาธิตไก่ย่างบันลือโลก)

อิ่มแล้วก็มานอนพุงอืดที่ตึกสุระสัมมนาคาร เจอทุเรียนอบกรอบของคุณชลิตไปหลายถุง ตามด้วยแตงโมลูกเขื่อง นอนหลับไม่รู้เรื่อง จวนสว่างมีเสียงโทรศัพท์แจ้งว่า จะส่งอาจารย์หมอนวดมาจัดการความเมื่อยขบ ก๊อกๆ ..หมอมา2คน แบ่งกันนวดให้โฉมยังกับผม รายการนี้เป็นบรรณาการจากคุณชลิต ที่ชวนหมอมาจากนครพนม ผมเคยไปนวดมาแล้ว เป็นการนวดกดจุดที่สะเด็ดยาดยิ่งนัก บางจุดที่เส้นอยู่ลึก หมอต้องใช้แรงกดหนัก จึงมีเสียงโอดโอยตามจังหวะของพลังนิ้วที่ทำการสลายความมึนตึงของเส้นเอ็นทั่วร่างกาย

หลังจากนั้นก็อาบน้ำลงไปรับประทานอาหารเช้า เจอคณะเรายิ้มร่าหน้าตาแจ่มใส แม่ใหญ่กับป้าหวานชวนกันเดินออกกำลังตั้งแต่เช้าตรู่ อาว์เปลี่ยนกับรอกอดเจี๊ยะไปเรียบร้อย ท่านอื่นอิ่มไล่เลี่ยกัน จัดการต่อโต๊ะปรึกษากันว่าจะไปเฮที่ไหนดี ..โปรแกรมแรกเป็นการไปเยี่ยมพิพิธภัณฑ์เทคโนโลยีไทยโบราณ เปลี่ยนจากเรื่องเล็กๆจนมองไม่เห็นด้วยตาเปล่าของวันแรก มาเป็นการชมเรื่องใหญ่ๆ เช่น ตะไลยักษ์ เกวียนยักษ์ ไถยักษ์ และของเก่าที่เกิดจากภูมิปัญญาดั่งเดิมของไทยแท้ ที่อาจารย์รวบรวมไว้ได้อย่างน่าทึ่ง มีหลายร้อยชิ้นที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน

(ช่องล่างสุดเป็นที่นกฝึกให้ลูกหัดบิน)

หัวใจอยู่ผู้รู้อธิบาย

ถ้าเราเดินชมกันเองก็งั้นๆแหละ

รู้แบบงูๆปลาๆก็เข้าใจได้ผิวๆ

ไม่ตระหนักในสิ่งที่บรรพบุรุษของเราค้นคิด

ที่สะท้อนให้เห็นวิถีของการพึ่งสติปัญญาของตนเองอย่างชาญฉลาด

ส่วนใหญ่..เราจะนึกกันว่า..คิดได้ไง..

คนสมัยก่อนคิดอะไรๆได้ ทำ ไ ม ส มั ย นี้ คิ ด อ ะ ไ ร ไ ม่ อ อ ก

(สนใจเตาประหยัดพลังงานกันอย่างใกล้ชิด)

ท่านจอหงวน เปิดห้องที่เก็บงานออกแบบวิจัยผลิตภัณฑ์ต่างๆให้คณะเราชม บางเรื่องดูเหมือนง่ายๆ แต่กว่าจะคิดออกใช้เวลาเป็นสิบปี ป้าหวานกับพ่อวิจิตรสนใจเตาประหยัดพลังงาน นอกจากให้ความร้อนสูงแล้ว ยังประหยัดเชื้อเพลิงได้ดีกว่าเตาทั่วไปถึงเท่าตัว ยังมีอุปกรณ์พ่วงให้นำความร้อนที่เหลือไปต้มย่างข้างๆได้อีกด้วย ท่านจอหงวนขยายความรู้เกี่ยวกับประสิทธิภาพของเตาประเภทนี้ว่า ถ้าทุกครัวเรือนทั่วประเทศไทยใช้เตาตามที่แบบที่ท่านจอหงวนออกแบบ จะประหยัดฟืนถ่าน-ชะลอการบุกรุกป่าได้นับแสนไร่/ปี คิดเป็นเงินออกมาก็โอ้โหได้เหมือนกัน

สิ่งที่ท่านจอหงวนประดิษฐ์

ผมคิดว่าจะเริ่มเอามาแนะนำชาวบ้านก่อน

เรียงจากง่ายไปหายาก เช่น

:: ทำที่อบผลผลิตทางการเกษตร

:: ทำเตาถ่านประหยัดพลังงาน

:: ทำเครื่องสีข้าวแบบนั่งโยก

:: ทำเครื่องย่างไก่ “ทวิช 6 ดาว*”

:: ทำเครื่องดายวัชพืช

:: ทำเครื่องพ่นยาพ่นปุ๋ย

::   พลังงานทดแทน-ลม-แสงอาทิตย์-พลังงานชีวภาพ

::   ค่อยว่ากันอีกที ดีไหมครับ?

หมายเหตุ* ท่านจอหงวานต้องรีบจดลิขสิทธิ์นะครับ วัยสะรุ่นใจร้อน อิ อิ..

(ท่ารำพัดที่มาของหัวข้อเรื่อง)

ท่านเจ้าของสำนัก พาเราเดินชมสิ่งละอันพันละน้อย พร้อมกับการอธิบายที่ไปที่มา และสะท้อนมุมมองเชิงวิชาวิศวกลศาสตร์ ในจุดที่แสดงเครื่องมือการเกษตรสมัยก่อน ชาวบ้านเอามาไม้ไผมาสานเป็นพัดใบโต เอาไว้สำหรับพัดวีให้เกิดลมไล่ข้าวลีบ เจ้าแห้วเอามาโบกพัดใส่พวกเรา ลมแรงเย็นใช้ได้ทีเดียวแหละ พอท่านจอหงวนเห็นอย่างนั้น ก็เดินไปเอาพัดมาอีก 1 อัน ถือไว้ด้วยมืออันละข้าง แล้วแสดงท่ารำพัดให้พวกเราชม แหม..ท่านจอหงวนนี่อารมณ์บรรเจิดจริงๆ กว่าจะออกจากพิพิธภัณฑ์ของอาจารย์ได้ ท้องก็เริ่มหิวบ้างแล้ว

แต่..เดินไปชมพิพิธภัณฑ์ไม้กลายเป็นหิน สิรินทธร

ที่ใหญ่เป็นอันดับ 7 ของโลก

จะได้เข้ากับคำที่ว่า ..ความหิวเป็นอายิโน๊ะโม๊ะโต๊ะที่ดีที่สุดในโลก

ตกลงตามนี้ดีไหมครับ

โปรดอดใจรอด้วยความระทึกระทวยใจ

« « Prev : ต๋อม ต๋อม ต๋อม..

Next : โลกดึกดำบรรพ์ » »