ลานสวนป่า

(ฟ้าฝนเป็นใจผักเขียวไสวให้เด็ดมาชิม)

ศ.ดร.เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์ ได้กรุณามอบหนังสือเนื่องในวาระวันเกิดมาให้ ชื่อ“พนักงานเบอร์1” อาจารย์ขยันเขียนขยันส่งหนังสือ ออกเล่มใหม่ครั้งใดก็ฝากมาให้ด้วยไมตรีจิต การอ่านมีความสำคัญมากในการกำหนดว่า อนาคตเราจะเป็นเช่นไร หนังสือเล่มดังกล่าวมานอนเอ้งเม้งนานแล้ว ตั้งใจจะหยิบใส่กระเป๋าเวลาเดินทางด้วยรถทัวร์ ความหนากำลังเหมาะน่าจะอ่านจบพอดีระหว่างเดินทาง แต่ช่วงนี้เว้นวรรคอยู่บ้าน การรักมาแซงคิวการอ่าน จึงติดค้างไว้ พรุ่งนี้จะเดินทางไปกราบย่า จึงคว้าใส่กระเป๋าเอาไปด้วย พอเปิดดูแว๊บๆ..เอ๊ะ !

“จำไว้ว่า..ไม่มีเด็กคนใดที่เพิ่งเริ่มหัดเดิน

จะไม่ลุกขึ้นมาอีกเมื่อเขาล้มลง

แม้จะล้มเป็นร้อยๆครั้งก็ตาม”

ในสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 เรือพีที 190 ของสหรัฐอเมริกาประจำน่านน้ำแปซิฟิกใต้ ได้ถูกเรือตอร์ปิโดของญี่ปุ่นจมลง เหลือลูกเรือเพียง10คนที่รอดชีวิต ทั้งหมดพยายามว่ายน้ำข้าหาเกาะที่ใกล้ที่สุด นายทหารคนหนึ่งได้ว่ายนำหน้าเพื่อนทหารที่บาดเจ็บ ขณะที่ว่ายไปก็ได้ให้กำลังใจเพื่อนให้สู้ต่อไป พวกเขาต้องว่ายถึง5ไมล์จึงพบเกาะร้างแห่งหนึ่ง พยายามค้นหาเรืออเมริกาแต่ไม่พบหลายวันผ่านไปลูกเรือทั้งหมดกำลังจะยอมแพ้ แต่นายทหารคนนั้นกระตุ้นให้สู้ต่อไป ทั้งหมดพร้อมใจกันว่ายน้ำไปยังเกาะอื่น ในที่สุดได้พบชาวบ้าน2คน เขาจึงแกะตัวหนังสือลงบนกะลามะพร้าว ให้ชาวเกาะนำข่าวสารนั้นข้ามทะเลไป40ไมล์ เพื่อขอความช่วยเหลือ และในที่สุดทุกคนก็รอด ..นายทหารคนนั้นคือ จอห์นเอฟ เคนเนดี้

ไม่ทราบว่าพวกเรามีใครได้รับกะลามะพร้าวบ้างไหม คนที่ทำงานโดยมีแรงจูงใจในการทำงาน คือความรักและเห็นคุณค่าในงานที่ทำ จะสามารถบูรณาการ งาน กับ การพักผ่อนให้เป็นเรื่องเดียวกัน ซึ่งก็ตรงกับเป้าประสงค์ของการจัดทัวร์เฮในครั้งนี้ เป็นเฮเล็กๆกระฉับๆสบายๆ การจุดเทียนเล็กๆสักเล่ม1 ยังดีกว่านั่งสาปแช่งอยู่ในความมืด.. จึงขออนุญาตขยับรายการไฮไลน์พิเศษ ในการเข้ารับฟัง เรื่องจุลินทรีย์เป็นอะไรมากกว่าที่คิด จากท่านอาจารย์ของอาจารย์ทวิช จิตรสมบูรณ์ ดังมีรายละเอียด > >

ผมได้ประสานกับนักวิทยาศาสตร์ ท่านเสนอว่า ขอให้ปรับการนำเสนอเรื่องจุลินทรีย์มาเป็นวันศุกร์ที่ 22 เวลา 15,00-16.30 โดยประมาณ เพราะยังมีเด็กๆช่วยในการเยี่ยมชมห้องปฏิบัติการ และในวันเสาร์ยังจะมีการซ่อมทำที่ไฟฟ้าจะติดๆดับๆ เป็นช่วงๆอีกด้วย อาจไม่สะดวกในการนำเสนอ

ผมว่าก็กำลังดีนะครับ 17.00 น. จะได้ไปหุงหาอาหารที่หลังบ้านผมพอดี ถ้าไป 15.30 อาจจะยังร้อนเกินไป

ตกลงตามนี้นะพี่น้อง อาจจะล้อเคลื่อนเร็วหน่อย ถ้าทีมขอนแก่นออกหลังเที่ยงเล็กน้อยน่าจะมาทันสบายๆ ข้าวมื้อเที่ยงไม่ต้อง ขอให้อดเปรี้ยวไว้กินหวาน อิ อิ มื้อเย็นเราจะถล่มกระเพาะท่านให้อิ่มอร่อยจนอืดอยู่แล้ว เชื่อฝีมือเสน่ห์ปลายจวักป้าหวานสิ ..

ถ้าท่านเดินทางมาถึงโคราช ค้นหามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารีให้เจอ ถ้าไม่เจอบอก..จะส่งรถตำรวจทางหลวงไปรับ..หาอาคารสัมมาคารให้พบ ถ้ามีปัญหา ให้โทร โทรหาใคร โทร..หาคุณรอกอดส์ก็ได้ คุณแห้วก็ได้ หรือขะน่อยก็ได้ พวกเราจะซ้อมกอดป้วนเปี้ยนอยู่แถวนั้นแหละ อิ อิ

ความหวังเล็กๆน้อยในการจัดเฮครั้งนี้ ตั้งใจให้เป็นเหมือนเดินขึ้นบันได เมื่อเวลาผ่านไป ควรจะขึ้นได้สูงขึ้น ไม่อยู่กับที่ หรือถอยลง การแสวงหาผู้รู้ ได้เรียนรู้เรียนลัดจากจอมยุทธนั้น ถือเป็นยุทธศาสตร์ของชาวเฮ สโคลโดฟสก้า (มารี คูรี) ผู้ค้นพบเรเดียม กล่าวว่า..”ชีวิตไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับคนเรา เราต้องทำงานและเหนือกว่านั้น เราต้องมีความเชื่อถือตัวเราเอง เราจะต้องเชื่อว่า แต่ละคนสามารถที่จะทำอะไรบางอย่างได้อย่างดี และดังนั้น เมื่อเราค้นพบว่าอะไรบางอย่างของเรานั้นคืออะไรแล้ว เราจะต้องมุมานะต่อไปจนกว่าจะสำเร็จ”

วันนี้เรากระแซะเข้าใกล้จุดหมายแล้ว พรุ่งนี้ต้องดีกว่าวันนี้ เราควรเรียนรู้ที่จะเป็นเพื่อนที่ดีของตัวเราเอง เมื่อมีมุมมองที่ดี มีกำลังใจที่ดีจะทำให้สมองแจ่มใส ไม่หมกมุ่นอยู่ในความกังวล มีความคิดสร้างสรรค์สามารถคิดแก้ไขหาทางออกของปัญหาได้ และมีกำลังที่จะทนต่อแรงกดดันต่างๆได้ดี

เมื่อเราไปเติมความรู้ใหม่ๆแล้ว จะไม่มีประโยชน์อะไรเลยหากเรามุ่งจดจำหรือเพิ่มพูนความรู้เอาไว้ในสมองมากๆ โดยไม่มีเป้าหมายชัดเจนว่าจะนำความรู้นั้นไปใช้ทำอะไร สังคมปัจจุบันเป็นสังคมที่แข่งขันกันที่ความรู้ ผู้ที่รู้จักทำความเข้าใจกับความรู้ และรู้จัก คิด เกี่ยวกับความรู้นั้นว่าจะสามารถนำมาใช้ประโยชน์สูงสุดได้อย่างไรจะดีที่ซู๊ด ..ขอแง้มประเด็นการพบปะกันในครั้งนี้พอหอมปากหอมคอ เอาไว้ล้อมวงค่อยว่ากันอีกที ท่านที่อยู่ไกลก็ยังโยนประเด็นมาได้นะครับ เจ้าพ่อไอทีมาทั้งคน มีรึที่จะฟืดเรื่องเหล่านี้

ด้วยความระลึกถึงสม่ำเสมอ

ไม่มากอดบ่ได้ มาเมื่อไหร่กระโดดกอดเมื่อนั้น ขอบอก

คิ คิ..

« « Prev : ออตโอดโอย

Next : เสียดายไม่ได้เป็นเหลนเขยย่า » »